. گره به کار من انداخته سر مویت اگر که گفته‌ام از لف و نشر گیسویت لبت، دو چشم سیاه و سفیدی بدنت بدیع و ساده مراعاتِ بی‌نظیر تنت برای چشم تو ایهام شاعرانه کم است هزار سیصد و هفتاد و یک ترانه کم است تو که قرینه‌ی زیبای هر کلام منی بگو موازنه‌ای یا جناس تام منی؟ تو زن نه، روح غزل‌ها، الهه‌ی سخنی نیافریده خدا هیچ‌گاه چون تو زنی که هرچه گفته‌ام اغراق یا تعصب نیست و روی خوب تو با ماه بی تناسب نیست بخند! غنچه‌ی زیبای برف بهمن‌ماه که عمر غصه زیاد است و زندگی کوتاه ندیده خنده نگاهم، ملیح‌تر از تو بگو که کیست برایم شبیه‌تر از تو؟ ردیفِ شعرِ منی! هر کلام تو زیباست بدون قافیه تکرار نام تو زیباست که با تو هر سخن شعر، غرق زیبایی‌ست بدیع من! چه نیازی به واج‌آرایی‌ست؟ تویی نتیجه‌ی هر استخاره‌ام بی شک تویی شروع، شروع دوباره‌ام بی شک تویی معانیِ ناگفته از بیان دلم تویی تو معنی هر استعاره‌ام بی شک که جمله هستیِ من بی تو هیچ کامل نیست اگر نهاد نگیرد گزاره‌ام بی شک تو اتفاقِ خوشی، در شبم درخشیدی منم کویر و تویی تک‌ستاره‌ام بی شک کنار توست اگر روشنم به دور از تو امام‌زاده ولی بی مناره‌ام بی شک نبودی و همه‌ی عمر سایه می‌دیدم تمامِ هستی خود را کنایه می‌دیدم تو گفتی آخر این شاهنامه غمگین نیست همین که پیش توام یک شروع شیرین نیست؟ درست مثل مثل‌های سینه در سینه به شاهنامه‌ی من بود نام تهمینه کنار توست اگر رستمانه جان دارم اگر مقابل خود صد هزار خوان دارم_ بخوان که مثنوی‌ام، بیت بیت عاشق تو خوشم به این که منم همدم دقایق تو #حسین_سیدبر🕊

#به_نام_مادر🕊 همیشه دل نگران بود و چشم بر در داشت اگر چه خنده به رویش ، دلی مکدر داشت کسی که معنی آب و نماد آینه بود خدا به پاکی او آیه‌های کوثر داشت به زیر هر قدم او بهار می‌رویید جهان به واسطه‌ی او بهشت دیگر داشت شبانه تا به سحر بی‌قرار بود، انگار به روزگارِ خوشِ طفلِ خویش باور داشت چقدر بوی خوش قرمه‌سبزی و آشش فضای خانه و کل محله را برداشت چه جمع کرد به جز غصه از دل هر فرش؟ کسی نگفت و ندانست او چه در سر داشت فرشته‌ای که به پهلوی جانماز خودش دو مهر کرب و بلا، چادری معطر داشت فرشته‌ای که به جای دو بال بر شانه دلی به وسعت یک آسمان کبوتر داشت فرشته مادر من بود و بارها دیدم هزار معجزه دست دعای مادر داشت #حسین_سیدبر

خبر پیچیده در دنیا و بد جوری صدا کرده تل‌آویو و بنای برج‌ها را جا به جا کرده یهودا سوخته این بار در آتش، جهنم شد بهشتی که برای خود به ناحق دست و پا کرده خبر مثل نمک بر زخم‌های باز اسرائیل جراحات فلسطین را خبر قدری دوا کرده بزن! این بار حتی سیلیِ محکم‌تری هم هست بزن! تا بوده خورده هر که یک لحظه خطا کرده اگر مَردی بزن ما را هراس مرگ اصلا نیست که ما را عشق خون‌خواهِ شهیدانِ خدا کرده همیشه آتش حب‌الوطن در سینه می‌سوزد همیشه آتش این عشق ما را هم‌نوا کرده چه شد پس گنبد پوشالی آهن‌نماتان پس؟! دهان وقتی زمین از شدت این ضربه وا کرده بلی از تارهای عنکبوتی سست‌تر هستید شما را انتقامی سخت حالا نخ نما کرده #حسین_سیدبر

این زمین تا زمانه پابرجاست به ستمگر زمان نخواهد داد هر که آتش به جان جنگل ریخت جنگل او را امان نخواهد داد با تو ام ای پرنده‌ی آزاد! هر درختی در این هرس‌آباد بعد از سر بریدن شاخه معنی آشیان نخواهد داد چشم انعام از کدام انعام؟ دام پهن است دام آری دام! آن که از خوان دیگران خورده‌ست به کسی آب و نان نخواهد داد باغبانی که دشمن باغ است قاتل لاله‌های پر داغ است تخم نفرت چنین که می‌کارد میوه‌ای غیر از آن نخواهد داد جان من این وطن، فروشی نیست وطن این پیرهن، فروشی نیست هیچ یعقوب عاشقی هرگز پیرهن را به جان نخواهد داد عشق بیدار می‌کند ما را جنگ، مختار می کند ما را تا سرِ دار می‌رود سردار پرچمی دست‌تان نخواهد داد وای اگر از حرامیان باشیم ما هم از خیل شامیان باشیم می‌شود صبح و روزگار به آن رو سیاهان زبان نخواهد داد ما صدای شکستن دردیم شیشه بودیم و طاقت آوردیم گرچه گاه از خودی ترک خوردیم سنگ ما را تکان نخواهد داد با هزاران فریب و صد نیرنگ تیر دشمن دوباره خورده به سنگ جنگ با ما برای‌تان بی شک هیچ غیر از زیان نخواهد داد فتنه‌ها هر چه هست بیهوده‌ست سعی تان در شکست بیهوده‌ست آینه صد هزار تکه شود جز حقیقت نشان نخواهد داد #حسین_سیدبر https://eitaa.com/seshanbee

برنامه‌ی طریق‌الحسین ویژه برنامه‌ی اربعین ۱۴۰۴ شبکه خراسان رضوی #حسین_سیدبر