eitaa logo
هادے دلها،ابراهیم هادے🇮🇷
2.4هزار دنبال‌کننده
19.2هزار عکس
10.4هزار ویدیو
143 فایل
نهایة الحب تضحیة... عاقبت عشق جانفدا شدن است! حضور شما در کانال دعوت ازخود #شهداست. کپی با ذکر ۵ #صلوات #خادم👇🏻 @Mousavii13 #تبادل @Mousavii7 #نویسندگی👇🏻 @ShugheParvaz #عربی @sodaneghramk #تبلیغات🤩 @Tblegh
مشاهده در ایتا
دانلود
هادے دلها،ابراهیم هادے🇮🇷
🔰نڪات ڪلیدے #جزء_اول قرآن ڪریم #بخش_اول فراز اول: ذَالِڪَ الْڪِتَبُ لَا رَیْبَ فِیهِ هُدًى لِّلْم
🔰نڪات ڪلیدے قرآن ڪریم در سختےها و مشڪلات خود از صبر و نماز ڪمڪ بگیرید ڪہ این دو، بهترین وسیلہ براى پیروزیند؛ چون صبر در هر بلا و حادثہ عظیمى آن را ڪوچڪ و ناچیز ساختہ و نماز هم ڪہ توجہ بہ خدا و پناہ بردن بہ اوست، روح ایمان را زندہ مىسازد و بہ آدمى مى فهماند ڪہ بہ جایى تڪیہ زدہ ڪہ ویران شدنے و از هم گسستنى نیست بہ تعبیر دیگر اثر ایمان و تسلیم، آنجا ظاهر مى شود ڪہ قانونى بر ضد منافع شخصى انسان باشد و آن را محترم بشمارد وگرنہ عمل بہ دستورات الهى در آنجا ڪہ حافظ منافع انسان است، نہ افتخار است و نہ نشانہ ایمان و لذا همیشہ مىتوان از این طریق، مؤمنان را از منافقان شناخت؛ مؤمنان در برابر همہ قوانین الهى تسلیمند و منافقان طرفدار تبعیض. متاسفانہ ڪم نیستند ڪسانے ڪہ از مجموع بایدها و نبایدهاے دین، تنها بخشے را قبول داشتہ و بہ آن عمل مے ڪنند ڪہ نفعے بہ حال دنیایشان داشتہ باشد؛ روزہ را مے گیرد چون بہ رژیم و تناسب اندام او ڪمڪ شایانے مے ڪند ولے حجاب را قبول یا چندان توجهے بہ آن ندارد زیرا مانع از جلوہ گرے او در ڪوے و برزن است. در فرهنگ قرآن، انسان سعادتمند ڪسے است ڪہ تمام باید ها و نبایدهاے دین را بہ چشم نسخہ اے شفا بخش از یڪ پزشڪ زبردست مے بیند ڪہ عمل دقیق و ڪامل بہ آن، ضامن سلامت اوست. فراز چهارم:(۱۱۴-سوره بقره) 🔶واے بر آنان ڪہ مساجد را خراب مے ڪنند در این آیہ شریفہ، ڪسانے ڪہ نمےگذارند در خانہ هاے خدا، نام او یاد شود و همتشان را صرف تخریب مساجد مے ڪنند جزء ستمڪارترین افراد شمردہ شدہ اند. بر اساس شأن نزولے ڪہ براے آیہ گفتہ شدہ، منظور از تخریب مسجد، ویران ڪردن آن با ڪلنگ و سایر ابزار هاے تخریب و انهدام است؛ درست مانند ڪارے ڪہ آل سعود و آل خلیفہ با مساجد بحرین ڪردند و یا همانند جنایتے ڪہ مزدوران آنها در مورد مسجد و بارگاہ سامراء روا داشتند. سپس مى فرماید: مسلمانان و موحدان جهان باید آن چنان محڪم بایستند ڪہ دست این ستمگران از این اماڪن مقدس ڪوتاہ گردد و احدى از آنان نتوانند آشڪارا و بدون ترس و وحشت وارد این مڪانهاى مقدس شوند. مرحوم طبرسے در تفسیر این آیہ چنین گزارش مے دهد: مشرڪان مڪہ نیز با منع پیامبر اسلام ص و مسلمانان از زیارت خانہ خدا عملا بہ سوى خرابى این بناى الهى گام برمى داشتند. بر این اساس مے توان گفت ڪسانے ڪہ با متروڪ گذاشتن مسجد بہ نوعے باعث تخریب آن مے شوند نیز گرفتار خوارے دنیا و عذاب شدید آخرت خواهند شد. فراز پنجم: (آیه ۱۳۰- بقرہ) هر ڪس بہ هر اندازہ ڪہ از این جادہ دین، خارج شود بہ همان اندازہ بے عقل است و احمق. در این معادلہ قرآنے، میزان بهرہ هوشے یا نوع مدرڪ تحصیلے ڪاملا هیچ نقشے ندارد؛ بلڪہ شاخص بهرہ عقلے میزان عبودیت است و بس. 🔶احمق ڪیست؟ در فارسے، سفیہ بہ ڪسے گفتہ مے شود ڪہ بی‌عقل، ڪم‌خرد، ساده‌لوح، ڪودن یا همان احمق باشد. این معنا در عرف جامعہ بہ ڪسے اطلاق مے شود ڪہ در مناسبات اجتماعے خود بسیار ضعیف تر از دیگران بودہ یا بہ طور ڪلے از انجام آن ناتوان باشد؛ اما در فرهنگ قرآن، بے عقل ڪسے است ڪہ از ڪیش ابراهیم علیہ السلام ڪہ همان آیین توحید و خداپرستے است روے برگرداند. قرآن ڪریم اعراض از صراط مستقیم و دین را حماقت محض مے داند؛ دینے ڪہ در هر عصرے تعریف خاص خودش را دارد. هر چند محورهاے اصلے دین همیشہ ثابتند و بے تغییر؛ اما فروعاتے هم هستند ڪہ بستہ بہ شرایط مردم و زمان، متغیرند؛ بنابراین منظور از دین در زمان ڪنونے همان است ڪہ خاتم الانبیاء صلے اللہ علیہ و آلہ آن را تعلیم ڪرد و امامان معصوم علیهم السلام پس از او آن را تبلیغ و ترویج دادند. بر این اساس، هر ڪس بہ هر اندازہ ڪہ از این جادہ دین، خارج شود بہ همان اندازہ بے عقل است و احمق. در این معادلہ قرآنے، میزان بهرہ هوشے یا نوع مدرڪ تحصیلے ڪاملا هیچ نقشے ندارد؛ بلڪہ شاخص بهرہ عقلے میزان عبودیت است و بس. با این تحلیل، وضعیت آن ڪشیش قرآن سوز و آنان ڪہ دست بہ قلم بردند و ڪاریڪاتورها ڪشیدند و نیز بہ ظاهر فرهیختگانے ڪہ با شریعت بیگانہ اند ڪاملا روشن مے شود؛ چرا ڪہ ارزش انسان بہ عقل اوست و اینها از عقل بهرہ اے ندارند. 🔵از امام صادق علیہ السلام پرسیدند: عقل چیست؟ فرمود: مَا عُبِدَ بِهِ الرَّحْمَنُ وَ اڪْتُسِبَ بِهِ الْجِنَانُ؛ آن چیزے است ڪہ خداوند رحمان با آن عبادت مے شود و بهشت با آن بہ دست مے آید. 🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾 @seedammar
🔰نڪات ڪلیدے از قرآن ڪریم 🔶دو شرط مهم در اجابت دعا فراز پنجم:(سوره بقره-آیه ۱۸۶) هنگامے ڪہ بندگانم از تو سراغ مرا می‌گیرند، همانا من نزدیڪم؛ دعاے دعا ڪننده‌اے ڪہ مرا بخواند اجابت می‌ڪنم. در این آیہ، خداوند متعال با مقید ڪردن وعدہ اجابت بہ «إِذا دَعانِ»، دو شرط مهم در دعا را بہ ما گوشزد می‌ڪند: یڪے اینڪہ دعا باید حقیقتاً دعا باشد. «أُجِیبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ» مانند آن است ڪہ بگوییم: عالم را احترام ڪن در صورتے ڪہ عالم باشد. این جملہ یعنے آن عالمے را احترام ڪن ڪہ حقیقتاً عالم باشد و بہ علم خود عمل ڪند. جملہ إِذا «دَعانِ» نیز می‌فهماند ڪہ وعدہ اجابت در مورد دعایے است ڪہ حقیقتاً دعا باشد یعنے قلب دعاڪنندہ آن با زبانش موافق باشد؛ چون دعاے حقیقے آن دعائے است ڪہ قبل از زبان سر، زبان قلب و فطرت ڪہ دروغ در ڪارش نیست آن را بخواهد. دوم اینڪہ فرمود «دَعَانِ؛ مرا بخواند». دعایے وعدہ اجابت دارد ڪہ دعاڪنندہ واقعاً آن را از خدا بخواهد؛ پس اگر ڪسے بہ زبان، خدا را خواند و در دل، امیدش بہ اسباب عادے و امور وهمے بود چنین ڪسے خدا را بہ دل نخواندہ و شرط اجابت دعا را رعایت نڪردہ است. 🔶ورود ممنوع‌هاے الهے فراز ششم: (سوره بقره-۲۲۹) این فراز در پایان آیه‌اے قرار دارد ڪہ خداوند متعال تعدادے از احڪام الهے را در آن بیان ڪردہ و در نهایت فرمودہ است: این‌ها حدود و مرزهاے الهے است؛ از آن تجاوز نڪنید و آن‌ها ڪہ از آن تجاوز می‌ڪنند ستمگرند. در این آیہ تعبیر لطیفے دربارہ قوانین الهے بہ چشم می‌خورد و آن تعبیر بہ «حد» و «مرز» است. بر این اساس، در میان ڪارهایے ڪہ انسان می‌تواند انجام دهد یڪ سلسلہ مناطق ممنوعه‌اے وجود دارد ڪہ ورود در آن‌ها فوق‌العادہ خطرناڪ است. خداوند متعال با قوانین و احڪام این مناطق را مشخص ڪردہ و بسان علائمے هشدار دهندہ انسان را از ورود بہ آن منع می‌ڪند. بنابراین ڪسے ڪہ معصیت ڪرد و بہ این قوانین بے اعتنایے نمود در حقیقت با تجاوز از حد و مرز الهے خود را بہ دست خود بہ هلاڪت انداخت و بدبخت ڪرد. با توجہ بہ این اصل است ڪہ در آیہ۱۸۷ همین سورہ می‌بینیم ڪہ حتے از نزدیڪ شدن بہ این مرزها هم نهے شدہ است تِلْڪَ حُدُودُ اللَّهِ فَلا تَقْرَبُوها؛ زیرا نزدیڪے بہ این مرزها، انسان را بر لب پرتگاہ قرار می‌دهد و نیز در روایات واردہ از طرق اهل بیت علیهم السلام می‌خوانیم ڪہ از موارد شبهه‌ناڪ نهے فرموده‌اند و گفته‌اند: این ڪار در حڪم نزدیڪ شدن بہ مرز است و چہ بسا با یڪ غفلت انسانے ڪہ بہ مرز نزدیڪ شدہ گام در آن طرف بگذارد و گرفتار هلاڪت و نابودے شود. 🔶دو جور دعاے متفاوت فراز هفتم:(آیات ۲۰۰- ۲۰۱- ۲۰۲ سوره بقره) بر اساس این بخش از آیات، درخواست‌هاے قلبے مردم از خداوند متعال بہ دو دستہ ڪلے تقسیم می‌شوند. دستہ اول درخواست‌هایے اند ڪہ فقط بہ دنیا ختم می‌شوند و ڪارے بہ آخرت ندارند؛ یعنے ڪسے ڪہ چنین می‌خواهد برایش مهم نیست ڪہ آیا این خواستہ او برایش بهشت می‌سازد یا جهنم؛ او پول می‌خواهد و حلال و حرامش برایش مهم نیست. وعدہ خدا بہ این عدہ بے نصیبے از نعمت‌هاے آخرت است. دستہ دوم درخواست ڪسانے است ڪہ با نگاہ بہ آخرت از خدا طلب می‌ڪنند. براے این‌ها مهم است ڪہ مطلوبشان چہ تأثیرے در قیامت آن‌ها خواهد گذاشت از این رو درخواست خود را با قید حسنہ از خدا می‌خواهند. وعدہ خدا بہ این گروہ بهرہ مندے از نعمت‌هاے بهشت است. 🔶جنگ تا ڪے ادامہ خواهد داشت؟ فراز هشتم: (سوره بقره-آیه ۲۱۷) شاید براے شما هم این سوال پیش آمدہ باشد ڪہ این جنگ افروزے هاے دشمنان بر علیہ اسلام و مسلمانے از هر دو نوع، نرم و سخت یا گرم و سردش تا بہ ڪے ادامہ خواهد داشت؟ آیا این نظریہ درست است ڪہ اگر ما دست دوستے بہ سوے آنان دراز ڪنیم و بر سر میز مذاڪرہ بہ هم لبخند بزنیم و در مقابل دوربین‌هاے خبرے دست یڪدیگر بہ محڪمے بفشاریم این فشارها بر داشتہ می‌شود؟ پاسخ بہ این سوال نیاز بہ فرضیہ سازے و تحلیل‌هاے آنچنانے ندارد؛ همین آیہ مورد بحث بہ روشنے و صراحت فوق‌العادہ اے پاسخ را بیان می‌ڪند ڪه‌اے مسلمانان بدانید جنگ دشمن با شما پایانے ندارد؛ هدف دشمن، گرفتن دین شماست و او بہ ڪمتر از این راضے نیست؛ البتہ اگر بتواند. پس باید بہ هوش بود و فریب دست‌هاے مخملین و حرف‌هاے رویایے او را نخورد. مگر آنڪہ دست از دشمنے بردارد و بر تمام قراردادهایے ڪہ بین دو طرف بستہ می‌شود بہ واقع پایبند باشد؛ اینجاست ڪہ جنگ خاتمہ یافتہ اما بیدارے و حفظ آمادگے ادامہ می‌یابد. 🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾 @seedammar
🔰نڪات ڪلیدے از قرآن ڪریم و هر نفقہ اے را ڪہ انفاق، یا هر نذرے را ڪہ عهد ڪردہ اید، قطعاً خداوند آن را مےداند، و براے ستمڪاران هیچ یاورے نیست.(۲۷۰) اگر صدقہ ها را آشڪار ڪنید، اینڪارِ خوبے است، و اگر آن را پنهان دارید و بہ مستمندان بدهید، این براے شما بهتر است و بخشے از گناهانتان را مےزداید، و خداوند بہ آنچہ انجام مےدهید آگاہ است.(۲۷۱) هدایتِ آنان بر عهدہ تو نیست، بلڪہ خدا هرڪہ را بخواهد هدایت مےڪند، و هر مالے ڪہ انفاق ڪنید، بہ سود خود شماست، و [لے] جز براے طلب خشنودیِ خدا انفاق مڪنید، و هر مالے را ڪہ انفاق ڪنید [پاداشِ آن] بہ طور ڪامل بہ شما دادہ خواهد شد و ستمے بر شما نخواهد رفت.(۲۷۲) [این صدقات] براے آن [دستہ از] نیازمندانے است ڪہ در راہ خدا فروماندہ اند، و نمےتوانند [براے تأمین هزینہ زندگے] در زمین سفر ڪنند. از شدّت خویشتن دارے، فرد بےاطلاع، آنان را توانگر مےپندارد. آنها را از سیمایشان مےشناسے. با اصرار، [چیزے] از مردم نمےخواهند. و هر مالے [ بہ آنان ] انفاق ڪنید، قطعاً خدا از آن آگاہ است.(۲۷۳) ڪسانے ڪہ اموال خود را شب و روز، و نهان و آشڪارا، انفاق مےڪنند، پاداش آنان نزد پروردگارشان براے آنان خواهد بود و نہ بیمے بر آنان است و نہ اندوهگین مےشوند.(۲۷۴) 🔶ادامہ نڪوهش علماے منحرف در سورہ آل عمران اى اهل كتاب چرا حق را بہ باطل درمےآميزيد و حقيقت را كتمان مى كنيد با اينكہ خود مى دانيد(۷۱) كسانى كہ پيمان خدا و سوگندهاى خود را بہ بهاى ناچيزى مےفروشند آنان را در آخرت بهره اى نيست و خدا روز قيامت با آنان سخن نمى گويد و بہ ايشان نمى نگرد و پاكشان نمى گرداند و عذابى دردناك خواهند داشت(۷۷) و از ميان آنان گروهى هستند كہ زبان خود را بہ [خواندن] كتاب [تحريف شده اى] مى پيچانند تا آن [بربافتہ] را از [مطالب] كتاب [آسمانى] پنداريد با اينكہ آن از كتاب [آسمانى] نيست و مى گويند آن از جانب خداست در صورتى كہ از جانب خدا نيست و بر خدا دروغ مى بندند با اينكہ خودشان [هم] مى دانند.(۷۸) هيچ بشرى را نسزد كہ خدا بہ او كتاب و حكم و پيامبرى بدهد سپس او بہ مردم بگويد بہ جاى خدا بندگان من باشيد بلكہ [بايد بگويد] بہ سبب آنكہ كتاب [آسمانى] تعليم مى داديد و از آن رو كہ درس مى خوانديد علماى دين باشيد.(۷۹) و [نيز] شما را فرمان نخواهد داد كہ فرشتگان و پيامبران را بہ خدايى بگيريد آيا پس از آنكہ سر بہ فرمان [خدا] نهادہ ايد [باز] شما را بہ كفر وامےدارد. 🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾 @seedammar
هادے دلها،ابراهیم هادے🇮🇷
متن عربي #خطابه_غدير_خم بخش دوم (امامت در خطابه ) #چهارمين_روز وَ اُقِرُّ لَهُ عَلى نَفْسى بِالْعُب
💐‍ 🍃 🌲 🌼 روز وَ سَاَلْتُ جَبْرَئیلَ اَنْ یَسْتَعْفِىَ لِىَ السَّلامَ عَنْ تَبْلیغِ ذالِكَ اِلَیْكُمْ - اَیُّهَا النّاسُ - لِعِلْمى بِقِلَّةِ الْمُتَّقینَ وَ كَثْرَةِ الْمُنافِقینَ وَ اِدْغالِ اللّائِمینَ وَ حِیَلِ الْمُسْتَهْزِئینَ بِالْاِسْلامِ، الَّذینَ وَصَفَهُمُ اللَّهُ فى كِتابِهِ: بِاَنَّهُمْ یَقُولُونَ بِاَلْسِنَتِهِمْ ما لَیْسَ فى قُلُوبِهِمْ ، وَ یَحْسَبُونَهُ هَیِّناً وَ هُوَ عِنْدَ اللَّهِ عَظیمٌ وَ كَثْرَةِ اَذاهُمْ لى غَیْرَ مَرَّةٍ حَتّى سَمَّونى اُذُناً وَ زَعَمُوا اَنّى كَذالِكَ لِكَثْرَةِ مُلازَمَتِهِ اِیّاىَ وَ اِقْبالى عَلَیْهِ وَ هَواهُ وَ قَبُولِهِ مِنّى حَتّى اَنْزَلَ اللَّهُ - عَزَّوَجَلَّ - فى ذالِكَ: وَ مِنْهُمُ الَّذینَ یُؤْذُونَ النَّبِىَّ وَ یَقُولُونَ هُوَ اُذُنٌ، قُلْ اُذُنُ عَلَى الَّذینَ یَزْعَمُونَ اَنَّهُ اُذُنٌ خَیْرٍ لَكُمْ،یُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ یُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنینَ وَ رَحْمَةٌ لِلَّذینَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَ الَّذینَ یُؤْذُونَ رَسُولَ اللَّهِ لَهُمْ عَذابٌ اَلیمٌ . وَ لَوْ شِئْتُ اَنْ اُسَمِّىَ الْقائِلینَ بِذالِكَ بِاَسْمائِهِمْ لَسَمَّیْتُ، وَ اَنْ اُومِئَ اِلَیْهِمْ بِاَعْیانِهِمْ لَاَوْمَأْتُ، وَ اَنْ اَدُلَّ عَلَیْهِمْ لَدَلَلْتُ، وَ لكِنِّى - وَ اللَّهِ - فى اُمُورِهمْ قَدْ تَكَرَّمْتُ. كُلُّ ذالِكَ لایَرْضَى اللَّهُ مِنّى اِلّا اَنْ اُبَلِّغَ ما اَنْزَلَ اللَّهُ اِلَىَّ فى حَقِّ عَلِىٍّ، یا اَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما اُنْزِلَ اِلَیْكَ مِنْ رَبِّكَ فى حَقِّ عَلِىٍّ. وَ اِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ وَ اللَّهُ یَعْصِمُكَ مِنَ النّاسِ 🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃 ‍ 🌿 🌳 🌲 🍏 و من از جبرئیل درخواستم كه از خداوند سلام اجازه كند و مرا از مأموریت تبلیغ به شما معاف دارد؛ زیرا كمى پرهیزكاران و فزونى منافقان و دسیسه ى ملامت گران و مكر مسخره كنندگان اسلام را مى دانم؛ همانان كه خداوند در وصفشان در كتاب خود فرموده: به زبان مى گویند آن را كه در دل هایشان نیست (فتح / ١١) و مى شمارند آن را اندك و آسان، حال آن كه نزد خداوند بس بزرگ است. (نور / ١۵) و نیز از آن روى كه منافقان، بارها مرا آزار رسانیده اند تا بدانجا كه مرا اُذُن (سخن شنو و زودباور) نامیده اند؛ به خاطر همراهى افزون و تمایل و پذیرش على از من و توجّه ویژه ى من به او، تا بدانجا كه خداوند آیه اى فرو فرستاده: و از آنان اند كسانى كه پیامبر خدا را آزرده و گویند: او سخن شنو و زودباور است. بگو: آرى، او سخن شنوست. (توبه / ۶١) علیه آنان كه گمان مى كنند او تنها سخن مى شنود؛ لیكن به خیر شماست. او (پیامبر صلى الله علیه وآله وسلم) به خدا ایمان دارد و اهل ایمان را تصدیق كرده، راست گو مى انگارد؛ و هم او رحمت است براى ایمانیان شما و البتّه براى آنان كه او را آزار دهند، عذابى دردناك خواهد بود. (توبه / ۶١) و اگر مى خواستم نام گویندگان چنین سخنى را بر زبان آورم و به آنان اشارت كنم و مردم را به سویشان هدایت كنم (كه آنان را شناسایى كنند) مى توانستم؛ لیكن به خدا سوگند در كارشان كرامت نموده، لب فروبستم. با این حال خداوند از من خشنود نخواهد شد؛ مگر فرمان او را در حقّ على به شما ابلاغ كنم. آن گاه پیامبر صلى الله علیه وآله وسلم چنین خواند: اى پیامبر! آن چه از سوى پروردگارت بر تو فرود آمده (مائده / ۶٧) در حقّ على، ابلاغ كن وگرنه رسالت او را انجام نداده اى و البتّه خداوند تو را از آسیب مردمان، نگاه مى دارد. (مائده / ۶٧) ......... 🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃