«چه کسی بچه‌های ما را کشت؟!» خدا بیامرزد خانم حدیدچی‌ را... می‌گفت دغدغه عمده ما پدر و مادرهای امروزی برای تربیت #بچه‌هایمان دغدغه #سایز است. راست می‌گفت. بچه‌های کوچک را که می‌بینم نوعاً نه قصه‌ای از #شاهنامه بلدند، نه کسی برایشان #حافظ می‌خواند و نه حتی اصلا دختر یا پسر بودن را بلدند. ⬅ پسرها را به جای #کشتی و بزرگی دور بازو و تفنگ به #تبلت و عروسک #دایناسور عادت داده‌ایم و دخترک‌ها هم که به جای آرزوی #عروس بودن و #مادری، شده‌اند عشق #مرکز_خرید و #اسکیت و فرمت‌های جدید ناز کردن برای بوی‌فرند و نه برای شوهر! کاش یکی این طفل معصوم‌ها را از دست عقده‌های کودکی و ندانم‌کاری و #کتاب نخواندن و حتی بیشعوری بعضی از ما بزرگترها نجات بدهد. حکماً چنین جامعه و بچه‌هایی را که به آدم فضایی هم نشان بدهی، می‌گوید: شما... آلوده... به... آسیب‌های... اج...ت...ما...عی... هستید! 🔺پ.ن: بدتان نیاید از این نیشترها...! اینجوری پیش برویم و همینطوری بچه‌هایمان را تربیت کنیم، #ایران فردایمان رسماً می‌شود همان تکه رمان #سووشون سیمین‌خانم #دانشور. که یوسف داشت با زری درد و دل می‌کرد: به مك ماهون گفتم: بله جانم، مردم اين شهر شاعر متولد مي‌شوند اما شماها شعرشان را كشته‌ايد. گفتم پهلوان‌هايشان را اخته كرده‌ايد. حتي امكان مبارزه هم باقي نگذاشته‌ايد كه لااقل حماسه‌اي بگويند و رجزي بخوانند... گفتم سرزميني ساخته‌ايد خالي از قهرمان. گفتم شهر را كرده‌ايد عين گورستان!