فیلم سینمایی #کمدی نان، عشق و موتور ۱۰۰۰ یک کمدی ساختارمند با محوریت قصه‌ای آشنا است که به واسطه ساختارمندی و شیوه روایت درهم تنیده فیلمنامه، تبدیل به اثری قابل تأمل در گونه کمدی و البته سینمای ایران شده است. #ابوالحسن_داوودی سال ۱۳۸۰ هشتمین فیلم کارنامه خود را -که کمدی اصلی‌ترین وزنه آن بود- بر مبنای فیلمنامه‌ای مشترک با #پیمان_قاسم_خانی ساخت. همکاری موفقی که نقطه آغاز آن «من زمین را دوست دارم» و «بوی خوش زندگی» بود و این‌بار به واسطه تجربه‌مندی و اشتراک نظر این نویسنده و کارگردان، به قوام و شکل ایده‌آل خود رسید تا نقطه‌ای طلایی را در کارنامه هر دو ثبت کند. فیلم #نان_عشق_موتور1000 در دوران اوج‌گیری سینمای کمدی آبرومند، یکی از فیلم‌هایی بود که اعتباری تازه به این گونه سینمایی؛ به‌خصوص از وجه اهمیت فیلمنامه و فیلمنامه‌نویس داد و جرقه آغازین دهه طلایی این ژانر را روشن کرد که متأسفانه در دهه ۹۰ به تدریج رو به افول گذاشت و امروز به خاموشی گراییده است. ایده فیلم نان، عشق و موتور ۱۰۰۰ برگرفته از رمان «شوهر مدرسه‌ای» جووانینو گوارسکی؛ نویسنده و طنزپرداز ایتالیایی است که بعدها کاراکتر طنز معروف او «دن کامیلو» هم در آثار قاسمخانی مورد توجه و بازخوانی قرار گرفت. واقع این فیلم ویژگی اصلی خود را از فرم و ساختار روایی و چگونگی تلاقی خطوط داستانی و پس و پیش شدن زمان به منظور پیدا کردن بهترین زمان تداخل نقاط عطف و اوج و گره‌گشایی دریافت می‌کند و به همین واسطه است که جذابیت آن با هر بار دیدن افزون و همچنان قابل پیگیری و همراهی است. در نهایت یک نریشن کاربردی و دراماتیک به گونه‌ای این خطوط داستانی چندگانه، کاراکترهای متنوع و قصه چندلایه را به هم پیوند داده که فیلم بدون ابهام و لکنت قصه عاشقانه روئی خود را به شکلی جذاب پیش می برد. همچنین در احیای الگوها و مفاهیم کلیشه‌ای و درونمایه هجوگونه‌ای که در شوخی با سویه‌های سیاسی و اجتماعی و عاشقانه درام در پیش گرفته، موفق عمل می‌کند. به همین واسطه است که می‌توان فیلم نان، عشق و موتور ۱۰۰۰ را نقطه آغازین ورود به دهه طلایی اهمیت یافتن جایگاه فیلمنامه و فیلمنامه‌نویس در سینما و تلویزیون ایران و به‌خصوص اعتبار یافتن گونه کمدی دانست که متأسفانه این اهمیت و جایگاه به دلایل مختلف و متعدد تا امروز دوام نیاورد. 🌟💫 هنرمنـــــــــدان 💫🌟 💫🌠 @setarehaye_donya 🌠💫 ••••❥⊰◍⃟📺•●JOiN👆•●◍⃟📻••••❥⊰