🌷 #شهید_عباس_بابایی 🔰معاونت عملیات نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران 🍃تولد : ۱۳۲۹ - قزوین 🍂شهادت : ۱۳۶۶/۵/۱۵ 🍁آرامگاه : گلزار شهدای قزوین 🌸 برای #نماز_اول_وقت تاکید داشت و نمازش را بسیار با آرامش و خشوع می خواند. 🌺نسبت به ماه #رمضان مقیّد و حساس بود طوری كه مسافرتها و مأموریتهایش را به گونه ای تنظیم می كرد تا كوچكترین لطمه ای به روزه اش وارد نشود.

بهم میگفت: ملیحه...! ما یه نگاه ڪردن داریم! یه دیدن! من توی خیابون شاید ببینم، اما نگاه نمیڪنم! #شهید_عباس_بابایی @seedammar

# یاد_شهدا 🔰دست خدا 🔹عباس #نمازش را بسیار با آرامش و خشوع می‌خواند👌 بعضی وقت ها که فراغت بیشتری داشت آیه «أِیّاکَ نَعبُدُ وَ أِیّاکَ نَستَعین» را #هفت_بار با چشمانی اشک بار😭 تکرار می‌کرد. او همیشه نمازش را در #اول_وقت می‌خواند و ما را نیز به نماز اول وقت تشویق می‌کرد. فراموش نمی‌کنم🗯 آخرین بار که به خانه🏡 ما آمد، سخنانش #دلنشین‌تر از روزهای قبل بود. از گفته‌های او در آن روز یکی این بود که: وقتی اذان #صبح می‌شود، پس از اینکه وضوگرفتی، به طرف قبله بایست👤 و بگو: «ای خدا! این #دستت را روی سر من بگذار و تا صبح فردا بر ندار❌» به شوخی دلیل این کار را از او پرسیدم. او در پاسخ چنین گفت: «اگر دست خدا روی سرمان باشد، شیطان👹 هرگز نمی‌تواند ما را #فریب دهد.» از آن روز تا به حال این گفته‌ی #عباس بی‌اختیار در گوش👂 من تکرار می‌شود. #شهید_عباس_بابایی 🌹🍃صلوات

عباس خود را خاک پای #حضرت_علی‌ (ع) هم نمی‌دانست🚫 اما او واقعاً #علی‌وار بود. زندگی کردن با چنین شخصی واقعاً سخت بود. خودش هم می‌گفت: «زندگی کردن با من #سخت است» به شوخی به عباس می‌گفتم:پس چرا منو #بدبخت کردی؟😄 او گفت: «به جز تو کسی رو پیدا نکردم که #تحمل زندگی با من را داشته باشد». #شهید_عباس_بابایی 🌹🍃صلوات

#شهید_عباس_بابایی : ما یه نگاه کردن داریم یه دیدن ، من توی خیابون شاید ببینم اما نگاه نمیکنم !

🎈🍃 بهم میگفـ🗣ـت: ملیحه...!❣ ما یه نگاه ڪردن داریم🙋🏻‍♂! یه دیدن👀! من توی خیابون شاید ببینم👨🏻 اما نگاه نمیڪنم😊❤️ #شهید_عباس_بابایی ♥️ °•|💛

نصف شب رفتم آسایشگاه تا وضعیت انضباطی سربازها رو چک کنم؛ همین‌طور که داشتم تو تاریکی قدم می‌زدم چشمم به پوتین‌های یک سرباز افتاد که واکس نزده و خاکی کنار تختش افتاده بود. با عصبانیت رفتم جلو و محکم پتو رو از روش زدم کنار و داد زدم: "چرا پوتین‌هاتو واکس نزدی؟" بنده‌ی خدا از شدت صدای من از جا پرید و روی تخت نشست. بعد همین‌طور که سرش پایین بود گفت: «ببخشید برادر، دیر وقت بود که از منطقه‌ی جنوب رسیدم. خونواده‌ام رفته بودن شهرستان و منم چون نمی‌خواستم مزاحم کس دیگه بشم، اومدم آسایشگاه، وقتی رسیدم همه خواب بودن و نتونستم واکس پیدا کنم..." صداش برام خیلی آشنا بود. وقتی سرش رو بلند کرد، دیدم جناب سرهنگ عباس بابایی، فرمانده‌ی پایگاه است! بدجوری شرمنده شدم. #شهید_عباس_بابایی