🔺القدس العربی: سازمان ملل متحد، نیروهای نظامی و امنیتی اسرائیل را در «لیست سیاه» طرف‌هایی که در مناطق درگیری در طول سال ۲۰۲۴ مرتکب تخلفات فاحش علیه کودکان می‌شوند، نگه داشته است @sedyaser

☑️پاکستان، دونالد ترامپ را به دلیل ایفای نقش در کاهش تنش میان اسلام‌آباد و دهلی‌نو، نامزد دریافت جایزه صلح نوبل ۲۰۲۶ کرده است! منبع: الجزیره @sedyaser

☑️گزارش خبرنگار الجزیره از تظاهرات مردم یمن در حمایت از غزه و ایران @sedyaser

☑️چرا آسیب رسیدن به بیمارستان بئرشبع تیتر یک جهان شد، اما کرمانشاه نه؟ 🔻بی‌بی‌سی فارسی: 🔸در نخستین ساعات پس از آسیب رسیدن به مرکز درمانی سوروکا در شهر بئرشبع اسرائیل، پخش گزارش‌های زنده از محل حادثه، در رسانه‌های بین‌المللی مانند سی‌ان‌ان، بی‌بی‌سی، اسکای‌نیوز و نیویورک‌تایمز آغاز شد. خبرنگاران خارجی به سرعت به محل برده شده، از سوی مقامات توجیه شدند و دسترسی کامل به تصاویر و اطلاعات پیدا کردند. دوربین‌ها روشن بود، خبرنگاران پرسش می‌کردند و جهان نظاره‌گر بود. 🔸در نقطه مقابل، سه روز پیش از آن، بیمارستان فارابی در کرمانشاه ایران در واقعه‌ای مشابه آسیب دیده بود. اما این واقعه در رسانه‌های بین‌المللی تقریبا هیچ پوششی نداشت و بسیاری از مخاطبان جهانی از وقوع چنین رویدادی بی‌خبر ماندند. 🔸این تفاوت چشمگیر تنها حاصل «جهت‌گیری رسانه‌ها» نیست، بلکه بازتابی از شکاف عمیق در دسترسی، شفافیت و استراتژی رسانه‌ای دولت‌ها در مواجهه با بحران‌هایی است که موضع‌گیری جامعه بین‌المللی در آن ‌اهمیت دارد. 🔸اسرائیل سازوکار رسانه‌ای دقیقی دارد. هنگام وقوع حمله یا حادثه‌ای مهم، به ویژه اگر غیرنظامیان را تحت تاثیر قرار دهد، خبرنگاران خارجی که اغلب در تل‌آویو یا بیت‌المقدس مستقرند، با تشخیص مقام‌های امنیتی بلافاصله با خودروهای نظامی به محل اعزام می‌شوند، با مقامات مصاحبه می‌کنند، آزادانه فیلم‌برداری می‌کنند و به گزارش زنده می‌پردازند. در واقع آنچه رسانه‌ها نیاز دارند، در اختیارشان گذاشته می‌شود. 🔸در ایران اما وضعیت به گونه‌ای دیگر است. خبرنگاران رسانه‌های بین‌المللی مانند بی‌بی‌سی جهانی و بسیاری از رسانه‌های دیگر اجازه حضور در ایران را ندارند و خبرنگاران داخلی هم زیر بار سانسور سنگین و نظارت شدید فعالیت می‌کنند. @sedyaser

☑️مهاجرت معکوس، دولت عبری را گیج کرده است 🔻گزارش الجزیره از فرار اشغالگران قدس: 🔸امروزه، رابطه اسرائیلی‌ها با دریا بُعد جدیدی به خود می‌گیرد. از طریق آن، آنها از سرزمین موعود فرار می‌کنند، به طوری که تل‌آویو، حیفا و دیگر شهرها اکنون هدف روزانه موشک‌های ایرانی هستند. 🔸موشک‌های ایرانی، و پیش از آنها، موشک‌های گروه‌های فلسطینی و موشک‌های حزب‌الله لبنان ، حتی آنهایی که رهگیری شدند یا در مناطق حیاتی به اسرائیل آسیبی نرساندند یا باعث مرگ نشدند، وحشتی را در جامعه اسرائیل گسترش داده‌اند که زمانی پس از وعده‌هایی مبنی بر پایان یافتن زمان احساس ترس یا خطر برای همیشه، به فلسطین آمده بود. 🔸روزنامه اسرائیلی هاآرتص خاطرنشان کرد که بندر هرتزلیا به نوعی توقفگاه موقت تبدیل شده است. از ساعت هفت صبح، اسرائیلی‌ها با چمدان‌هایشان به دنبال قایقی که آنها را به قبرس و سپس به یک شهر اروپایی منتقل کند، وارد می‌شوند. 🔹متن کامل این گزارش را در الجزیره بخوانید @sedyaser

☑️تحلیل و توصیه‌های کارشناس مؤسسه مطالعات امنیت ملی اسرائیل درباره ایران و پروژه براندازی 🔻راز زیمت Raz Zimmt، پژوهشگر ارشد در موسسه مطالعات امنیت ملی اسرائیل در روزنامه اسرائیلی يديعوت آحرونوت در یادداشتی با عنوان «پس از خامنه‌ای: جانشینی «افراطی‌تر» یا اعتراضاتی که کل رژیم را به لرزه درمی‌آورد؟» به وضعیت اجتماعی سیاسی ایران پرداخته و برای زمینه‌سازی براندازی در ایران نکاتی را توصیه کرده است. وی در این مقاله آورده است: 🔸تا زمانی که هواپیماهای نیروی هوایی بر فراز ایران پرواز می‌کنند و رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی تصاویر خسارات، مرگ و میر و جراحات غیرنظامیان در کشور را منتشر می‌کنند، هسته خشم عمومی متوجه دشمن خارجی است، نه خود رژیم. علاوه بر این، با گسترش حملات نیروی هوایی فراتر از اهداف مرتبط با برنامه هسته‌ای یا سیستم‌های نظامی، این تصور در ایران افزایش می‌یابد که اسرائیل نه تنها به دنبال تضعیف قابلیت‌های نظامی رژیم یا حتی سرنگونی آن است، بلکه به دنبال تجزیه کشور نیز می‌باشد. این تصور، ترس واقعی از افتادن به ورطه هرج و مرج و جنگ داخلی را دامن می‌زند. 🔸احتمال ترور علی خامنه‌ای، رهبر ایران، که توسط سیاستمداران در اسرائیل مطرح شده است، لزوماً منجر به سقوط رژیم نخواهد شد، اگرچه می‌تواند رهبری حاکم را متزلزل کند. برخلاف حزب‌الله یا حماس، جمهوری اسلامی به یک عرصه سیاسی ساختارمند و دارای تشکیلات متعدد متکی است. مجلس خبرگان که متشکل از ۸۸ روحانی است و مسئول تعیین رهبر است، در یافتن جانشینی تندروتر از او مشکلی نخواهد داشت. علاوه بر این، مرگ رهبر ممکن است حس وحدت اقتدارگرایانه را افزایش دهد و تلاش‌ها برای بی‌ثبات کردن کشور از طریق اعتراضات مردمی را دشوارتر کند. سپاه پاسداران ممکن است از این موضوع برای تعمیق کنترل خود بر نهادهای دولتی و ایجاد یک رژیم نظامی-امنیتی که از رژیم موجود معتدل‌تر نباشد، سوءاستفاده کند. 🔸ضربه به دستگاه حاکم در طول جنگ می‌تواند توانایی آن را در مقابله موفقیت‌آمیز با تهدیدات داخلی تضعیف کند و حتی وحدت نخبگان حاکم و دستگاه‌های امنیتی-نظامی حامی آن را تضعیف کند. در طول سال گذشته، انتقادات داخلی فزاینده‌ای از سوی محافل فوق محافظه‌کار در ایران در مورد عملکرد رژیم در طیف وسیعی از زمینه‌ها، از جمله عدم پاسخ تهران به حمله اسرائیل در پایان اکتبر ۲۰۲۴، شکست‌ها در عرصه سوریه و فروپاشی «جبهه مقاومت» و حتی تأخیر در اجرای قانون حجاب در مورد استانداردهای پوشش اسلامی، وجود داشته است. حتی اگر رژیم در متحد کردن صفوف خود و نشان دادن وحدت داخلی موفق شود، شکست‌های بلندمدت آن احتمالاً به اصطکاک در رهبری دامن زده و شکاف‌ها را در ساختارهای قدرت عمیق‌تر خواهد کرد. 🔸تغییر رژیم در ایران هدفی نیست که صرفاً از طریق حملات هوایی حاصل شود؛ بلکه فرآیندی پیچیده است که توسط عواملی خارج از کنترل اسرائیل شکل می‌گیرد. با این حال، تحولات اخیر ممکن است فرآیندهای تغییر داخلی در جمهوری اسلامی را در اواخر این کمپین تسریع کند. در عین حال، اسرائیل باید بر اهداف اصلی مشخص شده برای این کمپین تمرکز کند، که مهمترین آنها مسدود کردن مسیر ایران به سلاح هسته‌ای و از بین بردن قابلیت‌های استراتژیک آن است. با این حال، اسرائیل به خوبی می‌تواند از این کمپین برای تضعیف رژیم و متزلزل کردن پایه‌های آن، از جمله دستگاه کنترل و سرکوب آن، به ویژه سپاه پاسداران، بهره ببرد. 🔸به موازات آن، ما توصیه می‌کنیم که روی مراحل و روش‌های عملی سیاسی، اقتصادی، فکری، اطلاعاتی و سایر موارد، از جمله کمک به بخش‌های مختلف اجتماعی در ایران و نهادهای جامعه مدنی، و ترویج راه‌حل‌هایی برای مسدود کردن اینترنت یا ایجاد یک صندوق با بودجه خارجی که شهروندان را قادر می‌سازد در زمان اعتراض و اعتصاب، امرار معاش کنند، کار شود. این مراحل می‌تواند به پیشرفت رژیم در روزی که یک جنبش اعتراضی گسترده در ایران فوران می‌کند، کمک کند. 🔹متن کامل این مقاله را در القدس العربی بخوانید @sedyaser

☑️نواف سلام، نخست‌وزیر لبنان: «در مواجهه با تشدید خطرناک عملیات نظامی و خطرات پیامدهای آن برای کل منطقه، پایبندی دقیق ما به منافع عالی ملی، که مستلزم اجتناب از دخالت لبنان یا کشیده شدن به هر نحوی به درگیری منطقه‌ای جاری است، به طور فزاینده‌ای برای ما مهم است.» @sedyaser

☑️اسرائیل تقریبا یک کشور روس‌زبان است 🔻پوتین در توجیه عدم حمایت نظامی از تهران: 🔸یکی از دلایلی که مسکو از ایران پشتیبانی نظامی مستقیم نمی‌کند، رابطه نزدیک آن با اسرائیل است که نزدیک به دو میلیون روس‌زبان در آن زندگی می‌کنند. 🔸اسرائیل تقریباً یک کشور روس زبان است. روسیه روابط خوب و دوستانه‌ای با جهان عرب دارد، اما هر درگیری نیاز به بررسی جداگانه دارد. 🔸روسیه از ایران به روش‌های دیگری حمایت می‌کند. ما از حق ایران برای انرژی هسته‌ای برای اهداف صلح‌آمیز دفاع می‌کنیم. ما یک راکتور هسته‌ای برای آنها ساختیم، قراردادهایی برای ساخت دو راکتور دیگر امضا کردیم و همچنان روی آن کار می‌کنیم. آیا این حمایت نیست؟! منبع: عربی21 @sedyaser

☑️اگر برنامه هسته‌ای ایران تهدیدی فوری نبود، چه انگیزه‌ای پشت حمله آمریکا و اسرائیل بود؟ 🔻روزنامه بریتانیایی گاردین: 🔸هیچ تحلیلگر جدی‌ای، برنامه هسته‌ای ایران را باور ندارد. همان‌طور که رئیس آژانس بین‌المللی انرژی اتمی نیز تأیید کرده، هیچ نشانه‌ای از «برنامه‌ای سیستماتیک در ایران برای تولید سلاح هسته‌ای» وجود نداشته. سی‌ان‌ان هفته پیش گزارش داد که طبق ارزیابی‌های اطلاعاتی آمریکا، «نه‌تنها ایران به‌طور فعال در پی ساخت سلاح هسته‌ای نبود، بلکه دست‌کم تا سه سال دیگر هم توان تولید و تحویل آن را نداشت». 🔸اگر برنامه هسته‌ای ایران تهدیدی فوری نبوده، پس انگیزه حمله چه بود؟ پاسخ در «فرصت سیاسی» نهفته است. 🔸اول، جمهوری اسلامی ایران از نظر داخلی هرگز چنین ضعیف نبوده است. دهه‌ها تحریم و فساد، مردم عادی را فقیر و نخبگان حاکم را ثروتمند کرده. آمار رسمی نشان می‌دهد یک‌سوم ایرانیان زیر خط فقرند و رقم واقعی احتمالاً بیشتر است. اوایل امسال، روزنامه مردم‌سالاری تیتر زد: «کاهش ۴۰۰ درصدی دستمزد در یک دهه». اقتصاد ایران فروپاشیده و مردم برای زنده‌ماندن می‌جنگند. 🔸از نظر مشروعیت داخلی، جمهوری اسلامی دچار بحران است. این بحران پس از مرگ مهسا امینی در شهریور ۱۴۰۱ آشکار شد و جنبش «زن، زندگی، آزادی» جهانیان را متوجه وضعیت حقوق بشر در ایران کرد. بیش از ۶۰٪ جمعیت ایران زیر ۳۰ سال‌اند و حافظه‌ای از پیش از انقلاب ندارند؛ مرجع اخلاقی آن‌ها حاکمیت دینی و روحانی است که عمدتاً ردش می‌کنند. اگر امروز در ایران رفراندومی برگزار شود، هیچ کارشناس جدی‌ای تردید ندارد که جمهوری اسلامی با اختلاف رأی شکست خواهد خورد. البته حمله اخیر نوعی «همگرایی ملی» پدید آورده، اما هنوز زود است درباره ابعاد آن قضاوت کرد. 🔸در سطح منطقه‌ای نیز ایران تضعیف شده. از دست دادن متحد اصلی‌اش، حزب‌الله لبنان، ضربه بزرگی به نفوذ منطقه‌ای و دکترین دفاعی ایران بود. تصور می‌شد که در صورت حمله مستقیم اسرائیل یا آمریکا، حزب‌الله جبهه دوم را علیه اسرائیل می‌گشاید؛ اما حمله پیشرفته اسرائیل در تابستان گذشته عملاً این گروه را خنثی کرد. سقوط رژیم اسد در سوریه و تضعیف شبه‌نظامیان هم‌پیمان ایران در عراق نیز این تصویر را کامل می‌کند. اکنون اسرائیل فرصت طلایی یافته تا ضربه‌ای کاری به رقیب اصلی منطقه‌ای خود بزند. 🔸هدف اسرائیل، هژمونی منطقه‌ای است و ایران همواره سد راه بوده. تهدید ایران برای اسرائیل – در عمل، نه در حرف – نه تهدیدی وجودی بلکه راهبردی و ایدئولوژیک بوده. برتری در تجهیزات نظامی، اطلاعاتی و حمایت بین‌المللی، همه به‌وضوح به سود اسرائیل‌اند. ایران نتوانسته از فرماندهان نظامی یا دانشمندان هسته‌ای‌اش محافظت کند، حتی فضای هوایی خود را نیز نمی‌تواند ایمن نگه دارد. 🔸تهدید اصلی ایران، مخالفت ایدئولوژیک با سیاست‌های آمریکا و اسرائیل است. محور مقاومت تلاش کرده هم در سخن و هم در عمل، نفوذ غرب در منطقه را به چالش بکشد. ایران و متحدانش همچنین کوشیده‌اند افکار عمومی جهان عرب و اسلام را حول ایده ضد امپریالیستی بسیج کنند. این همان تهدیدی است که آمریکا و اسرائیل در پی حذف آن‌اند. 🔸تهدید ایران، سلاح هسته‌ای نیست. یادمان نرود توانمندی ایران در این زمینه در سال ۲۰۱۵ با توافقی که با دولت اوباما امضا شد، عملاً متوقف شد. اما ترامپ به تحریک نتانیاهو، آن توافق را سه سال بعد پاره کرد و بحران کنونی را رقم زد. تهدید واقعی ایران در آن است که سیاست خارجی مستقلی دارد. این به معنای خوب بودن آن سیاست‌ها نیست، اما به این معناست که ایران بازیگر مستقلی در منطقه است که هژمونی آمریکا و اسرائیل را به چالش می‌کشد. این همان تهدیدی است که آن‌ها قصد حذفش را دارند. @sedyaser

سلام و عرض ادب من تلاش می‌کنم برخی اخبار و تحلیل‌های مهم- اما کمتر دیده شده را- اینجا منتشر کنم. واضح است که بسیاری از مطالب، نظر شخصی و مورد تأیید بنده نیست، اما خواندن آن‌ها را نیز خالی از لطف نمی‌دانم.

☑️از «مردم» دست بکشیم 🔻سیدیاسر تقوی: 🔸«مردم» مفهومی است که ما و اپوزیسیون همزمان سعی در مصادره آن داریم. البته که میزان تعمیم و یا دروغ در این مصادره به‌یک‌ اندازه نیست. ما در منصفانه‌ترین شرایط، بر اساس حجم گزاره‌هایی که در فضای مجازی منتشر می‌شود و یا تجربه معاشرت شخصی‌مان درباره مردم حرف می‌زنیم. خیلی نگاه تحقیقی داشته باشیم، به گزارش مراکز نظرسنجی و یا اندیشکده‌ها استناد می‌کنیم. 🔸ولی به هر جهت مفهوم مردم بیش از آنکه به‌کار جامعه بیاید، به‌درد خطابه‌های سیاسی و پروپاگاندا می‌خورد تا با استفاده از آن، کلان‌روایت‌ها را فراگیر جلوه بدهند. این رویه در دوران جنگ تشدید می‌شود. در واقع در جنگ است که ما بیش از پیش به دنبال مفهومی کل‌نگر هستیم تا با آن در برابر دشمن بایستیم، مقا/ومت کنیم و پس از فرونشستن جنگ، ایران را دوباره بسازیم. چیزی شبیه مفهوم «مردم» تا با انسجامی سلبی دربرابر دشمن و نیز افقی مشترک برای آینده، امروز و فردای خودمان را بیمه کنیم. 🔸در ایام جنگ و پس از آن، پرسش‌ها و دغدغه‌ها در خصوص تقویت انسجام مردم پررنگ‌تر مطرح شد. پاسخ‌ها و مطالب زیادی ناظر به این مسأله خواندم. اما طبیعتاً هر پاسخ و یا ایده انسجام‌بخشی، طیفی از جامعه ایران را نادیده می‌گیرد. یعنی اگر شما بفرمایید اسلام و یا ایران و یا توسعه و یا عدالت... را مرکز انسجام مردم قرار دهیم، هر کدام طیفی را مشتاق و طیف دیگر را دلسرد می‌کند. در واقع می‌توان گفت وقتی دنبال ایده برای انسجام «مردم» می‌رویم، از آن بُعد که تکثر و تنوع این مردم را نادیده می‌گیریم به ایده‌های ضدخودش می‌رسیم. 🔸تجربه معاشرت من با دوستان و اقوام و... نیز مشاهداتم در فضای مجازی می‌گوید که شاید ما در رنج‌ها و نارضایتی‌ها زبان مشترک داشته باشیم، اما افق‌ها و نگاه‌ ایجابی ما درباره «زندگی مطلوب» بسیار متکثر، شخصی و ناپایدار است. یعنی علاوه بر اینکه تنوع بسیار زیادی در نگاه ما به زندگی موج می‌زند، این نگاه‌ها خیلی شخصی‌ست و به شرایط روانشناختی گره خورده و چندان پایدار هم نیست و به‌سرعت تغییر می‌کند. 🔸به نظر می‌رسد در چنین وضعیتی، باید ابتدا از مفهوم «مردم» به عنوان یک کل اجتماعی که دارای آگاهی و اراده واحد است، دست بکشیم و سراغ خرده‌گروه‌های اجتماعی و بعضا ناپیدا برویم و تلاش کنیم میان خودمان و جمعیت‌های رنگارنگ درباره «زندگی جمعی مطلوب» زبان مشترک خلق کنیم. مردم‌دیدن گروه‌های اجتماعی اولین مانع شکل‌گیری گفتگوست. درباره این خرده‌گروه‌ها بیشتر خواهم نوشت... @sedyaser