مادر كه نداشته باشی... هیچکس نمیفهمه تو دنیا چي بهت میگذره... مادر كه نداشته باشی... هیچکس درک نمیکنه پشت هرلبخندت چند هزارتا بغض پنهان شده مادر كه نداشته باشی... نبایداز هيچ کس ؛ هیچ انتظاری داشته باشی ... مادر كه نداشته باشی.... هرلحظه اززندگیت تو دلت میگی ؛ اگه مادرم بود الان اینجوری نمیشد... مادر كه نداشته باشی... همیشه یه هاله اشک تو چشاته ... مادر كه نداشته باشی... هیچ سایه ای بالا سرت نیست حالا که داریش مثل پروانه بچرخ دورش

مادر تنها کسی است که میتوان “دوستت دارم”‌هایش را باور کرد حتی اگرنگوید...

فراموش نکن تمام سرمایه زندگیت دعای خیر والدین است. اعجاز جمله معروفشان "دستت به خاک بخورد،طلا شود" را دست کم نگیر..

بیچاره اونی که خیال می‌کنه بصیرت یعنی سکوت و محافظه کاری و ... بصیرت یعنی در میانه ی میدان بودن و روشن کردن فضای پیرامونی، یعنی #جهاد_تبیین سلام ... 🌹

بعضی وقتها دنیا کلاف درهم پیچیده‌ای می‌شود که نمی‌توانی بازش کنی، تو هرکسی که باشی با هر توانایی و تخصص و تجربه‌ای، در برابر برخی موضوعات، می‌شوی بی‌دست‌وپاترین موجود دنیا، هرچه بیشتر تلاش کنی کمتر نتیجه میگیری و این یعنی توی آدمیزاد در این عالم هیچکاره‌ای... اینجاست که با همه وجود باید امور گره خورده و نخورده‌ات را بسپاری به او که هم میداند هم میتواند، و خالی از منِ پر ادعا با خودت زمزمه کنی: افوض امری الی الله... ان الله بصیر بالعباد...

- ریز شدن در رفتارهای دیگران - مُچ‌گیری -سخت‌گیری - اشتباهات دیگران را به رویِشان آوردن - سرزنش‌گری و .... ▪️درست در مقابلِ صفت #تغافل (خود را به نفهمیدن زدن) قرار دارد. 🎈 اهل تغافل، نرم‌اَند و جذب بالایی دارند، و آنانکه ازاین صفت خالی‌اَند؛ هرقدر هم اهل ارتباطات زیادی باشند؛ محال است قدرت جذب بالایی داشته باشد. #استاد_شجاعی 🎤 #حجه‌الاسلام_فرحزاد

شنیده ای که بهشت دارالسلام است... کانون سلم و دوستی است... جایی که هیچ قلب سخت‌گیر و مچ گیری وارد آن نمیشود... انسان سلیم، دنبال مچ‌گیری و برملا کردن عیوب و گناهان دیگران نیست. همه چیز به سلامت دل بستگی دارد. رفتار آدم سالم در دنیا این گونه است که بدبین نیست، در کارهای دیگران ریز نمی شود، تحمل لغزش ها را دارد، تغافل و تجاهل دارد و بهشتی زندگی می کند.... شبیه ترین انسانها به خدا اونایی هستند که اهل تغافلند ❗️ 👈تغافل یعنی، گاهی خودت را به نفهمیدن بزنی، و بجای بگومگو، چشمت را به روی اشتباهات دیگران ببندی! گیر نکنی... گیرندهی... سخت نگیری... تا به تو سخت نگیرند... همین یک کار که البته انجامش گاهی خیلی سخت است، چقدر قلب آدم را تصفیه میکند... چقدر مسیر بهشت را هموار...

با کسانی باش که تو را رشد دهند! نه کسانی که خودشان را در نظر تو بزرگ کنند... وابسته ات کنند... مسحورت کنند... و در نهایت با امواج لحظه‌های دل‌مشغولی ضعیف‌ و شکننده‌ات کنند... با کسانی باش که تو را قوی بخواهند کمک کنند خودت باشی نه اینکه اگر نباشند از تو فقط یک موجود بی پناه و بی عزت نفس باقی بماند... با کسانی باش که دستت را بگیرند و به نور برسانند نه اینکه در خودشان متوقف ات کنند...

قلبت را آرام کن یک وقت هایی به کُنج‌دِنج زندگی‌ات برو و خلوت کن باخودت و خدای خودت سکوت را... تفکر را... خلوت عارفانه را... بیشتر لمس و تجربه اش كن نگاه كن به نعمت هایت نگاه کن به اطرافت به خوشبختى هایت به کسانی که میدانی دوستت دارند به وجود آدم هایی که برایت اهمیت دارند و از همه مهم تر به حضور خدایی که تنهایت نخواهد گذاشت... گاهی بین تمام شلوغی ها و هیاهوی دنیا و توقعات آدم‌ها، یک کنج دنج انتخاب کن و آرامشی عمیق را با روشنای پاک ذکر و فکر به خودت، به خود عزیزت هدیه کن... هرکدام از ما به یک کنجِ دنج گوشه‌ی زندگی مان محتاجیم... جایی که اگر خودمان هم سراغش نرویم... روحمان پر میکشد به سویش... جایی که هروقت خسته شدیم... شارژمان تمام شد...روحمان را همانجا ترمیم کنیم... راستی کُنج‌دِنج زندگی تو کجاست؟؟؟... #‌امام_زمان