‏شما یادتون نمیاد ولی ‎#رضاخان آنچنان ارزشی برای ‎#تاریخ_ایران قائل بود که نصف تخت جمشید رو به آمریکاییها داد، بطوریکه دکتر مجددرکتابش نوشته: درسال ۱۳۱۴ سفیر آمریکا در ایران میگوید: تعداد زیادی کامیون نیاز بود تا آثار باستانی متعلق به ‎#تخت_جمشید برای انتقال به آمریکا، به بوشهر فرستاده شود. #

🎥 روایت تلخ و دردآور از خیانت رضاخان در واگذاری منطقه راهبردی قره‌سو به ترکیه 🔹چگونه بخشی از خاک ایران که دارای ارزش استراتژیک بالایی بوده و اهمیت تاریخی زیادی هم داشت، شامل قله آرارات کوچک به ارتفاع 4000 متر و دامنه‌های آن با خیانت رضاخان از دست رفت. #خیانت #رضاخان #حکومت_پهلوی

🇮🇷 📝 ارتش پوشالی رضاخان ❄️🌹❄️ 🔻بعضی ها میگن #رضاخان یکی از قوی ترین و مدرن ترین ارتش های جهان رو ساخته بود. 🔸در مورد عظمت این #ارتش، جناب آقای باقر عاقلی مورخ مشهور ایرانی در کتابش نوشته: 🔺بعد از حمله #روسها به ایران افسران از خبر آمدن آنها دچار وحشت عجیبی شده و همگی با استفاده از کامیون‌ها و وسایل نقلیه ارتشی فرار کردند و روسها، در تمام مسیر خود از شمال ترکمن صحرا تا گرمسار فقط با یک افسر برخورد کردند و آن هم رئیس شهربانی شاهرود بود که یک روز تمام از او بازجویی کردند که علت فرار نکردن او چیست؟ 📚 منبع: کتاب رضاشاه و قشون متحد الشکل /نوشته باقر عاقلی/صفحه ۷۵۰

🇮🇷 📝 رضاخان و بخشیدن اروند رود به عراق! ❄️🌹❄️ 🔻باقر کاظمی وزیر خارجه #رضاخان در خاطرات خود مینویسد: نوری سعید وزیر خارجه عراق با نهایت خضوع و خشوع و حالت گریه و تعظیم به رضاشاه گفت: اعليحضرت شایسته است به عراق ترحم فرمایند. ما کشور کوچک و ضعیف و نحیفی هستیم که حتی از ایالات ایران هم کوچکتریم، در صورتی که ایران به این بزرگی و عظمت و ثروت و جمعیت است و هزاران فرسخ در #خلیج_فارس و بحر عمان و دریای هند مجاورت با دریا دارد و عراق بیچاره بدبخت برای نفس کشیدن و زنده ماندن یک راه باریک به دریای آزاد دارد که شط العرب باشد که اگر آن را نداشته باشیم، گلوی ما فشرده می شود و خفه خواهیم شد... سپس به حال گریه و زاری گفت: اگر من به این وضع به بغداد برگردم، حیثیت و نفوذم لکه دار میشود و یک نوکر صدیق اعليحضرت از بین خواهد رفت. 🔺شاه که در مقابل این حرفها تحت تأثیر قرار گرفته بود گفت: جلوی آبادان مقداری به ایران بدهید و بقیه شط العرب مثل حالا باشد. 📚 منبع: کتاب یادداشت هایی از زندگانی باقر کاظمی/ باقر کاظمی/جلد۳/ص ۴۶۶-۴۶۷