ما چون انسانهای بی‌هدفی هستیم یا لااقل #هدف جدی نداریم، در عوالم هیچ ارج و قربی نداریم؛ ولی همین که #اهداف جدی شد، شخص در عوالم برو و بیایی پیدا میکنه که بیا و ببین همین عالم پیش پای ما در مقابل اون عوالم، حیاط‌ خلوت هم حساب نمیشه اصلاً کلاً همین #عالم پیش پای خودمون هم همینطوره.. #پدر و #مادر که دیگه نزدیکترین افراد هستن برای فرزند با هدف جدی‌شون بیشتر تره خرد میکنن یا اون فرزند دیگه که مثل باقی بچه‌های دیگرانه؟!