#خدا_و_آدم  واقعا قشنگه حتماً  بخونید ...👌 👈پس از آفرینش آدم خدا به او گفت : نازنینم آدم ... با تو رازی دارم اندکی پیشتر آی ... آدم آرام و نجیب آمد پیش زیر چشمی به خدا می نگریست محو لبخند غم آلود خدا دلش انگار گریست ( قطره ای اشک ز چشمان خداوند چکید) نازنینم آدم ... یاد من باش ، که بس تنهایم بغض آدم ترکید به خدا گفت : من به اندازه ی گلهای بهشت نه! به اندازه عرش نه...نه... من به اندازه تنهاییت ای هستی من ... دوستدارت هستم آدم ، کوله اش را برداشت خسته و سخت قدم بر می‌داشت راهی ظلمت پر شور زمین زیر لبهای خدا باز شنید ... نازنینم آدم ... نه به اندازه تنهایی من ... نه به اندازه عرش ... نه به اندازه گلهای بهشت ... که به اندازه یک دانه گندم تو فقط یادم باش نازنینم آدم ...نبری ازیادم 👌❤️