حسین جان  . . .

این روزها که دلتنگی نفس هایم 
را به شماره انداخته، در حینی که 
زجه هایم راه نفس را بسته و از فراق
تو، اشک می‌ریزم؛ همین حوالی که به
بدرقه زائرانت می‌روم ، شبهایی که با
بستن چشمهایم، کربلا را تصور
می‌کنم، این روزها که بین مکالماتم
مدام می‌پرسم . . کربلا . . کربلا
همین حوالی، یادم نرفته
ناامیدی از رحمته‌الله‌الواسعه ، گناه
است ، گناه … :) ! فراموشم نمی‌شود 

"

مارا حسین بود که آدم حساب کرد:)"

آمدم اقرار کنم، سیدی !
حتی اگر در کنج ماتم خویش جان
دهم، لطفی که تو به من کرده ای
فراموشم نمی‌شود…!!
که مبادا ، زبان به گله بگشایم !
مباد آن دم که گلایه ای کنم.
حسین جان . . .
این روزها که عده ای مشغول گلایه 
و عده ای درگیر و دار اربعینشان
هستند ، من لطف تورا از یاد نبردم !
و هرچند که در کربلا نیستم . . گلایه
نمی‌کنم ، شاید تلافی این دلتنگی ها
و اشک‌ها ، شب اول قبرم جبران شد ‌و من ، مطمئنم ‌آن‌ شب‌ نوکر خویش ‌را ز ِیادت ‌نمی‌بری … 
پس بلند می‌شوم ، اشک هایم را پاک
می‌کنم و دوباره قلم به دست می‌گیرم  . . .
که #دورماندنم از اربعین، آنچنان مرا مشغول خویش نسازد که از کاروان صاحب الزمانم جا بمانم . . !