#محمدرضافروتن در گذر زمان ‌‎‌‌┄┅┄༺‌༻‌🌟༺༻┄┅┄ 💫🌠 @setarehaye_donya 🌠💫 ••••❥⊰ 🔮JOiN👆••••❥⊰

ترانه #عاشقم_من فیلم خاطره انگیز قرمز که تابستان ۱۳۷۸ اکران شد . #هدیه_تهرانی #محمدرضافروتن 🌟💫 هنرمنـــــــــدان 💫🌟 💫🌠 @setarehaye_donya 🌠💫 ••••❥⊰◍⃟📺•●JOiN👆•●◍⃟📻••••❥⊰

به بهانه سالروز اکران فیلم #قرمز بنیان گذار عشق های مریض در سینمای ایران چهارشنبه ۱۳ مرداد سال ۱۳۷۸ در زمان ساخته شدن قرمز، #فریدون_جیرانی یک سینماگر باتجربه و کاربلد بود که نبض ملودرام ایرانی را در دست داشت و با کوله باری از تجربه نوشتن فیلمنامه و نقد سینمای، انتظار می رفت که شروع فاز دوم فیلمسازی او یک کار قابل اعتنا از کار در بیایید. سوژه به نسبت ملتهب فیلم(در مقیاس سال ۷۷) یعنی عشق جنون آمیز و خشونت خانگی، به کارگیری ستاره های در حال صعود سینمای ایران(#هدیه_تهرانی ، #محمدرضافروتن )، استفاده از میزانسن و قاب بندی های تازه، استفاده از رنگ های گرم(به ویژه فید قرمز برای القای یک عشق خطرناک) والبته ورود عناصر تازه ای به سینمای ایران چون ستاره زیباروی چاقو به دست که آدم می کشد، و البته صحنه گیتارنواختن و خواندن یک ترانه قدیمی، همه دست به دست هم داد که «قرمز» مورد توجه مخاطبان سینمای ایران قرار بگیرد و کار موفقی در گیشه از کار در بیاید. اما قرمز سرآغاز تصویر کردن نوعی عشق های «بیمارگون» در سینمای ایران بود که در تعریف علمی ذیل امراض و اختلالات روانشناختی قابل دسته بندی است، لیکن جیرانی با الصاق غیرمنطقی و ناموجّه آن به امور عرفی، حقوقی و جامعه شناختی قصد داشت پیام هایی فراتر از داستانگویی صرف به مخاطبان خود القاء کند. این امر آن جا بیشتر رخ می نماید که به یاد بیاوریم سال ۷۷(سال ساخته شدن قرمز) سال ساخته شدن فیلم دیگری بود که به اندازه قرمز جریان ساز شد و شروع فاز «فمنیسم افراطی» در سینمای ایران شد و آن فیلم «دو زن» تهمینه میلانی بود. در دو زن میلانی هم اختلال روانی شخصیت مرد فیلم(احمد/آتیلا پسیانی) به سان بیماری روانی ناصر فیلم قرمز به ابزار تسویه حساب با قوانین قضایی و سنت های ایرانی تبدیل می شود. به بیان دیگر، یک وضعیت استثنائ، یعنی کنش های یک بیمار پارانوئیدی به ابزار ستیز با جنس مرد و فرشته سازی از زنان تبدیل می شود. شاید اگر بخواهیم بن مایه فیلم های جیرانی را در یک جمله‌ی وام گرفته از آثار خود او خلاصه کنیم، این جملهِ‌ی ناصر خطاب به هستی باشد که دست کم در دو فیلم دیگر جیرانی(آب و آتش از زبان مجید و سالاد فصل از زبان حمید)نیز با مختصر تغییری تکرار شد: " من الاغ عاشق توی عوضی شدم! 🌟💫 هنرمنـــــــــدان 💫🌟 💫🌠 @setarehaye_donya 🌠💫 ••••❥⊰◍⃟📺•●JOiN👆•●◍⃟📻••••❥⊰

ترانه #عاشقم_من فیلم خاطره انگیز قرمز که تابستان ۱۳۷۸ اکران شد . #هدیه_تهرانی #محمدرضافروتن 🌟💫 هنرمنـــــــــدان 💫🌟 💫🌠 @setarehaye_donya 🌠💫 ••••❥⊰◍⃟📺•●JOiN👆•●◍⃟📻••••❥⊰

به بهانه سالروز اکران فیلم #قرمز بنیان گذار عشق های مریض در سینمای ایران چهارشنبه ۱۳ مرداد سال ۱۳۷۸ در زمان ساخته شدن قرمز، #فریدون_جیرانی یک سینماگر باتجربه و کاربلد بود که نبض ملودرام ایرانی را در دست داشت و با کوله باری از تجربه نوشتن فیلمنامه و نقد سینمای، انتظار می رفت که شروع فاز دوم فیلمسازی او یک کار قابل اعتنا از کار در بیایید. سوژه به نسبت ملتهب فیلم(در مقیاس سال ۷۷) یعنی عشق جنون آمیز و خشونت خانگی، به کارگیری ستاره های در حال صعود سینمای ایران(#هدیه_تهرانی ، #محمدرضافروتن )، استفاده از میزانسن و قاب بندی های تازه، استفاده از رنگ های گرم(به ویژه فید قرمز برای القای یک عشق خطرناک) والبته ورود عناصر تازه ای به سینمای ایران چون ستاره زیباروی چاقو به دست که آدم می کشد، و البته صحنه گیتارنواختن و خواندن یک ترانه قدیمی، همه دست به دست هم داد که «قرمز» مورد توجه مخاطبان سینمای ایران قرار بگیرد و کار موفقی در گیشه از کار در بیاید. اما قرمز سرآغاز تصویر کردن نوعی عشق های «بیمارگون» در سینمای ایران بود که در تعریف علمی ذیل امراض و اختلالات روانشناختی قابل دسته بندی است، لیکن جیرانی با الصاق غیرمنطقی و ناموجّه آن به امور عرفی، حقوقی و جامعه شناختی قصد داشت پیام هایی فراتر از داستانگویی صرف به مخاطبان خود القاء کند. این امر آن جا بیشتر رخ می نماید که به یاد بیاوریم سال ۷۷(سال ساخته شدن قرمز) سال ساخته شدن فیلم دیگری بود که به اندازه قرمز جریان ساز شد و شروع فاز «فمنیسم افراطی» در سینمای ایران شد و آن فیلم «دو زن» تهمینه میلانی بود. در دو زن میلانی هم اختلال روانی شخصیت مرد فیلم(احمد/آتیلا پسیانی) به سان بیماری روانی ناصر فیلم قرمز به ابزار تسویه حساب با قوانین قضایی و سنت های ایرانی تبدیل می شود. به بیان دیگر، یک وضعیت استثنائ، یعنی کنش های یک بیمار پارانوئیدی به ابزار ستیز با جنس مرد و فرشته سازی از زنان تبدیل می شود. شاید اگر بخواهیم بن مایه فیلم های جیرانی را در یک جمله‌ی وام گرفته از آثار خود او خلاصه کنیم، این جملهِ‌ی ناصر خطاب به هستی باشد که دست کم در دو فیلم دیگر جیرانی(آب و آتش از زبان مجید و سالاد فصل از زبان حمید)نیز با مختصر تغییری تکرار شد: " من الاغ عاشق توی عوضی شدم! 🌟💫 هنرمنـــــــــدان 💫🌟 💫🌠 @setarehaye_donya 🌠💫 ••••❥⊰◍⃟📺•●JOiN👆•●◍⃟📻••••❥⊰

ترانه #عاشقم_من فیلم خاطره انگیز قرمز که تابستان ۱۳۷۸ اکران شد . #هدیه_تهرانی #محمدرضافروتن 🌟💫 هنرمنـــــــــدان 💫🌟 💫🌠 @setarehaye_donya 🌠💫 ••••❥⊰◍⃟📺•●JOiN👆•●◍⃟📻••••❥⊰