eitaa logo
سیدیاسر تقوی
159 دنبال‌کننده
296 عکس
13 ویدیو
157 فایل
نوشته‌ها و گزیده‌های سیدیاسر تقوی ارتباط با من @t_sedyaser کانال سرائر: @saraeer
مشاهده در ایتا
دانلود
20.56M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🔺آسیب‌شنایی دکتر معصومی‌زارع از مواجهه نظام با مسأله سوریه 🔸برخلاف آقای معصومی‌زارع که مسأله را تنبلی و جهل می‌داند عمیقا معتقدم این وضعیت، نه صرفا برآمده از یک رویکرد مدیریتی که برآمده از الهیات جمهوری اسلامی است و آنجا که ما برخلافش عمل کرده‌ایم عجیب و غیرمتعارف بوده است! در الهیاتی که شکست معنا ندارد، در الهیات «احدی الحسنیین»، در الهيات «يقينا كله خیر» در الهیات «حجیت»، در الهیات «مصادره به مطلوب» علما که گردن‌‌گیرمان ضعیف است، اساسا هیچ‌گاه لازم نیست پاسخگوی میدان باشیم. ما همواره به اندازه فهم و توان‌مان عمل کرده‌ایم و خدا بهترین نتیجه را برای‌مان رقم زده است. ملاک بهترین عملکرد چیست؟ میدان؟ خیر! فهم و نیت مکلف (مسئولان) است. فلذا هر چه بادا باد. آینده هم از آن مستضعفین است! @sedyaser
🔺امید با تکرار «فعل مضارع» ایجاد نمی‌شود. بلکه با تحلیل تدابیر گذشته و اتفاقاتی که تاکنون رخ داده ایجاد می‌شود. شما با بیان منصفانهٔ شواهد تحلیل کن، مطمئن باش زور دشمن به امید مخاطب نمی‌رسد. @sedyaser
☑️چگونه بازاندیشی ممنوع می‌شود؟ »»» به بهانه قانون عفاف و حجاب 🔻سیدیاسر تقوی: 🔸بگذارید با یک مثال خیلی ساده شروع کنم. آیا حجاب شرعا واجب است؟ «مراجع اینگونه می‌گویند. حتی گفته شده اصل حکم حجاب از مسائل ضروری دین و مورد توافق همه فرق اسلامی است، اما حدود و اندازه آن مورد گفتگوی فقهاست.» آیا ممکن است اصل حجاب مورد بازنگری فقهی قرار بگیرد؟ «بله ممکن است» آیا ممکن است فقها به نتیجه دیگری برسند؟ «بله ممکن است» تکلیف این‌مدت که حجاب را واجب دانستیم چه می‌شود؟ «هیچ! به هر حال ما به وظیفه خودمان عمل کرده‌ایم» آیا این به معنای بی‌دروپیکر بودن فقه است؟ «خیر! فقه قاعده دارد و روش‌مند است، اما ساحت اندیشه و تفکر همواره سیال بوده و خواهد بود» پس چرا درباره حجاب بازاندیشی صورت نمی‌گیرد؟ در این چند خط خیلی کوتاه می‌خواهم به همین مسأله بپردازم. 🔸اینکه ما جویای حقیقت باشیم و قواعد و روش‌های علمی را بدانیم کافی نیست تا درباره مسائل مختلف اعتقادی، اخلاقی و فقهی بازاندیشی و بازنگری کنیم. بله! در ساحت اندیشه همه این مسائل قابل بازنگری است. اساسا این مسأله که «چه چیزی ضروری دین است و چه چیزی نیست؟» خودش محل بحث است. اما بازاندیشی و به طور کلی تفکر نیازمند یک وضعیت تاریخی و فرهنگی مساعد است. همین بحث حجاب را ببینید. 🔸طبیعتاً حجاب در کشور ما صرفا یک مسأله فقهی نیست. باتوجه به پیشینه این مسأله در ایران، می‌توان گفت حجاب بخشی از هویت فرهنگی و سیاسی انقلاب و نظام مستقر است. تا آنجا که حجم انبوهی از ادبیات دینی و روانشناختی و جامعه‌شناختی و سیاسی و فرهنگی و... حول حجاب، برای حفظ این مؤلفه هویتی شکل گرفته. از سوی دیگر اپوزیسیون مسأله‌اش نه حجاب، که ضربه زدن به هویت سیاسی جمهوری اسلامی است. حتی مسأله برهنگی هم نیست. حتی برهنگی از آن جهت برای جمهوری اسلامی مسأله است که مؤلفه هویتی غرب است. جمهوری اسلامی در این تقابل سیاسی، امنیتی، نظامی، فرهنگی و اقتصادی حجاب را نمی‌تواند صرفا مسأله فقهی ببیند. 🔸در واقع برخلاف ساحت اندیشه (فقه) که خاصیتی سیال و متغیر دارد، ساحت حکمرانی متصلب و تحکم‌آمیز و ثابت است. نظام سیاسی ایران بر بنیان‌های فقهی‌ای استوار شده که شاید امکان بازاندیشی و بازنگری در آن‌ها به لحاظ فکری و فقهی وجود داشته باشد، اما عملا به لحاظ میدانی و حاکمیتی نه تنها اعمال‌پذیر نیست، بلکه می‌تواند برچسب انحراف و نفوذی و بازی در زمین دشمن بخورد. در این وضعیت، روشنفکری که تمایل به بازاندیشی دارد نظام سیاسی را به سرکوب آزادی متهم می‌کند و نظام، روشنفکر را به تئوریزه کردن آنتی‌تز گفتمان خود! 🔸اگر در این وضعیت، بحران‌های اقتصادی، شکاف‌های اجتماعی، نزاع‌های منطقه‌ای، تمایل توده به فرهنگ تجدد و پساتجدد و... را اضافه کنیم طبیعی به نظر می‌رسد که نظام سیاسی بیش از شرایط عادی در گارد دفاعی قرار بگیرد و اجازه هیچ‌گونه بازاندیشی در مبانی و هنجارهای فقهی خودش را ندهد. از سوی دیگر روشنفکر که در عالم سیال اندیشه و حریّت فکری خود آزادانه می‌اندیشد به دنبال فرصتی است تا تعصب و تصلب حاکمیت را کاهش دهد. 🔸اگر در این میان، دولت (به معنای عام کلمه) و روشنفکر، ملتفت به وضع تاریخی خود و جایگاه و رسالت خود نباشند، این تعارض منجر به طرد روشنفکران و انزوای آنان خواهد شد و مشروعیت دولت را مخدوش می‌کند. از سوی دیگر دولت بدون پشتوانه اجتماعی و نخبگانی نمی‌تواند از پس بحران‌های خود بر بیاید. اما اگر دولت و روشنفکر متوجه اقتضای جایگاه و عملکرد خود باشند، برای نحوه تعامل میان خود چاره‌اندیشی خواهند کرد. چاره‌ای که بتواند ضمن صیانت از ارزش‌های متعالی نظام سیاسی، امکان «گشودگی نظری» را در موضوعات مختلف فراهم آورد. @sedyaser
🔺خوب است ببینیم علمای دین و حوزه‌های علمیه چه اندازه برای «ضرورت حفظ یکپارچگی ایران عزیز» ادبیات تولید کرده‌اند. بعضی کتاب‌ها را که تورق می‌کنی‌ گویا اگر ایران تجزیه هم شد و از قم واتیکانی بیشتر باقی نماند، به جایی بر نمی‌خورد. نگران‌کننده است :( @sedyaser
🔺اول و آخرش که استفاده از فیلترشکن لازم است. خاصیت رفع فیلتر واتساپ و گوگل‌پلی چیست؟ هیچی! عده‌ای از دوستان ایتایی که حضور در واتساپ را حرام می‌دانستند جهت بصیرت‌افزایی به جمع اضافه خواهند شد. پناه بگیرید. @sedyaser
🔺حفظ سرزمین ایران و سرمایه اجتماعی و فرهنگی امروز آن، مقدم بر «اقامه شریعت» است. سال ۵۷ اقامه‌ شریعت خود یکی از عوامل حفظ سرزمین و سرمایه اجتماعی بود. امروز چطور؟ در چه سطحی؟ با چه اولویتی؟ با چه سیاستی؟ روحانیت به این نکته التفات دارد؟ @sedyaser
🔺ادعای معاون اجتماعی و مطالبه‌گری ستاد امر به معروف و نهی از منکر کشور: اجرای حدود الهی عامل انسجام ایران است! 🔸سیدیاسر تقوی: لابد آن ۱۶ میلیون هم برای اقامه شریعت به پزشکیان رأی دادند! @sedyaser
🔺روزگاری «تشیع فقهی» ایران را از بند استعمار و استبداد رها کرد. شاید امروز این «ایران فرهنگی» است که می‌تواند جامعه شیعی متکثر شده را از کشمکش‌ها نجات داده و با هم به تفاهم برساند. ایرانی که فرهنگش ممزوج با محبت به خاندان پیامبر اسلام است. اشکالی دارد ایران و تشیع خدمات متقابل به هم داشته باشند؟ @sedyaser
🔺بصیرت‌افزایی اگر هم رسالت باشد پروسه است، نه پروژه! @sedyaser
☑️مسأله نبودن ایران؛ وجه اشتراک‌ اسلام‌گراها و لیبرال‌ها 🔻سیدیاسر تقوی: 🔸بسیاری از ما با دوستان انقلابی و روشنفکر زیادی مراوده داشته‌ایم. از هر دو طیف هم چیزهای زیادی آموخته‌ایم. انقلابی جمع روشنفکرها بوده‌ایم و روشنفکر جمع انقلابی‌ها. گاهی هم جزیی از هر دو جریان و گاهی هم در رفت و آمد. درست است که طعنه و کنایه می‌شنویم اما غالبا اعتراف نمی‌کنیم که چقدر از مواهب این رفت و آمدها برخورداریم و خودمان را به توازن می‌رسانیم 🔸غالبا در جمع که می‌نشینم غر می‌زنیم که ما فحش‌خور دو طرفیم اما در واقع با هر دو طیف رفاقت داریم و تلاش می‌کنیم حوزه‌ای از انصاف برای خود تعریف کنیم. در این حوزهٔ انصاف ما به نقاط قوت و ضعف هر دو طیف اشراف بهتری داریم و سعی می‌کنیم بر اساس آن، نمونهٔ بهتری از خودمان بسازیم. همه این‌ها را گفتم که درباره یکی از نقاط ضعف مشترک میان رفقای حزب‌اللهی (اسلام‌گراها) و دوستان روشنفکر (لیبرال‌ها) نکته‌ای عرض کنم 🔸طی این سالهای طلبگی و رفت و آمد میان دوستان و رفقا، می‌توانم بگویم یکی از وجوه مشترک میان رفقای عزیزی که دغدغه مفاهیمی همچون ترویج گفتمان انقلاب اسلامی، تمدن‌سازی، اسلامی‌سازی علوم انسانی، حکومت اسلامی و حتی مردم و عدالت و... دارند و دوستان روشنفکری که به آزادی و دموکراسی و علم و تکنولوژی و رفاه و توسعه و حقوق بشر و صلح و... می‌اندیشند، «مسأله نبودن ایران» است 🔸هم لیبرال‌ها به دنبال شابلون کردن توسعه غربی منهای ایران هستند و هم اسلام‌گراها به دنبال ساختن مدینه فاضله منهای ایران هستند. گفتمان انقلاب اسلامی طوری بازطراحی و تئوریزه شده که حتی تاریخ و فرهنگ تا آنجایی به کار می‌آید که بتواند نسبت خودش را با گفتمان سیاسی روشن کند. نه تنها رجوع به سنت و فرهنگ‌ ایرانی مثلا شاهنامه‌‌خوانی، بیهقی‌خوانی، سعدی‌خوانی و... اهمیتی ندارد که حتی فهم هنر و ادبیات معاصر هم به درد نمی‌خورد. هر چه هست، گفتمان سیاسی‌ست و هنری که باید به مثابه مدیا (رسانه) در خدمت همان گفتمان باشد 🔸از آن طرف روشنفکر توسعه‌طلب چنان حقد و کینه روحانیت را به دل دارد و سخن از آزادی و دموکراسی بر زبان جاری می‌کند که انگار کسی نمی‌داند هنوز در نظام پدرسالارانه زندگی‌اش چندان اختیار خودش را ندارد. گویا لیاقت شازده زندگی در سوئیس بوده و اشتباهی در خانواده‌ای پدرسالار و با ارزش‌های شرقی و اسلامی وسط خاورمیانه به دنیا آمده است. بی‌آنکه بفهمد کجاست و چه بوده و چه ظرفیتی دارد و سنت‌ فکری و فرهنگی‌اش چه بوده و به کدام سمت می‌رود، آرمان‌هایش را در خلاء تاریخی دنبال می‌کند و مواهب توسعه را به مثابه سلف‌سرویس تاریخ می‌انگارد و در هپروت به سر می‌برد 🔸در این شرایط من نه در جماعت اپوزیسیون و منتقد و توسعه‌طلب و روشنفکر و زن،زندگی، آزادی و... درد ایران می‌بینم و نه در میان جماعت حزب‌اللهی که از عدم مشارکت ۵۱ مردم در انتخابات دردش نمی‌آید. نه در لیبرالی که دادش از دعوت به برهنگی مسیح علی‌نژاد در نمی‌آید درکی از ایران احساس می‌کنم و نه در آن رفیق اسلام‌گرایی که پایش را کرده در یک کفش تا فیلترینگ سخت‌تر اجرا شود و دولت قانون عفاف و حجاب را به جان جامعه بیاندازد. 🔸این روزها در حوزه انصاف خود نشسته‌ام و به این فکر می‌کنم چطور می‌شود درباره ایران حرف زد و به تفاهم رسید. آیا راهی باقی مانده است؟ @sedyaser
🔺به گمانم هر سیاست‌گذاری و تصمیمی کاسبِ خاص خودش را دارد و برچسب «کاسبِ فلان» در تحلیل‌ها یک مغالطه است. بماند که بعضی‌ها بلدند چطور از هر آبی کره بگیرند. شما اینطور فکر نمی‌کنید؟ @sedyaser
🔺می‌گویند «وفاق» اسم رمز انحراف و فتنه و عقب‌نشینی و باج‌گیری و... است. همه‌اش قبول. اما بی‌توجهی به مشارکت ۴۹ درصدی و حجاب و فیلترینگ و تضعیف دولت و سخنرانی‌های ما و دوگانه‌هایی که می‌سازیم منجر به تقویت اتحاد ملی می‌شود؟ ما برای وحدت ملی چه ایده‌ای داریم؟ @sedyaser