🌹در 17 مرداد ماه سال 1377، محمود صارمی خبرنگار خبرگزاریِ جمهوری اسلامی، به همراه هشت نفر از اعضای کنسولگری ایران در مزار شریف افغانستان به دست گروهک تروریستی طالبان به شهادت رسید. به همین مناسبت، شورای فرهنگ عمومی، هفدهم مرداد ماه هر سال را به عنوان «روز خبرنگار» نامگذاری کرد. ✅این روز را به تمامی همکاران عزیزم در شهرستان زرند به ویژه همکاران پرتلاشم در صدای زرند تبریک عرض می نمایم. اگر نبود زحمات شبانه روزی شما عزیزان، راهی که اکنون از بودن در مسیر آن افتخار می کنم برایم بسیار دشوار و سخت می شد. امید که جامعه و مسئولین نیز قدر زحمات شما را بداند... 🌺جناب آقایان #مجید_عربپور ، #احمدرضا_ملکی ، #مسعود_عربندوی ، #حسن_ضیاالدینی ، #محمدامین_حبیبی ، #امیر_علیزاده ، #محمدامین_ضیاالدینی و #میثم_رضازاده و سرکار خانم ها #نگین_حسن_زاده ، #عاطفه_حسین_زاده ، #فاطمه_میرزایی ، #مرضیه_میرحسینی و #مریم_زمانی از بودن شما در کنارمان در این مسیر دشوار صمیمانه سپاسگزارم. ✍جواد زمانی - مدیرمسئول پایگاه خبری صدای زرند 🆔 @sedayezarand_ch

✔️یادداشتی پیرامون روز خبرنگار/ 💥ورود دون کیشوت‌ها ممنوع ✍به قلم #حسن_ضیاالدینی 📆۱۹/مرداد/۹۹ ✅صدای زرند- نفهمیدن، متضاد و نقطه مقابل  فهمیدن است. همان طور که فهمیدن صفتی است که نشان دهنده‌ی آگاهی و دانش پیرامون موضوع یا مسئله‌ای می‌باشد، نفهمیدن نشان از بی دانشی نسبت به یک موضوع یا مسئله است. نفهمیدن همیشه دلیل بر بی مدرکی و سن کم و خامی نیست‌؛ چه بسا افرادی که دارای علم و دانش کلاسیک و متداول هستند، ولی به علت به روز نبودن، همچنان در جهل مرکب زیست دوگانه دارند؛ از طرفی اهل تفکر و مطالعه نیستند و از سویی در مورد همه چیز و همه کس، اظهارنظر می‌کنند! 🔹حرفه‌ی خبرنگاری با نوشتن و متفاوت نگاه کردن به مسائل عجین شده است و به قولی "چون می‌نویسد پس هست" و این بودن و جولان دادن در اذهان عمومی تنها با عرض اندام کردن قلم تجلی می‌یابد و همین خواندن و موضوعی را منتقل کردن، پای چپ تفکرات را زیر طبل بزرگ تضارب آرا و اندیشه‌ها می‌کوبد. در حقیقت مخاطب اصلی خبرنگار «رسانه مکتوب»، مخاطبی است که از صدر تا ذیل مطلبی  را می‌خواند (نه با دیدن «تیتر خبر و تحلیل و یادداشتی» قضاوت کند) و بعد با توجه به دانش و افق تفکراتش به قضاوت می‌نشیند. 🔹خبرنگار منافع طلب نیست و در عین حال اپوزیسیون هم نیست، بلکه در چارچوب قانون و مقرراتی که قانون گذار برایش تعریف کرده است نقاط ضعف و قدرت دستگاه حاکم (فرماندار، نماینده شهر، بخشدار، دستگاه قضا و...) را به رشته تحریر درمی‌آورد و اگر شاهد واکنش سرد و آرام به بعضی مسائل هستیم، به علت خط قرمزهایی است که باید یک رسانه شناسنامه دار مدنظر داشته باشد. 🔹شرح رمان مشهور سروانتس، همراهی و سفر یک شوالیه ماجراجو به نام «دون کیشوت» و پیشکارش «سانچو پانزا» است. دون کیشوت با قدرت خیال خود، دشمنان فرضی را در برابر خود می‌بیند، جوی آب را خندق می‌پندارد و مهمان سرا را قلعه! «دون کیشوت» که قهرمانی خیال پرداز است، خود را شکست ناپذیر می‌داند و هدف خود را نجات مردم ظلم دیده و جنگ با استبداد می‌پندارد. قهرمان رمان دون‌کیشوت، سوار مَرکبش شده، می‌خواهد به حساب لشکر غول‌ها برسد. از دید خودش، وظیفه دارد که به سُنت شوالیه ها و به افتخار محبوبش ”دولسینه” بر هیولاها پیروز شود. ولی این دلاوری بر مبنای معقولی استوار نیست. مُلازمش، سانچو پانزا، بارها و بارها برایش توضیح می‌دهد، آن‌ هیولاها غول نیستند، بلکه فقط آسیاب‌های بادی هستند. دون کیشوت بر عزم خود راسخ است، ولی خیلی زود نیزه اش، میان پرّه‌های آسیاب‌ها گیر می‌کند و زخمی می‌شود. شوالیه هرگز نمی‌هراسد، با غرور ایستادگی می‌کند و حتی در ماموریتش ثابت‌قدم‌تر می‌شود. 🔹با خواندن نظرات بعضی مخاطبان در اینستاگرام صدای زرند سرگذشت دون‌کیشوت برایم تداعی می‌شود، ظاهراً بعضی مخاطبان تنها با خواندن تیتر یک تحلیل و یادداشت، نسخه قضاوت خود را می‌پیچند و تنها داروی آرام بخش روانش را در بی‌ادبی و ناسزا گفتن به نویسنده می‌بیند و توقع دارند خبرنگار هم دون کیشوت وار با همه چیز و همه کس درگیر شود و همه مسئولان را از دم تیز قلمش بگذراند؛ نکته جالب این افراد این است که خودشان جرأت ندارند به یک مقام محلی «تو» بگویند. فیک مجازی‌هایی که در حقیقت دون کیشوت وار و متوهمانه به همه چیز حمله می‌کنند! اگر نظرات پستهای تحلیلی این قلم را در اینستاگرام صدای زرند و یا آخرین پست جواد زمانی مدیر مسئول صدای زرند که در مورد شغل روزنامه نگاری نگاشته را بخوانید این مسئله برایتان ملموس‌تر می‌شود. T.me/SedayeZarand_ch