#مثنوی_آئینی در روضه ی تو کور شفا می گیرد چایی خور تو آب بقا می گیرد کشتند ولی زنده و جاوید شدی ای خون خدا قبله ی خورشیدشدی در کشتی تو نوح مسافر شده است در خون تو حق روشن و ظاهر شده است عشق حرم ات برده دل از اهل جهان بین الحرمین ات همه جا ورد زبان عباس تو ساقی چه فراوان دارد از مرحمتش بادیه باران دارد صدها گره از دست قلم گشته او وا می شود از لطف پر آوازه او مشک و علمش شهره عالم شده است عباس علی شافع آدم شده است موسای کلیم تشنه انفاس حسین عیسا به توسل درِ عباس حسین جن و ملک اینجا به طواف آمده اند سیمرغ و هما سجده ز قاف آمده اند یک محشر کبری شده در کرب و بلا یک ماتم عظما شده در کرب و بلا گل کرده بهار از غم خونبار حسین آری همه جا پر شده از یار حسین بوی گل سرخ مست جراحات تنش شد یاس سپید عاشق بوی کفنش صد لاله دمید به دشت از درد فراق باد آمده بود به باغ با ناله و داغ آب اشک یتیمان شده بود از غصه از کرده پشیمان شده بود از غصه در واژه ی لب ترک هزاران افتاد آتش به سراپرده ی باران افتاد ابر از سر بیهوشی نیامد به وجود در سایه ی تیر شاه سر آورد سجود خاک قدمش سرمه مهیا می کرد مهرش صفت آئینه پیدا می کرد سجاده مگر ترمه شدن می دانست تسبیح مگر پاره شدن می دانست خون ،قیمت بازار خدا می طلبید شمشیر عدو ، راس جدا می طلبید آن کشته صحرای عطش مظلوم بود از سبت نبی زاده دو معصوم بود دشمن به خیام شاه دین می تازید بر جهل و غرور پست خود می نازید گمراهی این بشر نه پایان دارد این ماه حرام مگر که قربان دارد؟؟ خوب است که اربعینیان در راهند از ظلم و جنایت یزید آگاهند امروز یزیدیان، فراوان داریم در غزه دوباره عید قربان داریم قربانی ما یهود اسرائیل است این وارث خونخوار همان قابیل است امروز دوباره هر زمین کرب و بلاست یاران حسین بن علی به کربلاست #آئینی_شوریده_ملحمدری