✡سازمان ملل؛ پستانک ابرقدرت‌ها برای بشر جویای عدالت! 🔷چرا دنیا به این فکر افتاده است که #شورای_امنیت و #سازمان_ملل درست کند؟ چون دنیا این را فهمیده که انسان در فطرت و درونش به تشکیلات واحد حکومتی نیاز دارد که طرفدار #حقوق انسان‌ها است. انسان به #عدالت گرایش دارد. سازمان ملل هم می‌گوید: بیا آن #امنیتی که می‌خواهی، آن صفا و #صلح و عدالتی که می‌خواهی من تأمین می‌کنم. 🔷وقتی بچه گرسنه است و می‌خواهد شیر بخورد، گاهی در دهان او پستانک می‌گذارند. بشر فهمیده است ظلم بد است و باید کره‌ی زمین یک صاحب مناسبی داشته باشد اما #ابرقدرت‌ها این احساس را فهمیده‌اند و در دهان بشر پستانک می‌گذارند. این شورای امنیت و سازمان ملل پستانکی است که ابرقدرت‌ها تراشیدند تا در دهان انسان بگذارند تا انسان آن احساس صادقش به صورت کاذب اشباع شود. 📚از کتاب #تمثیلات_مهدوی حجت_الاسلام_قرائتی 🌍@seratevilayat

🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸آن روزی که به ما موشک می‌زنند، خطرناک نیست بلکه ... در جمع ما هستند کسانی که قبل از انقلاب، گرفتار زندان و شکنجه و اینها بودند و این حرف بنده را خوب متوجه می‌شوند. بازجو وقتی شلاق به دست می‌گرفت و می‌زد، موقع حساس و خطرناکی نبود، اما وقتی دستور می‌داد چلو کباب برای آقا بیاورید خطرناک بود! وقتی می‌گفت تلفن در اختیارش بگذارید تا به هرکه می‌خواهد تلفن کند،‌ آنوقت خطرناک بود. وقتی می‌گفت نامه‌ای بنویس به خانواده‌ات، آنوقت خطرناک بود. وقتی نمازخوان‌هایشان را می‌آوردند -اگر نمازخوانی داشتند- که بیاید با این زندانی که نمازخوان هست صحبت کند، خطرناک بود. ساعت خطرناک، آن زمانی بود که این فرد با خودش می‌گفت: «اینها آنطور هم بدذات نیستند که ما فکر می‌کنیم». گفتنِ این حرف همان، و #سقوط کردن همان! یک ذره حسن‌ظن(به دشمنان اسلام و اهل جور و ستم)، انسان را ساقط می‌کرد. افرادی بودند که باآبرو به زندان رفتند، اما بی‌آبرو از زندان بیرون آمدند! اصلاً عوض شدند. مشی‌شان تغییر پیدا کرد، اصلاً آخرش ساواکی شدند. فردی بود،‌ مبارزه کرده بود،‌ زندان افتاد، بعد ساواکی شد؛ چون یک ذره به آنها #حسن_ظن پیدا کرد؛ یک ذره فکر کرد که در آنها رحم و انسانیتی هست. آن روزی که به این مملکت، #موشک می‌زنند، خطرناک نیست. آن روزی که برای #صلح می‌آیند باید دست به دعا برداشت و استغاثه کرد و خود را به خدا سپرد! 👌حسن ظن به اصلاح طلبان و جریان غربزده، از مهمترین مصادیق خطر مورد اشاره آیت الله حائری میباشند.