#فقر_منطق_فهم_دین متون دینی همواره گرفتار تفسیرهای ناروا و تبیینهای نابجا بوده است. در جامعه دینی به وفور مشاهده میکنیم که افراد مختلف برای رفتارهای خود به برخی متون دینی استناد میکنند، غافل از این که فهم و تفسیر متون دینی نیز تخصصی و نیازمند فراهم آوردن مقدمات بسیار است. چندین سال پیش، به جوانی که در ماه مبارک رمضان در خیابان سیگار میکشید، تذکر دادم که ماه رمضان است، ولی ایشان فرمودند: «لا إکراه فی الدین»! آری در ملأ عام روزه خواری میکند، اما مفسر قرآن نیز هست! مسئله تفسیر غیرروشمند متون دینی لغزشگاه بلکه پرتگاه خطرناکی است که حتی برخی مؤمنان ناخواسته گرفتارش میشوند و چه بسا سرانجام موجب از کف دادن دین یا سقوط در دام التقاطی اندیشی و بدعت گذاری در دین برایشان میشود. برای نمونه همین قطعه تصویری را ملاحظه فرمایید. وقتی غیرفقیهانه و قشری سراغ متون دینی بروی، غذا دادن امام به یک حیوان را مؤید نگهداری حیوانات در منزل تفسیر میکنی. (بماند که برخی از این افراد حتی یک بار اصل آن روایت را در منابع اصلی ندیده اند و اطلاعاتشان تنها در حد منقولات برخی منابر است.) مسأله امروزین نگهداری حیوانات به منزله Pet که متأسفانه در حال شیوع در جامعه ماست، هیچ (با تأکید) ربطی به غذا دادن امام حسن علیه السلام به حیوان ندارد. این که خدای حیوان و من یکی است و باید به حیوانات اهمیت بدهیم، معنایش این نیست که باید با حیوان هم خانه شویم! رحم آوردن بر حیوانات به جای خود، پاکی/نجاست و ضرورت فاصله گذاری در محیط زندگی میان انسان و حیوان به جای خود.