✳️ نقش حکميت در خانواده (1) 📖 وَ إِنْ خِفْتُمْ شِقاقَ بَيْنِهِما فَابْعَثُوا حَكَماً مِنْ أَهْلِهِ وَ حَكَماً مِنْ أَهْلِها إِنْ يُريدا إِصْلاحاً يُوَفِّقِ اللَّهُ بَيْنَهُما إِنَّ اللَّهَ كانَ عَليماً خَبيراً سوره نساء آيه 35 📖 و اگر از شکاف بین آن دو بیم داشتید پس حَکَمی از وابستگان مرد و حَکَمی از وابستگان زن را برانگیزید، که اگر آن دو بخواهند اصلاح کنند خداوند بین آن دو وفاقی ایجاد می‌کند؛ همانا خداوند همواره دانا و باخبر بوده است. 📌ماده «شقق» در اصل دلالت دارد بر شکافی در چیزی و بتدریج برای خود شکاف هم به کار رفته است (معجم مقاييس اللغة، ج‏۳، ص۱۷۰) در واقع به مطلق شکافتن گفته می‌شود، خواه بر اثر این شکاف جدایی و تفرقه بین اجزاء ‌حاصل شود یا نشود (التحقيق فى كلمات القرآن الكريم، ج‏۶، ص۱۱۳) و «شَقّ» که مصدر ثلاثی مجرد است: «ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا» (عبس/۲۶) گاه به خود شکافی که در چیزی افتاده نیز گفته می‌شود (مفردات ألفاظ القرآن، ص۴۵۹). 👈 به همین مناسبت، «شِقّ» و «شِقّة» به «نیمی از چیزی»‌ (معجم مقاييس اللغة، ج‏۳، ص۱۷۱؛ مفردات ألفاظ القرآن، ص۴۵۹) یا به عبارت دیگر، به جزء‌ جدا شده‌ای از چیزی (مجمع البيان، ج‏۳، ص۷۰) اطلاق می‌گردد؛ و البته «شِقّ» به معنای «مشقت» هم به کار می‌رود: «لَمْ تَكُونُوا بالِغِيهِ إِلَّا بِشِقِّ الْأَنْفُسِ‏» (نحل/۷)، گویی بر اثر آن انسان دو نیم می‌شود (معجم مقاييس اللغة، ج‏۳، ص۱۷۱) و شکستگی و انکساری که در نفس یا بدن حاصل می‌شود (مفردات الفاظ القرآن، ص۴۵۹). و از آن نه‌تنها افعل تفضیل ساخته شده: «وَ لَعَذابُ الْآخِرَةِ أَشَقُّ» (رعد/۳۴) بلکه به همین مناسبت فعل «شَقَ یَشُقُّ» به معنای مشقتی را بر کسی تحمیل کردن به کار رفته است: «وَ ما أُريدُ أَنْ أَشُقَّ عَلَيْكَ» (قصص/۲۷) 📌«شُقَّة» بر وزن «فُعلَة» (همانند لقمه) به معنای آن چیزی است که بر اثر شَقّ و شکاف حاصل می‌شود و منجر به مشقت می‌گردد (التحقيق فى كلمات القرآن الكريم، ج‏۶، ص۱۱۴) و ظاهرا به همین مناسبت بوده که به مسیر دور که در یک زمین ناهموار و سنگلاخ باشد (معجم مقاييس اللغة، ج‏۳، ص۱۷۰) و ناحیه‌ای که رسیدن به آن با مشقت همراه باشد گفته می‌شود: «لَوْ كانَ عَرَضاً قَريباً وَ سَفَراً قاصِداً لاَتَّبَعُوكَ وَ لكِنْ بَعُدَتْ عَلَيْهِمُ الشُّقَّةُ» (توبه/۴۲) (مفردات ألفاظ القرآن، ص۴۵۹). 📌«شقاق» به معنای مخالفت (مفردات الفاظ القرآن، ص۴۵۹) و اختلاف و دشمنی است؛ گویی دو چیز «متشاق»، دو چیزی‌اند که هریک در شقی قرار گرفته غیر از شق و نیمه‌ای که دیگری در آن واقع شده (مجمع البيان، ج‏۳، ص۷۰) و یا اینکه بین آن دو شکافی ایجاد شده است (مفردات ألفاظ القرآن، ص۴۶۰): «وَ إِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّما هُمْ في‏ شِقاقٍ» (بقره/۱۳۷) ، «إِنَّ الَّذينَ اخْتَلَفُوا فِي الْكِتابِ لَفي‏ شِقاقٍ بَعيدٍ» (بقره/۱۷۶) ، «إِنَّ الظَّالِمينَ لَفي‏ شِقاقٍ بَعيدٍ» (حج/۵۳) ، «بَلِ الَّذينَ كَفَرُوا في‏ عِزَّةٍ وَ شِقاقٍ» (ص/۲) ، «مَنْ أَضَلُّ مِمَّنْ هُوَ في‏ شِقاقٍ بَعيدٍ» (فصلت/۵۲) «وَ يا قَوْمِ لا يَجْرِمَنَّكُمْ شِقاقي‏ أَنْ يُصيبَكُمْ مِثْل‏ …» (هود/۸۹) 🔮 شناسه ما در دو پيام رسان ايتا و تلگرام 👇👇👇 🍃 🌸🍃 🍃🌸🍃 @serajemoniir 🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃

💠 معاشرت با دین‌داران 🟢 طبیعت انسان طوری است که گاهی تحمل هم‌نوع و هم‌دین خود را از دست می‌دهد؛ زیرا برخی از صفات رذیله و کینه‌هایی که در بین آنان وجود داشته است را شیطان به رخ آنان می‌کشد و همین باعث دوری و جدایی می‌شود؛ بر همین اساس اسلام بر معاشرت با اهل دین تأکید کرده است. 👆چه خوش فرمود رسول خدا (ص) که: ▪️مجَالَسَةُ أَهْلِ اَلدِّينِ شَرَفُ اَلدُّنْيَا وَ اَلْآخِرَةِ ▫️شرافتِ دنیا و آخرت در معاشرت و هم‌نشینی با اهل دین است 📕امالی (صدوق) ص ۶۰ #انا_علی_العهد #سید_حسن_نصرالله 🔮 شناسه ما در دو پيام رسان ايتا و تلگرام 👇👇👇 🍃 🌸🍃 🍃🌸🍃 @serajemoniir 🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃

🩸در مکتب اسلام بهترین نوع مرگ، شهادت در راه خدا است ❇️ اميرالمومنين (ع) فرمود: ☀️إنَّ الْمَوْتَ طَالِبٌ حَثِيثٌ، لَا يَفُوتُهُ الْمُقِيمُ وَ لَا يُعْجِزُهُ الْهَارِبُ. إِنَّ أَكْرَمَ الْمَوْتِ الْقَتْلُ، وَ الَّذِي نَفْسُ ابْنِ أَبِي طَالِبٍ بِيَدِهِ لَأَلْفُ ضَرْبَةٍ بِالسَّيْفِ أَهْوَنُ عَلَيَّ مِنْ مِيتَةٍ عَلَى الْفِرَاشِ فِي غَيْرِ طَاعَةِ اللَّهِ. ☀️همانا مرگ به سرعت در جستجوى شماست، آنها كه در نبرد مقاومت دارند، و آنها كه فرار مى‌كنند، هيچ كدام را از چنگال مرگ رهايى نيست و همانا گرامى ترين مرگها كشته شدن در راه خداست. سوگند به آن كس كه جان پسر ابو طالب در دست اوست، هزار ضربت شمشير بر من آسانتر است از مرگ در بستر استراحت، در مخالفت با خداست. 📗نهج البلاغه، قسمتى از خطبه 123 ✍️ اين تعبير حکايت از عظمت مقام شهيدان و امر شهادت مى کند تا آنجا که امام (ع) حاضر است هزار ضربه شمشير را به جان بخرد ولى در بستر، به مرگ طبيعى نميرد و اين زبان قال يا حال همه مؤمنان مخلص و شجاع و پاک باختگان راه حق است. 💢 البته معناى اين سخن آن نيست که احساس درد و رنج ضربات شمشير را نمى‌کنم ـ آن گونه که بعضى از شارحان «نهج البلاغه» پنداشته اند ـ بلکه، منظور اين است از نظر معنوى و ارزشى سزاوار است که انسان به استقبال ضربات شمشيرها برود و در بستر، به مرگ طبيعى نميرد، زيرا افتخار شهادت، انسان را آماده تحمّل رنجها مى کند. 👈 اگرچه از اگر انسان در بستر بميرد و در مسير طاعت حق باشد ـ از روايات اسلامى استفاده مى‌شود ـ که حکم شهادت را دارد و اين همان چيزى است که در آخر عبارت، امام (ع) به آن اشاره کرده است. ⬅️ در فرهنگ اسلامى شهادت به عنوان يکى از والاترين ارزشها، و شهيدان از بلندمرتبه‌ترين انسانها هستند و مردان خدا همان گونه که امام (ع) در اين خطبه بيان مى‌فرمايد همواره آرزوى شهادت در سر مى‌پرورانند و از مرگ طبيعى در بستر بيزار بودند. 👌 در فضيلت شهادت، همين بس که وقتى پيغمبر اکرم (ص) مشاهده کرد کسى دعا مى‌کند که: ⚡️اللَّهُمَّ إنِّي أسْأَلُکَ خَيْرَ مَا تُسْئَلُ فَاَعْطِني أفْضَلَ مَا تُعْطِي ⚡️خداوندا من بهترين چيزى که بندگانت از تو مى خواهند را از تو مى طلبم، پس بهترين عطايت را به من ارزانى دار ⬅️ فرمود: ✨إنْ استُجيْبَ لَکَ اُهْرِيْقَ دَمَکَ فِي سَبِيْلِ اللهِ ✨اگر دعاى تو مستجاب شود در راه خدا شهيد خواهى شد 📘مستدرک الوسائل ج 11 ص 13 ✳️ در حديث ديگرى از همان حضرت آمده است: ▪️ما مِنْ أحَد يَدْخُلُ الْجَنَّةَ فَيَتَمَنّى أنْ يَخْرُجَ مِنْهَا إلاّ الشَّهِيْدُ فَإنَّهُ يَتَمَنّى أَنْ يَرْجِعَ فَيُقْتَلُ عَشْرَ مَرّات مِمّا يَرى مِنْ کَرامَةِ اللهِ ▫️هيچ کس وارد بهشت نمى‌شود که آرزو کند از آن خارج شود، مگر شهيد که آرزو مى‌کند بازگردد و دوباره در راه خدا شهيد شود، به خاطر اين که الطاف الهى را نسبت به خود بسيار زياد مى‌بيند 📙مستدرک الوسائل ج 11 ص 13 💯 آرى مقام شهدا، در فرهنگ اسلام فوق العاده زياد است و همانها بودند که در هنگام خطر، اسلام را بيمه کردند، و اگر فداکاريهاى شهدايى همچون شهداى «بدر» و «اُحد» يا «شهيدان کربلا» نبود، شايد امروز خبرى از اسلام نبود. ✳️ امروز نيز دشمنان اسلام بيشترين وحشت را از فرهنگ شهادت وشهادت طلبى دارند چرا که گاه يکى از شهادت طلبان نقشه‌هاى پيچده و پرخرج آنها را نقش برآب مى‌کند، اين در حالى است که آنها توان مقابله به مثل، نسبت به فرهنگ شهادت را ندارند و سلاحى که بتوان از آن در برابر اين فرهنگ دفاع کرد در خود نمى‌بينند. #انا_علی_العهد #سید_حسن_نصرالله 🔮 شناسه ما در دو پيام رسان ايتا و تلگرام 👇👇👇 🍃 🌸🍃 🍃🌸🍃 @serajemoniir 🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃

سید عزیز... دشمن چه خوب فهمید که نگاه همه‌ی مستضعفان جهان سمت توست... و تو چه سنگر محکمی برای دفاع از محور مقاومت بودی که با سنگر شکن چند تنی به سراغت آمدند... به خیالش جریان مقاومت را از پا در می‌آورد اما کور خوانده بود! نمی دانست که تو با شهادت زنده تر میشوی و جریان مقاومت قدرتمند تر از سابق... آقا سیدِ عزیزِ دلِ ما! هنوز باورمان نشده که رفتی... هنوز غم مان تازه است. دلمان در ضاحیه است و پیش شما... اما حیف که راهی برای آمدن نداریم. ما از همین‌جا بدرقه ات می‌کنیم و از صمیم قلبمان می‌گوییم: اللهم انّا لا نعلم منه الّا خيرا... و به همه نشان می‌دهیم که #انا_علی_العهد 🔮 شناسه ما در دو پيام رسان ايتا و تلگرام 👇👇👇 🍃 🌸🍃 🍃🌸🍃 @serajemoniir 🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃

📅 ۲٤ شعبان: سالروز رحلت «میرزا محمد حسن شیرازی» (۱۳۱۲ ق) 🔸سید محمدحسن میرزای شیرازی (۱۲۳۰-۱۳۱۲ق)، معروف به میرزای شیرازی بزرگ، از بزرگترین فقها و مراجع تقلید مجاهد ایران در قرن سیزدهم و چهاردهم هجری قمری بود. 🔸ایشان، ابتدا در اصفهان تحصیل کرد و سپس به نجف رفت و در حوزه درس صاحب جواهر شرکت کرد و بعد از او به درس شیخ انصاری رفت و از شاگردان مبرز شیخ شد. بعد از شیخ انصاری مرجعیت عامه یـافـت در حـدود ۲۳ سـال مرجع علی الاطلاق شیعه بود و تا پایان عمر مرجعیت مطلق داشت. 🔸او از نظر اخلاق و رفتار و مسائل انسانی و معنوی، و در قیام به وظایف شرعیه، در اوج اشتهار بود، حکایات و نوادر بسیاری از حالات روحی و معنوی او را نقل کرده‌اند. ایشان با فتوای #تحریم_تنباکو قرارداد رژی را لغو کرد. 🔸شاگردان زیادی در حوزه درس او تربیت شدند، از قبیل آخوند ملامحمدکاظم خراسانی، سید محمدکاظم طباطبائی یزدی، حاج آقا رضا همدانی، حاج میرزا حسین سبزواری، سید محمد فشارکی رضوی، میرزا محمدتقی شیرازی و .... 🔸میرزای شیرازی در نهایت در سال ۱۳۱۲ ه ق در هشتاد و دو سالگی در شهر سامرا درگذشت و در حرم امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) دفن شد. مطالعه کامل مقاله👇👇👇 📥 wikifeqh.ir/میرزای_شیرازی 🔮 شناسه ما در دو پيام رسان ايتا و تلگرام 👇👇👇 🍃 🌸🍃 🍃🌸🍃 @serajemoniir 🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃

📆 ۵ اسفند: روز بزرگداشت خواجه نصیرالدین طوسی (روز مهندسی) 🔸خواجه نصیرالدین طوسی، (۵۹۷ - ۶۷۳ق) با نام محمد بن محمد بن حسن طوسی، معروف به محقق طوسی و معلم ثالث، حکیم، متکلم، ریاضی‌دان و منجم شیعی قرن هفتم هجری قمری بود. 🔹تبحّر خواجه در علوم زمان خود به خصوص فلسفه، ریاضیّات، کلام، منطق، ادبیات و نجوم، باعث گردیده تا بزرگان وی را با القابی چون «استاد البشر»، «افضل علما»، «سلطان فقها»، «سرآمد علم»، «اعلم نویسندگان» و «عقل حادی عشر» یاد کنند. 🔸خواجه نصیرالدین با تألیف کتاب تجرید الاعتقاد روش ابتکاری فلسفی را در کلام شیعه ابداع کرد. 🔹وی با توجه به اینکه در کنار هلاکوخان مغول به مقام و منصب رسیده بود، از موقعیت خود استفاده نمود و خدمات ارزنده‌ای را به جهان اسلام ارائه کرد. 🔸خواجه طوسی در طول عمر خویش آثار علمی مهمی از جمله: اساس الاقتباس، تجرید الاعتقاد، شرح الاشارات و ... به یادگار گذاشت. علامه حلی، قطب‌الدین شیرازی، ابن میثم بحرانی و ... از جمله شاگردان ایشان بودند. 🔹در سال ۶۷۲ هجری قمری، خواجه نصیر با جمعی از شاگردان خود به بغداد رفت که بقایای کتاب‌های تاراج رفته را جمع‌آوری کند و به مراغه بیاورد، اما اجل مهلتش نداد. وی در تاريخ ۱۸ ذی‌حجه سال ۶۷۳ هجری قمری در بغداد دار فانی را وداع گفت. مطالعه مقالات مرتبط👇👇👇 📥 خواجه نصیرالدین طوسی (ره) 📥معرفی‌ تألیفات خواجه نصیر الدین طوسی (ره) 🔮 شناسه ما در دو پيام رسان ايتا و تلگرام 👇👇👇 🍃 🌸🍃 🍃🌸🍃 @serajemoniir 🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃