. 🔹 در نزاع خاکستری‌ها ظالم و مظلوم مطلق وجود ندارد. هر دو طرف منافع و تظاهر مختص خود را دارند. پس روایتی که تلاش می‌کند یک طرف ماجرا را سفید و طرف دیگر را سیاه نشان دهد به دنبال اغراض سیاسی خویش است. از این منظر ما به لحاظ روانی نیاز مبرمی به روایت‌های خاکستری در وجودمان احساس می‌کنیم. این نیاز طبیعتا کنشگری‌های خاص خودش را می‌طلبد. اولین پیامد این تغییر نگرش، تلاش برای قرار گرفتن وسط لحاف است 🔹 ما ناخواسته و بنا به الگوی ذهنی‌مان در هر واقعه‌ای تلاش می‌کنیم بر اساس اتمسفر پیرامونی‌ خودمان، جایی وسط لحاف پیدا کرده و خود را مرکز تعادل و نگاه منصفانه و همه‌جانبه نشان دهیم. مثلاً اگر عده‌ای از عنکبوت‌های غاصب حمایت می‌کنند و عده‌‌ای دیگر از دلاورمردان شجاع قدس، بعضی از ماها تلاش داریم که مثلاً جنگ این دو را از منظر فقه و اخلاق اسلامی بررسی کنیم و حتی مبارزان را به جهت عدول از خطوط قرمز اخلاقی و فقهی نقد کنیم 🔹 البته بررسی علمی یک رویداد بد نیست اما یقینا خارج از فضای رسانه و شبکه‌های اجتماعی و در موقعیت واقعی چنین واکنشی از ما خیلی بعید است. ما اگر فقط یکبار هتک حرمت به ناموس‌مان را تجربه کرده باشیم واکنش علمی نشان نمی‌دهیم! اما از آنجا که در پیش‌فرض ما حقیقتی وجود ندارد، ما درباره مسائل دیگران به آن‌ها که وسط لحاف خوابیده‌اند بیشتر توجه می‌کنیم و از سویی خودمان را در آن موقعیت مقبول‌تر ارزیابی می‌کنیم. 🔹 ما در حالی مشتاق شنیدن روایت‌هایی خاکستری هستیم و تلاش می‌کنیم از وسط لحاف به مثابه رسانه استفاده کنیم که قدرت‌های نظامی و اقتصادی کاملا متعصبانه رفتار می‌کنند. ابرقدرتها هنگام اشغال کشورها، استعمار و مداخله در امور داخلی آن‌ها، وضع تحریم‌های غیرانسانی علیه آن‌ها، چپاول منابع مادی آن‌ها و هجو مقدسات آن‌ها، اصلا تردید به خود راه نمی‌دهند. آن‌ها کار خودشان را می‌کنند. اما راهبردشان در مواجهه با افکار عمومی القای «تردید» و تصویر خاکستری از جهان است. 🔹 برای ابرقدرت‌ها اصلا مهم نیست که شما در کدام سوی ماجرا ایستاده‌اید. همین که مردد به حوادث عالم نگاه کنید کافیست تا تیغ‌تان در مقابل آن‌هایی که بی‌درنگ برای دنیا تصمیم می‌گیرند کند شود. در واقع «تردید» نوعی افیون برای توده‌هاست که هم برای ما جذابیت ذهنی دارد و هم رسانه بودن ما را تقویت می‌کند و هم زمینه را برای تحقق اهداف سیاسی ابرقدرت‌ها مهیا می‌سازد 🖊 سیدیاسرتقوی @sedyaser

. شهر بمباران می‌شود. مرد که گویا وضعیت امنی در ساختمان خودش ندارد، دوربین را روشن کرده و با زبان انگلیسی سر همه مردم دنیا فریاد می‌کشد: «برخیزید!». فردا خبر می‌رسد مرد به شهادت رسیده است و من در تمامی این روزها و لحظات کاری جز تماشا از دستم ساخته نبوده و نیست. حس این روز‌هایم این است؛ گویا در اتاق شیشه‌ای امنی نشسته‌ام که بیرون از آن عده‌ای در راه گفتمان مشترک‌مان پرپر می‌شوند و من که صدایم به بیرون نمی‌رسد، چاره‌ای جز لبخند زدن و یا اشک ریختن ندارم. ادامه دارد 👇

. به این فکر می‌کردم مرد جوان فلسطینی چه داشت که زیر بمباران و در محاصره کامل، توانست صدایش را به آن سوی مرزها برساند و ما نمی‌توانیم؟ قصه این روزهای غزه تنبّه مهمی برای من داشت. از آن جهت که خود را نسبت به جوان فلسطینی در جهانی پرت‌تر و محصورتر از او یافتم. این حادثه باعث شد برای اولین بار نسبت به فهم‌مان از ایده «استقلال» به دیده تردید نگاه کنم. ما از وقتی چشم باز کردیم خودمان را در معرض استعمار و استبداد دیده‌ایم. از این رو استقلال و آزادی در متن شعار و مطالبات انقلاب‌مان قرار گرفت. پس از استقرار نظام، آن سوی مرز پایگاه‌های فرهنگی و نظامی دشمن مستقر شد. به ما گفتند- که درست هم گفتند- عده‌ای به دنبال آمریکایی‌کردن عالَم هستند. می‌خواهند با تهاجم سیاسی، فرهنگی، نظامی و اقتصادی شما را در نظم جهانی و تمدن آمریکایی هضم کنند. ما نیازمند تبیین مفهوم استقلال بودیم. تبیین نشد. قرار شد هر چه برچسب «غربی» خورد، مسیر نفوذ دشمن شناخته شود. از میان تمام «کالاهای غربی»، زبان و پلتفرم‌های ارتباطی را هم مذمت کردیم و آن‌ها را ابزار تهاجم فرهنگی خواندیم. البته حرف درستی بود. بعد گفتیم که پلتفرم‌های ارتباطی غربی، بستر سلطه اطلاعاتی دشمن هستند. فیلترشان کردیم. استدلال‌مان در اینجا هم درست بود. اما این حرف‌ها همه واقعیت نبود. استقلال‌طلبی در عرصه زبان و ارتباطات یعنی انقطاع تاریخی و اجتماعی با جهان بیرون که از قضا جهان آمریکاست، جهان شیطان است. یعنی نه صدایت به بیرون می‌رسد (چون شهر شیطان را به خاطر شیطانی بودنش ترک کردی که البته اسمش را گذاشته‌ای فیلتر!) و نه می‌توانی در حمایت از مستضعفان اسیر شهر شیطان روایتی جهانی داشته باشی (چون زبان شهر شیطان برایت ضروری نبود) حالا قضاوت کن! محاصره غزه تلخ‌تر است یا حصاری که ما به دور خومان کشیده‌ایم؟ ما در محاصره‌ایم یا آن جوان فلسطینی که تک و تنها میان بمباران خودش را روایت می‌کند؟ غزه در محاصره است یا فرزندان انقلاب اسلامی در حصار خود گیر افتاده‌اند؟ 🖊 سیدیاسرتقوی @sedyaser

امت پشت مرز سیاست حرکت دوستان حزب‌اللهی به سمت مرزهای عراق و حتی اردن را می‌توان نمادی از وضعیتی دانست که طی سال‌های اخیر از آن با عنوان «آتش به اختیار» یاد کرده‌ایم. ادامه دارد 👇

. 📌 این فقط آرمان «فلسطین» نیست که ما را به تصمیماتی وا می‌دارد که نمی‌توان میان جدی یا نمادین بودن آن به راحتی تمایز برقرار کرد. در سال‌های اخیر آرمان «عدالت» خیلی‌ها را تا مرز وزارت‌خانه‌ها و سازمان‌های حاکمیتی کشانده است. آرمان دفاع از مستضعفین بارها خیابان‌های منتهی به سفارت‌خانه‌ها را مملو از جمعیت کرده است. ما در طول این چهل و پنج سال‌ها وقتی در مسیر تحقق آرمان‌های‌مان به بن‌بست خورده‌ایم به سمت مرزهای حاکمیتی حرکت کرده‌ایم. گاه این تصمیمات انقلاب دوم نام گرفته و گاه اقدام علیه امنیت ملی. گاه به تغییر وضعیت منجر شده و گاه به تصلب بیشتر. 📌 در ماجرای غزه از رئیس‌جمهور و وزرا تا مردم و فعالان رسانه‌ای، همه مشغول رجزخوانی‌اند. اما عده‌ای به درستی فهمیده‌اند که این حرف‌ها برای غزه نان و آب نمی‌شود و باید به سمت مرز حرکت کنند. حرکت به سمت مرز عراق یا اردن از سویی فانتزی و نمادین جلوه می‌کند، اما از سویی اگر فردا اتفاقی بیفتد و عده‌ای بتوانند وارد غزه شده و به مقاومت بپیوندند جای تعجب و شگفتی نیست. تاریخ جمهوری اسلامی مملو از اتفاقات اثرگذار است که ریشه در رفتارهای نمادین دارد که شوخی شوخی جدی شده است! این تجربه تاریخی نشان می‌دهد امت در مسیر رشد خود و تحقق آرمان‌هایش پشت مرز سیاست گرفتار شده و ایده‌ حاکمیتی برای پاسخگویی به آرمان‌ها وجود ندارد. البته حاکمیت هم به گرفتاری خودش واقف است و حتی بدش نمی‌آید عده‌ای بریزند و او را از مرزهای دست و پا گیر سیاست رها کنند. اما اگر امت پشت مرزهای سیاست متوقف شود چه؟ 📌 اگر امت نتواند از مرز سیاست عبور کند و حاکمیت را به تصمیم برساند، دچار سرخوردگی می‌شود. کارکرد اصلی مرزهای سیاست جلوگیری از بی‌نظمی و نفوذ تصمیمات خلاف مصالح امت است. اما اگر نهاد قدرت توضیحی برای آرمان‌های امت نداشته باشد و از سویی در اظهاراتش با امت همراهی کند و از سوی دیگر برنامه‌ و یا روایتی برای تحقق آن‌ها نداشته باشد، از چشم امت میفتد. برای سنجش این مطلب کافی است از جماعت حزب‌اللهی بپرسیم تعبیر «انتقام سخت» را برای اسرائیل چقدر جدی و شدنی می‌پندارند؟ اگر پس از پرکشیدن عزیز ما در فرودگاه بغداد، انتقام سخت واقعا (و یا حتی در مقام روایت) تحقق می‌یافت، امروز حزب‌الله به سمت مرز عراق و اردن حرکت می‌کرد؟ 📌 آیا امروز امید دغدغه‌مندان به یمن و حزب‌‌الله بیشتر است یا به نیروهای مسلح ما؟ آیا امروز امید به گروه مسلح بی‌پروایی در منطقه نداریم که خارج از مرزهای سیاست، آرمان مستضعفین را محقق کند؟ حرکت به سمت مرز فارغ از دلالت‌های نمادین مثبتی که دارد، بیانگر ابهامی است که در نسبت مطالبات امت با حاکمیت وجود دارد. کاش نه تنها آرمان فلسطین که همه آرمان‌های امت حزب‌الله متولی مشخصی داشته باشد که توضیح دهد سیاست چه برنامه‌ای برای تحقق آن‌ها دارد... 🖊 سیدیاسرتقوی @sedyaser

بسم‌ الله ما تنها موحدانی هستیم که قبله‌ی اول‌مان سنگی است که با آن مردان‌مان گوساله‌پرستان را نشانه می‌روند ما تنها اقامه‌کنندگان نمازیم که اذان‌مان غریو مادری است که برای هر نوبت نماز در وطن فرزندی قربانی می‌کند ما تنها نمازگزارانی هستیم که با خون وضو می‌سازیم و با پوتین‌های جنگی رو به دشمن در محراب حاضر می‌شویم ما تنها مسلمانانی هستیم که کتاب‌مان شجره‌نامه‌ شهادت است که هر روز آیاتی از آن را زندگی می‌کنیم ما تنها پدرانی هستیم که در گوش نوزادهای‌مان آیات قتال می‌خوانیم و برای کودکان‌مان کفن آماده می‌کنیم ما تنها قصه خداییم که برای یکایک ابراهیم‌های‌مان جز سر بریده‌‌ی اسماعیل‌ پایانی نیست ما تنها موحدانی هستیم که در روزگار پرستش ظلم خدای مظلوم فلسطین را می‌پرستیم خدایی که جز ما کسی را در این حوالی ندارد... 🖊 سید یاسر تقوی @sedyaser

🔺خودزنی برای افزایش مشارکت؟! 🔸طرح یک مسأله در گفتگو با برادر عزیزم حسن ضرابی؛ چرا جمهوری اسلامی برای افزایش مشارکت چاره‌ای ندارد جز آنکه گفتمان اپوزیسیون خودش را وارد عرصه رقابت کند؟ @sedyaser

🔺چرا گزینه اصلاحات ناکارآمد است؟ 🔸علیرغم آنکه ممکن است با برخی دیدگاه‌های جریان اصلاحات همراه‌تر باشم اما معتقدم انتخاب یک گزینه اصلاح‌طلب نه تنها به کارآمدی نمی‌انجامد که بعکس، کشور را دچار فرسایش می‌کند. تلاش کردم این وضعیت را با نگاه واقع‌بینانه توصیف کنم @sedyaser

☑️یک پیشنهاد برای آقای خامنه‌ای 🔻سیدیاسر تقوی: آقای خامنه‌ای سلام! 🔸پرحرفی نکنم. کلام شما برای خیلی‌ها شنیدنی است. شاید یک بدنهٔ میلیونی حزب‌اللهی دارید که هر چه شما بفرمایید می‌گویند: «چشم». پیشنهاد می‌کنم برای مدتی در حوزه فرهنگ راهبرد «تغافل» را پیش بگیرید . یعنی نه اعلام کنید حجاب آزاد است و فضای مجازی یله باشد و نه اجازه بدهید قانون حجاب ابلاغ شود و فیلترینگ ادامه یابد. کلا برای مدتی این حوزه را نادیده بگیرید. در عوض امت حزب‌الله را برای مسائل زیر بسیج کنید. فکر می‌کنم تغییر رفتار همین بدنه می‌تواند تغییرات محسوسی در کشور ایجاد کند: ۱. امر بفرمایید حزب‌اللهی‌ها حتی‌المقدور از لباس‌های گرم بیشتری در خانه استفاده کنند و در مصرف گاز تا جایی که ممکن است صرفه‌جویی کنند ۲. امر بفرمایید حزب‌اللهی‌ها در استفاده از برق در خانه و سازمان‌ها و مراسم‌های مذهبی و فرهنگی‌‌شان وسواس به‌خرج دهند ۳. امر بفرمایید حزب‌اللهی‌ها تا جایی که ممکن است از حمل و نقل عمومی استفاده کنند و با ماشین شخصی تردد نکنند ۴. امر بفرمایید به صورت ماهانه پنج زوج جوانی که قصد ازدواج ساده دارند با سازوکارهایی شناسایی شده و خدمت شما برسند تا عقدشان توسط شما خوانده شود ۵. امر بفرمایید حزب‌اللهی‌ها از مغازه‌های محله‌ و بنگاه‌های اقتصادی کوچک اطراف‌شان خرید کنند ۶. امر بفرمایید کسبهٔ حزب‌اللهی، صاحب‌خانه‌ها، دارندگان وسائل حمل و نقل عمومی و به طور کلی ارائه کنندگان خدمات عمومی در دوران افزایش تورم، بیشتر مراعات مردم را بکنند ۷. امر بفرمایید بسیج محله‌ها، گروه‌های جهادی، نیروهای مردمی و روحانیت مانند ایام کرونا برای محرومیت‌زدایی در مناطق خودشان یا مناطق محروم بسیج شوند ۸. امر بفرمایید حزب‌اللهی‌هایی که در حوزه اقتصاد حرفه‌ای هستند، برای توانمندسازی اقتصادی خانواده، بستگان، همشهری‌ها و هم‌وطنان‌شان اهتمام داشته باشند ۹. امر بفرمایید حزب‌اللهی‌ها مراقب فاصله اقتصادی خودشان با اطرافیان باشند و تمکن مالی را توجیه فاصله‌گرفتن ندانند ۱۰. امر بفرمایید کنش‌گران رسانه‌ای به محض مواجهه با مفاسد اقتصادی با انتشار مدارک در فضای رسانه، فضا را برای مفسدان اقتصادی ناامن کنند ۱۱. امر بفرمایید صاحب نظران اقتصادی به جان ساختارها و قوانین مغایر با عدالت اجتماعی بیفتند و آن‌ها را نقد و بررسی کنند ۱۲. امر بفرمایید سواد اقتصای و مهارت‌های به‌روز درآمدزایی در مدارس انقلابی جدی گرفته شود ۱۳. امر بفرمایید حزب‌اللهی‌ها بودجه‌های فرهنگی را با وسواس خرج کنند و نهادهای نظارتی در نظارت بر خرج این بودجه‌ها تساهل و تسامح به خرج ندهند آقای خامنه‌ای! 🔸من فکر می‌کنم شما می‌توانید با یک فرمان بسیج اقتصادی، مسیر کشور را از جدال‌های فرهنگی به سمت بهبود وضعیت اقتصادی تغییر دهید. من عجالتا این پیشنهادها به ذهنم رسید. حتما راهکارهای بهتری وجود دارد که شما بهتر از من می‌دانید. ممنون می‌شوم التفات بفرمایید. ارادتمند و کوچک شما ⚠️لحن این نامه متناسب با مخاطب عمومی تنظیم شده است @sedyaser

☑️امت حزب‌الله کجا سیر می‌کند؟ 🔻سیدیاسر تقوی: 🔸تحلیل‌ محتوای پیام‌رسان‌ها درباره مسائل اجتماعی ایران و منطقه اعم از حجاب و سقوط دولت بشار اسد و... نشان می‌دهد امت حزب‌الله در فهم و تحلیل‌ مسائل و کنشگری دچار پراکندگی‌ست. این لزوما بد است؟ خیر! بلکه چه بسا بتوان آن را نشانهٔ پویایی این بدنه و وجه مثبت آن دانست. 🔸اما این آشفتگی زمانی خطرناک می‌شود که با تاکید بر برخی مطالبات اجتماعی، زمینه‌ تعمیق شکاف‌های اجتماعی و به تبع آن اقدامات ضدامنیتی فراهم می‌شود. مثل‌ اصرار یک اقلیتی بر ماجرای حجاب که درباره آن حتی در پیام‌رسان ایتا دودستگی وجود دارد (طبق آمار) یا پروژه استعفا و استیضاح رییس دولت که توسط برخی دوستان انقلابی پیگیری می‌شود! 🔸پست قبلی بنده با عنوان «یک پیشنهاد به آقای خامنه‌ای» که درباره بسیج امت حزب‌الله در حوزه اقتصاد بود، مورد لطف دوستان قرار گرفت. از نقدهای وارد به آن پست این بود که رهبری طی سال‌های اخیر بارها به مسائل اقتصادی پرداخته‌اند. از نام‌گذاری سال‌ها تا ابلاغ سیاست‌های کلان اقتصاد مقاومتی تا مسائل مهم اقتصادی دیگر، اما حزب‌الله گوشش بدهکار نیست. لذا به جای آنکه مسئولیت را متوجه «امر رهبری» بدانیم باید متوجه کم‌کاری حزب‌الله دانست. 🔸من چندان موافق این تحلیل نیستم. البته دنبال تعیین مسئول و مقصر هم نیستم. اما معتقدم فرمان صریح آقا مبنی بر تشکیل بسیج اقتصادی می‌تواند در رفتار اجتماعی امت حزب‌الله و به تبع آن عموم مردم تأثیر بگذارد. طبیعتاً منظورم از امت حزب‌الله، مذهبی‌ِ انقلابی پایتخت‌نشینِ رسانه‌بلد نیست که برای فرار از امر رهبری یاد گرفته چگونه هزار توجیه باربط و بی‌ربط سرهم کند. وقتی از حزب‌اللهی سخن می‌گوییم یعنی آن جوان پرشور بعضا شهرستانی و روستایی که تحقق منویات رهبری را رسالت زندگی خود می‌داند. 🔸به طور مثال در همین وضعیت که حزب‌الله متهم به بی‌توجهی به اوامر رهبری‌ست، در تجاربی نظیر جنگ سوریه، کرونا، سیل و زلزله، گروه‌های جهادی، گروه‌های دانش‌بنیان، اعتکاف‌های دانشجویی، راهیان نور، اربعین، کمک به مردم لبنان و... نشان داده آنجا که فرمان صریح و شفاف دریافت کرده پای کار انقلاب حضور داشته است. 🔸حال سوال اینجاست سهم حزب‌الله در «بسیج فراگیر اقتصادی» به منظور توانمندسازی جامعه در حوزه کسب و کار، مهار اجتماعی تورم، زمینه‌سازی جهت تغییر الگوی مصرف انرژی جامعه، توجه به بحران محیط زیست، مقابله با ساختارهای ناعادلانه اقتصادی، مبارزه با فساد، محرومیت‌زدایی، راه‌اندازی پویش‌های مدنی جهت مطالبات اقتصادی و... چقدر بوده و چقدر می‌توانسته باشد؟ 🔸و آیا نمی‌شود امت حزب‌الله به‌جای سیر کردن حول مسأله حجاب و فیلترینگ و چند و چون وعده صادق و استعفای رئیس جمهور و دعواهای بی‌حاصل فرهنگی و سیاسی که جز مخاطرات امنیتی و اجتماعی ثمرهٔ چندانی ندارد، از ظرفیت خود برای کمک به بحران اقتصادی استفاده کند؟ @sedyaser

🔺اگر مسعود پزشکیان می‌تواند، امت حزب‌الله هم‌ می‌تواند. این مسأله را جامعه‌شناختی ارزیابی کنید @sedyaser

☑️دعوا سر وفاق! 🔻سیدیاسر تقوی: 🔸بیایید به جای پرداختن به مسائل انتزاعی و حتی الهیاتی کمی درباره واقعیت‌های ملموس و قابل سنجش حرف بزنیم. واقعیت‌هایی که خودمان بخشی از آن هستیم. مثل اینکه بین طیف‌های مختلف جماعت حزب‌اللهی هیچ تحلیل جامعی از وضعیت وجود ندارد. اطراف ما پر است از بچه‌های حزب‌اللهی که درگوشی «نزدیکی به قله» را هجو می‌کنند یا سیاست‌ خارجی نظام را غیرقابل دفاع می‌دانند یا تیغ نقد را به دلیل نابرابری‌های اجتماعی مقابل نظام می‌گشایند یا از قانون عفاف و حجاب می‌نالند و یا نظام را در آستانه فروپاشی اقتصادی می‌بینند یا فرماندهان نظامی را منفعل ارزیابی می‌کنند و بالاخره در یکی از موضوعات سیاسی و اجتماعی با جبهه مقابل هم‌نظرند یا حداقل روایت رسمی را نمی‌فهمند 🔸این رفقا در موضوعات ناهمسو اگر اظهارنظر کنند، ضدانقلاب، نفوذی، فریب‌خورده، اصلاح‌طلب، چپ‌کرده، دیگری و... خوانده می‌شوند که البته طبیعی است. و از آنجا که به بسیاری از اصول نظام اعتقاد دارند و همچنان بقای این نظام را به گزینه‌های دیگر ترجیح می‌دهند مورد پذیرش جبهه مقابل نیستند که باز هم این طبیعی است. حالا این وسط اضافه کنید دعوای جبهه انقلاب با طرف مقابل را. سر حجاب، سر فیلترینگ، سر دولت، سر سلبریتی‌ها، سر هر چیزی که فکرش را بکنید. این دوستان دگراندیش انقلابی در این نزاع‌ها موضع روشنی ندارد. ممکن است درباره فیلترینگ این‌طرف باشد و درباره حجاب طرف دیگر. بیشتر تماشاگرند و محتاط و اگر موضع بگیرند هم فحش‌خورشان‌ ملس است. 🔸این اختلاف‌نظرها، هم جدی‌تر از گذشته است و هم متکثرتر. البته اختلاف نظر می‌تواند منشأ رشد و برکت باشد، اما غالبا در‌ مملکت ما منشأ تفرقه و تکفیر و دوگانه‌های دعواساز بوده است. ماجرا وقتی بحرانی‌تر‌ جلوه می‌کند که روایت نظام و مشخصا رهبر انقلاب از وضعیت حتی میان بدنه انقلابی قدرت اجماع‌سازی سابق را ندارد. البته شاید مانع موضع‌گیری صریح منتقدان درون جبهه انقلاب شود اما واقعیت آن است که در محافل خصوصی حرف‌های دیگری مطرح می‌شود و غالبا دگراندیشان انقلابی نمی‌دانند آینده نظام با این تعارض‌ها به کجا ختم می‌شود. اما بحران فقط این نیست.‌ 🔸در این وضعیت شکاف‌ها و مخاطرات اجتماعی زیادی ایران را تهدید می‌کند که در روایت نظام از خودش کمتر به آن اشاره می‌شود. گویا رویکرد نظام در قبال این مخاطرات «رویکرد انکار» است و نمی‌خواهد هیچ‌جوره زیر بار بحران‌ها و ناکامی‌ها برود. این در حالیست که به نظر می‌رسد عملا هلال مقاومت در میدان از بین رفته و نیروهای شاخص را از دست داده‌ایم. دشمن بیخ گوش ماست. وضعیت اقتصاد و انرژی نابسامان است. شکاف‌های قومیتی و مذهبی ظرفیت نزاع و درگیری بالایی دارند. عده‌ای با مسأله حجاب و فیلترینگ استاد عصبانی کردن مردمند و واقعیت تلخ‌تر آنکه رهبر عزیزمان ۸۵ ساله شده‌اند و زمزمه‌ها برای جانشینی بالا گرفته است و باید با نگرانی پرسید کدام جانشین؟! 🔸در این وضعیت مسأله وفاق نیز خودش موضوعی برای یک نزاع اجتماعی است و بهانه‌ای برای تسویه حساب‌های سیاسی. طبیعتاً سخن گفتن از وفاق یعنی گفتگو پیرامون وضعیت و خیر عمومی. حال چه باید کرد؟ کدام روایت از وضعیت اجماع‌ساز است؟ چه تعریفی از خیر عمومی می‌تواند وفاق ایجاد کند؟ در وضعیتی که مشارکت سیاسی به حداقل رسیده، کدام جریان سیاسی می‌تواند مدعی نمایندگی مردم و فهم خیر عمومی از منظر اکثریت باشد؟ در میان جریان اسلام‌گرایی که سرزمین را برای حکومت اسلامی خود می‌خواهد و طیف اپوزیسیون رادیکالی که حاضر است اجنبی با حمله نظامی او را رها سازد، تکلیف آینده این سرزمین چه می‌شود؟ چه مسأله‌ای میان همه ما مردم مشترک است که وقتی شب به خانه می‌رویم و سر بر‌ بالین می‌گذاریم دغدغه همه ماست؟! آیا اساسا به یک مقوله اجماع‌ساز میان این تکثرها می‌اندیشیم؟ آیا مسأله می‌تواند ما را گرد هم جمع کند و ایران را در این موقعیت تاریخی حفظ کند؟ آیا در این دعواهایی که برای وفاق داریم می‌توان امیدی به وفاق داشت؟ @sedyaser