📜عملکرد امام بر اساس علم الکتاب است از این رو به راحتی نمی توان درباره آن اظهارنظر کرد 🔻سیدمحمدمهدی میرباقری دربرنامه «مخاطب خاص»: 🔹اتفاقات دوران معاصر مانند این که جبهه مقاومت در جهان شکل گرفته و خط تمدنی جدیدی را مقابل غرب و استکبار درست کرده بخشی از برکات هجرت امام رضا(ع) به ایران است. 🔹درباره افعال و مشی سیاسی امام رضا(ع) مسائل بسیاری مطرح شده است، باید توجه داشت وقتی می خواهیم درباره افعال سیاسی ائمه طاهرین(ع) مانند صلح امام حسن(ع)، قیام امام حسین(ع) و ولایتعهدی امام رضا(ع) صحبت کنیم باید با توجه به جایگاه امامت این حضرات باشد. 🔹امامی که به میدان می آید بر اساس نامه سربه مهر است و امام بر اساس نامه سر به مهر عمل می کند، عملکرد امام بر اساس علم الکتاب یعنی قرآن کریم و اسرار الهی است از این رو به راحتی نمی توان درباره آن اظهارنظر کرد. 🔹فهمیدن اسرار افعال معصوم با فهم فیلسوفانه و تحلیل نیست، تا اهل سر معصوم نشویم نمی توانیم بفهمیم که معصوم چه می کند، حتی سلمان هم که اهل سر است در جاهایی کم می آورد. @saraeer

📜نظر برخی از مراجع تقلید درباره ایام محسنیه 🔸اختصاصی سرائر 🔻آیت الله مکارم شیرازی: 🔹توسل به ذیل عنایت معصومین (علیهم السلام) و فرزندان آنها کار بسیار خوبی است، ولی بهتر این است که برنامه های جدیدی که در میان شیعه سابقه نداشته است ترتیب داده نشود تا برنامه های موجود کم رنگ نگردد. (سایت دفتر معظم له) 🔻آیت الله هاشمی شاهرودی: 🔹برگزاری مجالس عزاداری اهل بیت (علیهم السلام) در هر زمانی که باشد و به هر مناسبتی که باشد از اعظم شعائر اسلامی محسوب می شود و اشکال ندارد. (سایت معظم له) 🔻آیت الله علوی گرگانی: 🔹اولاً عزاداریها باعث اندوه و افسردگی شیعیان نمی شود؛ بلکه همین سوگواری ها و مجلس است که موجب زنده بودن اسلام واقعی شده است. شيعه، حزن براي خاندان رسول الله(ص) را براي خودش افتخاري ميداند نه اينكه وادار به این کار شود. ثانیاً در باب ایام محسنیه، اينها عملي است كه دوستان انجام ميدهند و به حسن سليقه خودشان بستگي دارد. 🔹اينکه در ایام مختلف براي اين خانواده مجالس حزني تشكيل داده شود از باب تعظيم و نگه داشتن احترام آنهاست؛ نه اينكه در اين جهت مسأله خاصی باشد.. بهرحال تشكيل اين جلسات اشكالي ندارد و يك امر عاطفي است و اجباري هم نيست. علت اين حركت محبت است و افراد بر اساس محبت و معرفت خود جلسه ای می گیرند و سفره ای مي اندازد. (معظم له درگفتگو با ابنا) 🔻آیت الله شبیری زنجانی: 🔹افراط در عزاداری ها به تفریط می انجامد. از آنجا که جامعه نمی تواند نسبت به همه عزاداری های پیاپی مراقبت داشته باشد سرانجام به انکار مجموع عزاداری روی میاورد. ترویج دهه های پیاپی عزاداری زمینه ساز رویگردانی جامعه از عزای اهل بیت علیهم السلام است. همین طور پشت سر هم دهه درست کردن،توسط جامعه قابل پذیرش نیست و به مرور زمان زمینه انکار مجموعه عزاداری ها را به وجود می آورد.افراط در عزاداری ها به تفریط می انجامد. 🔹موضوع هتک عزاداری را عرف تشخیص می دهد و مسأله ای شرعی نیست، حدیث خاصی راجع به مدت زمان عزاداری ها وجود ندارد. از نظر شرعی هتک حرمت عزای اهل بیت – علیهم السلام- خلاف شرع است، اما این که چه کاری هتک حرمت است را خود افراد باید تشخیص بدهند.. عده ای امروزه با افراط در عزاداری ها زمینه هتک حرمت را فراهم می کنند. این افراد در این زمینه مسئولند.آیا واقعا کسی که مدعی محب اهل بیت – علیهم السلام- بودن است موظف به چنین کارهایی است؟! 🔹امروزه برخی از منبری ها و بعضی از مداح های بی تقوا حرفهای بی سند و مجالس بی سندی را ترویج می کنند نظر عرف، پس از ترویج آن در جامعه، ممکن است به اینکه هرگونه مجلس شادی در این ایام، هتک حرمت باشد تغییر کند البته در این صورت موضوع هتک حرمت محقق است و افراد هم شرعا موظفند هتک حرمت نکنند ولی آیا ما باید دنبال این باشیم که آنقدر در اذهان مردم بعضی از مصادیق را به عنوان هتک عزاداری مطرح کنیم و آن را تبلیغ کنیم تا واقعا عرف آن را هتک بداند؟ آیا شرع چنین سفارشی به ما کرده است؟ (سایت دفتر معظم له) @saraeer

📜شیعه و عصر غیبت: صورت مسأله ای فراموش شده در دوران پس از انقلاب 🔻کانال تلگرامی «جمهوری سوم» منتشر کرد: 🔹در میان سخنرانیهای همایش امکان امر دینی که دو هفته پیش برگزار شد، سخنرانی انشاءالله رحمتی بیش از همه تأمل برانگیز بود. رحمتی بحث خود را از این نقطه آغاز کرد که موقعیت «مرگ خدا» که نیچه از آن در غرب سخن می گوید، بسیار شبیه به موقعیتی است که شیعه پس از آغاز غیبت با آن مواجه می شود. در اینجا بحث بر سر وجود خدا نیست، بلکه بحث بر سر پایان دسترسی و انقطاع از امر قدسی است. رحمتی سپس بحث خود را بر این محور ادامه داد که «نظریه امامت» در شیعه بدان معناست که انقطاع از هدایت الهی پس از رحلت پیامبر خاتم رخ نمی دهد و بنابراین امکان اتصال به امر قدسی علی رغم خاتمیت نبوت، هنوز باقیست و فیلسوفان و عارفان شیعه که همواره تحت تعقیب متشرعین و فقهای قشری بوده اند، حاملان همین دیدگاه بنیادین شیعه در طول تاریخ ما بوده اند. 🔹دیدگاه رحمتی، که نظریه شایع در میان فیلسوفان اسلامی است و در همان همایش توسط کسان دیگری چون حجت الاسلام حمید پارسانیا از شاگردان مبرز آیت الله جوادی آملی نیز مطرح شد، به اعتقاد من در توضیح ماهیت «غیبت» ناتوان است. این مشکل البته تنها به فیلسوفان برنمی گردد بلکه به کلیت الهیات شیعه مربوط می شود که در طول سه قرن اولیه حضور امامان، در مقابل اهل سنت به نفی خاتمیت و دفاع از تداوم تشریع می پردازد؛ اما با آغاز غیبت تمام دستگاه کلامی شیعه که بر پایه نیاز دائمی به امام معصوم استوار شده است از بیخ و بن دچار بحران می شود. این بحران تنها زمانی قابل حل است که یا دوران غیبت را دورانی موقتی، میان پرده ای عاجل، و تاریخی معلق فرض کنیم و دائماً با تبدیل آن به هفته هفته های پراکنده و تعبیر «شاید این جمعه بیاید شاید» این فاصله مبهم میان دو حضور امام را وصله پینه کنیم و یا راه حل دوم را در پیش بگیریم که از تداوم اتصال به امر قدسی در میان عارفان و فیلسوفان سخن می گوید. 🔹ظاهراً می توان چنین برداشت کرد که در میان شیعیان، راه حل اول را عمدتاً فقیهان پسندیده اند و جهان سیاست و اجتماع و تمدن را جهانی عارضی و ضروریه و گذران پوچ زندگی به امید بازگشتن امام موعود تلقی کرده اند و راه حل دوم را همانطور که رحمتی از آن سخن می گوید، فیلسوفان و عارفان شرقی مآب ما، که از فیلوسوفی به تئوسوفی فرارفته و بار تداوم امر قدسی را در طول تاریخ غیبت به دوش کشیده اند. با اینحال آشکار به نظر می رسد که این دیدگاه ها هردو از این افراط و تفریط رنج می برند که اولی به تعطیلی امر دین و سیاست و انحطاط تمدنی و پذیرش هر ساختار مقدر ضروریه سیاسی در دوران غیبت می انجامد و دومی اساساً صورت مسأله غیبت را منحل می کند و نوعی تلقی عصمت گونه و فراعقلانی از معرفت را به دوران عدم حضور امام تعمیم می دهد. نکته مهم اینکه این دو دیدگاه هردو ضد عقلانی اند و یکی با فرض عدم اتصال و دیگری با فرض اتصال مطلق عملاً راه حرکت عقل خطاکار و در عین حال نقاد و تکاملی بشر برای حل مسائل اساسی خود و بازخوانی مداوم متن و انباشت معرفت بشری دینی و گشایش تاریخ را مسدود می کنند. 🔹در این میان وضعیتی که ما امروز پس از انقلاب اسلامی ٥٧ در آن به سرمی بریم احتمالاً پارادوکسیکال ترین موقعیتی است که شیعه در طول تاریخ خود در آن قرار گرفته است. عرصه سیاست در الهیات شیعه حوزه انحصاری امام است و تنها عارفی چون "امام" خمینی که کار و بار امر دینی و امر قدسی را در دوران غیبت معطل و معلق نمی داند، جرأت ورود به آنرا به رغم عدم حضور امام دارد. به این معنا تشکیل حکومتی مقدّس که آرزوی هزاران ساله شیعه بوده است خلأ اساسی غیبت را به طور کامل پر و وظیفه «حفظ نظام تا ظهور مهدی» را به جای انتظار فرج می نشاند؛ اما از سوی دیگر چون فقه به نرم افزار حکمرانی مبدل می شود، بی جهانی و بی سیاستی عالم بسته و محدود فقهی به کل جامعه و حکومت تسری می یابد. ناعقلانیت فقهی و ناعقلانیت عرفانی در هم ضرب و پیدایش عقلانیت سیاسی و ظهور یک انسان سیاسی مجهز به خرد نقاد و تکاملی شیعه از همیشه بعیدتر به نظر می رسد. 🔹در چنین شرایطی است که تجربه نافرجام حکومت شیعی می رود که به فروپاشی هردو سنت قبلی منجر شود و از اینروست که سخنگویان هوشمندی از سنت اول و دوم، عرفان گرایانی چون داوری و عبدالکریمی و رحمتی و حتی سروش و شریعت گرایانی چون مهدی نصیری و برخی جریانات حوزوی به سختی به تکاپو افتاده اند که سنت سابق خویش را از زیر این آوار تاریخی نجات دهند. با این حال به زعم من چرخ تاریخ به عقب بازنمی گردد و با آشکار شدن آخرین ظرفیتهای این دو سنت تاریخی در چهل سال اخیر، زمان بازاندیشیهای اساسی بار دیگر فرارسیده است. 🔸فایل صوتی اظهارات انشالله رحمتی را اینجا (در تلگرام) بشنوید: https://t.me/seyedjavadmiri/5539 @saraaer

📜مناسبت سازی، تنازع شیعیان در زمان 🔻کانال گروه مطالعاتی جامعه شناسی تشیع از «زهره سروشفر» منتشر کرد: 🔹مدت‌ها قبل، اطلاعیه‌ای در شبکه‌های اجتماعی دست به دست می‌شد که در آن مؤسسه رسول اعظم (ص) وابسته به بیت آیت‌الله سید صادق شیرازی، جمعه آخر ماه مبارک رمضان را به عنوان روز «نصرتِ عسکریین» نام‌گذاری نموده و از حرکت کاروان‌های زیارتی ولائیان فدائی جهت فتح و نصرت سامراء خبر می‌دهد. در این اطلاعیه بیان شده که این نام‌گذاری بنابر ارشادات آیت الله سید صادق شیرازی در این باره صورت گرفته است. 🔹درحالی که هفته آخر ماه رمضان سالها پیش توسط امام خمینی به عنوان «روز قدس» نامگذاری شد و آیت الله سید صادق شیرازی این روز را «روز فتح عسکریین» یا «روز فتح سامرا» نامید. چنین نامگذاری ای از یکسو این رویکرد را در مقابل رویکرد امام خمینی و طرفداران رویکرد وی قرار داد و از سوی دیگر رویکرد شیعی خاص جریان شیرازی ها را در مقابل افراد سنی مذهب. 🔹شکل گیری مناسبت های شیعی جدیدی مانند «ایام محسنیه» و «ایام مسلمیه» و یا ایجاد تغییراتی در برخی مناسبت ها مانند دهه فاطمیه چند مدتی است که شدت گرفته است. چنین تحولاتی را می توان هم ارز و موازی با تغییراتی دانست که در سال های پس از پیروزی انقلاب از سوی حکومت بر مناسبت های مذهبی اعمال شده است. تغییرات تقویمی شامل افزایش چشمگیر تعداد مناسبت ها، تغییر عنوان آنها، تبدیل برخی از آنها به دهه یا چند روز متوالی و ... است. از جمله مهم ترین تحولات ذکر شده، فرایند «مناسبت سازی» است. 🔹سوالی که در اینجا میتوان مطرح کرد این است که منظور از این نامگذاری ها چیست؟ گذاشتن یک نام برای یک روز، یک هفته یا دهه، چه تأثیری می تواند داشته باشد؟ 🔹تقویم ها در دوران های مهم حیات اجتماعی جوامع همواره دستخوش تحولات زیادی شده اند و مورد توجه اعضای جامعه و نیز سیاستمداران قرار دارند. از جمله این رویدادها می توان به انقلابها مانند انقلاب فرانسه یا انقلاب ایران اشاره نمود که مدتی پس از پیروزی انقلاب تقویمی جدید جایگزین تقویم قبلی می گردد و نام گذاری مناسبت ها بر اساس رویکرد حکومت جدید به تاریخ سیاسی، فرهنگی، مذهبی، اجتماعی و ... آن سرزمین انجام می گیرد. چنین تلاشی در جهت تغییر مناسبت ها، نامگذاری های جدید، حذف برخی نام ها و یا تغییر نام برخی مناسبت ها دلایل می تواند دلایل متعددی داشته باشد. اما از جمله مهم ترین این دلایل ارائه روایت جدیدی از تاریخ است که در آن برخی رویدادها حذف یا کمرنگ می شوند و برخی رویدادهای دیگر مدنظر حکومت جدید برجسته میشوند. 🔹در ایجاد مناسبت ها صرفا با یک نام مواجه نیستیم؛ هر یک از این نامها در واقع یک روایت خاص از تاریخ است و برساخت حافظه جمعی بر اساس رویکردی ویژه. روایتی که روز قدس را «روز فتح عسکریین» یا «روز سامرا» می نامد، هفته وحدت را «هفته برائت» نام گذاری میکند و روز هشتم شوال را «روز جهانی بقیع» می نامد، می خواهد هویت شیعه بودن را به عنوان هویتی در مقابل هویت سنی بودن تعریف نماید. همچنین همان طور که هالبواکس می گوید حافظه جمعی از خلال رجوع گروه اجتماعی به گذشته و انتخاب برخی از رویدادها بر اساس منافع و نیازهای زمان حال آن گروه صورت می گیرد. 🔹«مناسک سازی» یکی دیگر از مواردی است که مورد توجه مناسبت سازان قرار گرفته است. یعنی به نظر می رسد بسیاری از مناسبت های ایجاد شده صرفا با هدف احیای حافظه جمعی، افزایش توجه نسبت به برخی رویدادهای تاریخ تشیع و جلوگیری از فراموشی آنها ایجاد نشده اند بلکه نقطه ثقل تلاش ها، گرد هم آوردن اجتماع مومنان است. 🔹همانطور که امیل دورکیم در «صور بنیانی حیات دینی» خاطرنشان می کند، جمع شدن اعضای یک اجتماع (برای مثال اجتماع مومنان به یک رویکرد خاص شیعی یا پیروان یک مرجع تقلید) در یک مکان و برگزاری مناسک، میان آنها همبستگی ایجاد می کند و همچنین به ایجاد و حفظ ارزش ها و باورهای جمعی می انجامد. بدین ترتیب مناسک کارکردی مهم برای اجتماعات دینی، سیاسی و ... دارند و از پراکندگی این اجتماعات، وانهادن اعضای آنها به حال خود و در نتیجه دوری اعضا از اجتماع و گرویدن آنها به دیگر اعتقادات و اجتماعات جلوگیری می کند. @saraaer

📜سخنی با حاج شیخ محمد جواد فاضل لنکرانی 🔻کانال «مطالعات حوزوی» منتشر کرد: 🔹چندی است که زمزمه هایی از سوی دولت تدبیر و امید برای حضور زنان در ورزشگاه ها شنیده می شود. اتفاقی که ابتدا در رقابت های جام جهانی فوتبال و برای ورزش های دیگری همچون والیبال به تحقق پیوست و دیروز هم در بازی فینال جام باشگاه های آسیا تکرار شد. 🔹همانطور که مستحضرید طرح ورود زنان به ورزشگاه ها در دولت قبل نیز مطرح بود و بیت آیت الله فاضل لنکرانی به درستی در برابر آن ایستادند. این در حالی است که امروز حتی با تحقق این وعده دولت قبل توسط دولت تدبیر، کمترین واکنشی را از این بیت در قبال رفتارهای دولت تدبیر مشاهده نمی کنیم. این عملکرد در حالی است که حضرتعالی چندی قبل تر در مصاحبه ای تصویری با سایت مباحثات بار دیگر موضع - حقیقتا- نادرست دولت قبل را یادآوری کردید و خاطرات فراموش شده آن روزها را زنده کردید. 🔹اگرچه با توجه به فضای نامناسب فرهنگی که در سایه دولت تدبیر - که حضرتعالی روی کار آمدن آن را لطف خدا و رأی مردم به آن را کار خدا دانسته بودید- و پروپاگاندای دستگاه های تبلیغاتی موضع گیری حوزه های علمیه باید با رعایت اقتضائات رسانه ای بوده و اظهار نظرهای فاقد قدرت اقناع اجتماعی به مصلحت نمی باشد، اما در هر حال، از شخص شما که در این موضوع خاص همواره در عرصه بوده اید، انتظار می رود که همانند دولت قبل از این اقدام مشابه دولت فعلی نیز انتقاد علنی و صریح خود را ابراز نمایید، به ویژه اینکه این دولت که از ابتدا مورد حمایت شما بوده است، اولی به تذکر شما می باشد و شاید نصیحت خیرخواهانه شما را بهتر از هر کس دیگری بپذیرد. @saraeer

📜درنگی در آئین‌های عزاداری با تکیه بر «پیاده روی اربعین» 🔻محمدامین شرف الدین در «مباحثات» نوشت: 🔹امروزه رسانه های رسمی و بسیاری از تریبونهای دینی چنان اهمیتی برای «پیاده روی اربعین» قائل شده اند که یکی از سخنرانان مذهبی در برنامه زنده تلویزیون آن را از عاشورا نیز مهم تر دانست و یکی از وعاظ مشهور آن را جزو مقدمات ظهور امام عصر(عج) و شرکت در «پیاده روی اربعین» را از نظر عقلی واجب دانست. 🔹در گذشته (که درباره تاریخ آن اختلاف است) برخی از علما و روحانیون رسمی داشتند که برای زیارت شبهای جمعه و یا روز اربعین از نجف با پای پیاده به سمت کربلا حرکت می کردند. رفته رفته مردم عادی نیز همانند علما برای زیارت روز اربعین از نجف تا کربلا پیاده حرکت کردند. عده ای مرحوم آیت الله سیدمحمود هاشمی شاهرودی (متوفی ۱۳۵۳ شمسی) را احیاگر و مروج اصلی این مساله می دانند. پس از سقوط صدام که شیعیان آزادی عمل بیشتری پیدا کردند، راهپیمایی اربعین بین آنان رواج بیشتری پیدا کرد و به صورت بسیار محدود ایرانی ها نیز آنان را همراهی می کردند. 🔹در منابع روایی شیعه روایاتی وجود دارد که در کنار حدود پانزده روز زیارتی مخصوص، یکی از ایام زیارتی حضرت سید الشهداء(ع) را روز اربعین دانسته است(ر.ک: وسائل الشیعه، ج۱۴، تتمه کتاب الحج، ص ۴۷۸). از سوی دیگر روایاتی نیز وجود دارد که نشان دهنده ثواب عظیم زیارت سید الشهداء(ع) با پای پیاده است(ر.ک: کامل الزایارات، ص ۱۳۲). اما برخلاف تصور عمومی، به طور خاص درباره «زیارت اربعین» با پای پیاده هیچ روایتی وارد نگردیده است. 🔹پس از بررسی سیر تطور این آیین، اولین سوالی که به ذهن خطور می کند این است که این آیین ها چه حکمی دارند؟ آیا همگی ذیل عنوان کلی شعائر جای می گیرند و به دستور قرآن باید آنها را تعظیم کرد؟ یا این موارد را می توان ذیل عنوان فقهی بدعت جای داد؟ ملاک و مناط تشخیص بدعت از شعائر چیست؟ 🔹قرار دادن تمام این اتفاقات در کنار هم، این سوال را به ذهن متبادر می کند که آیا اربعین دقیقا به همین میزانی که در هندسه شعائر توسط ائمه ما ترسیم گردیده وزن گرفته است؟ آیا این احتمال وجود ندارد که این میزان تبلیغ برای این آیین دچار افراط شود و پس از چندی موجب تفریط در تعظیم کلیه شعائر گردد؟ اگر بدانیم که افراط در بزرگداشت این آیین و افزودن به شاخ و برگهای آن موجب زدگی جامعه شود، آیا مستند به قاعده فقهی «حرمت تنفیر از دین» بر ما لازم نیست که در برابر افراط ها بایستیم؟ تمام اینها سوالاتی است که نیاز به پاسخ های دقیق دارند و این یادداشت صرفا طرح بحثی بود برای آغاز پژوهش های دیگر و به هیچ عنوان ادعایی مبنی بر یافتن پاسخ این پرسشها در این یادداشت مختصر وجود ندارد. @saraeer

🔺علی داوری، استاد دانشگاه و فعال فضای مجازی در روز برگزاری بازی فینال لینگ قهرمانان آسیا، فیلمی از همراهی خود با فرزندش هنگام بازی با پلی استیشن منتشر کرد و برای تیم پرسپولیس آرزوی موفقیت کرد @saraeer

🔺کانال عبدالکریم سروش منتشر کرد: 🔹سروش از مواجهه خود با فقه در ابتدای پیروزی انقلاب و کارکرد آن در جامعه دینی می گوید ⚠️این فیلم صرفا جهت اطلاع شما در «سرائر» منتشر شده است @saraeer

🔺علیرضا پناهیان: اگر عالم دینی از همه مسائل سخن بگوید اما از پول درآوردن حرفی نزد دین مردم را تحریف کرده است/ خراب شود مسجدی که مومنینش به هم اعتماد نکنند @saraeer

📜رئیس جمهور آمریکا حق ندارد ارباب تمام کشورها باشد/ دولت با مسأله حضور زنان در ورزشگاه سر مردم را بند نکند 🔻آیت الله مکارم شیرازی در درس خارج فقه: 🔹اگر فکر می کنیم در این دنیا مسئله حقوق بشر حاکم بوده و شورای امنیت و سازمان ملل در آن دخیل هستند، گرفتار اشتباه خواهیم شد. دنیایی که در آن زندگی می کنیم دنیایی است که دیکتاتوری وحشیانه بر آن حاکم است و برخی از کشورها به دنبال سلطه بر دیگران هستند. 🔹کشورهای دنیا نباید این ذلت را بپذیرند که دیگران از آن طرف دنیا بتواند بر تمام منافع آنان حکومت کنند؛ باید دست به دست هم داده و جلوی آن بایستند. رئیس جمهور آمریکا حق ندارد ارباب تمام کشورها باشد، کشورها نباید بپذیرند که دنیا ارباب و قیم داشته و همه برده او باشند و خوشبختانه اخیرا متوجه شده و در حال مخالفت با این برنامه هستند. 🔹در زمان جاهلیت عرب نیز به قراردادها احترام گذاشته می شد؛ اما امروز برخی از کشورها هر موقع دلشان خواست، از قراردادها خارج می شوند. دولت و ملت ما باید بدانند که در چنین دنیایی حضور داشته و باید بدانیم با چه کسانی قصد مذاکره داریم؛ یک مشت مطالب نامربوط، غلط و بی معنی همچون رفتن سپاه پاسداران، نداشتن موشک، خروج از سوریه و ... را پیش می کشند تا به اهداف خود برسند. 🔹باید بدانیم در چنین دنیایی باید قوی بود و در مقابل زورگو، زورمند شد تا بتوان با آنان مقابله کرد؛ ان شاءالله دولت هم بیشتر به فکر مردم بوده و با مسئله حضور زنان در ورزشگاه سر مردم را با این مطالب بند نکنند و به واقعیت ها فکر کنند. @saraeer

📜زائران اربعین می توانند در رفع ظلمی که به مردم یمن می شود موثر باشند 🔻آیت الله نوری همدانی در درس خارج فقه: 🔹خواسته مردم در این زیارت ها[ی اربعین]، مبارزه با ظلم و اشاعه فرهنگ عاشورایی است، فرهنگ عاشورا به نحوی مردم را تربیت کرده که به دنبال نابودی ظلم هستند؛ اما متأسفانه این مطلب به صورت کامل عملی نشده است؛ باید تمام مسلمانان این خواسته خود را که رفع ظلم است، به درستی مطرح کنند، یقینا اثرگذار خواهد بود. 🔹امروز میلیون ها انسان در یمن گرسنه بوده و در حال مرگ هستند؛ اگر این 20 میلیون نفر شرکت کننده در راهپیمایی اربعین از مجامع بزرگ ملی و بین المللی بخواهند که جلوی این ظلم ها در یمن، فلسطین و ... را بگیرند، تأثیر خود را خواهد گذاشت. 🔹اسلام به دنبال آن است که به فرهنگ عاشورا اهمیت بیشتری داده شود؛ مردم باید از سازمان های بین المللی بخواهند تا فکری برای مظلومین کنند و خواسته و وظیفه ما باید بیشتر از این باشد؛ ان شاءالله مسلمانان قدس را در اختیار گرفته و صهیونیست ها را ریشه کن نمایند. @saraeer

📜قوای علمی حوزه های علمیه در خطر است 🔻محمدمهدی شب زنده دار، عضو فقهای شورای نگهبان در جلسه درس اخلاق خود: 🔹انسان باید این حالت را در خود ایجاد کند که جلوی مسائل مزاحم برای طی طریق مسیر الهی را بگیرد، برای یک فاضلی که می تواند به مقامات عالی برسد ممکن است پیشنهادات مضر بسیاری شود که باید مراقبت کند و به مسیر مهم الهی خود ادامه دهد. 🔹قوای علمی حوزه در خطر است، ما در حوزه رجال علمی قوی در همه زمینه های فقه، اصول، تفسیر، علوم عقلی و موارد دیگر می خواهیم، امروز با توجه به آنچه که جهان از حوزه های علمیه توقع دارد وظیفه حوزویان بسیار سنگین شده است. 🔹علم چیزی نیست که مثلا انسان کپسولی را استفاده کند و عالم شود، صاحب نظر و عمیق شدن حداقل 25 سال کار می خواهد، امام راحل فرمود مشایخ ما 60 سال کار کردند اما در نهایت علی الاحوط می گویند و فتوا نمی دهند اما گاهی دیده می شود که با 5 سال کار کردن "انا رجل" می گویند. @saraeer