🇮🇷شھدای مدافع حرم قم🇮🇷: یادداشت‌هایی از #سوریه (۹) صبح یک روز جمعه از خردادماه سال ۹۴ سیدعباس(شخص وسط) از نیروهای #فاطمیون دستور می‌گیرد تا #سرباز سوری(راست) که مریض است را به #بیمارستانی در #دمشق برساند. سیدعباس دوست‌ش ایمان را صدا می‌زند؛ _ ایمان، کلاشتو بردار باید تا بیمارستان بریم. . سرباز سوری روی صندلی عقب دراز کشیده، سیدعباس با خودوری لندکروز خیابان‌ها را لگد می‌کند و پیش می‌رود. قبل از سه‌راهی #سَنَمِین (که از محله‌های #مسلحین است) به حاجز(ایست‌و بازرسی) می‌رسند، سید با اشاره مامور شیشه را پایین می‌دهد، مامور دل‌دل می‌کند و با مکث دستور حرکت می‌دهد... سیدعباس به ایمان می‌گوید؛ _ می‌خواست یه‌چیزی بگه ها! . به سه‌راهی می‌رسند و سید توقف می‌کند تا خودروها عبور کنند، خودرویی با اشاره‌ی دست می‌فهماند که اول شما... سیدعباس تشکر می‌کند و حرکت می‌کند ایمان اسلحه‌اش را در بغل گرفته و حواسش به خیابان‌های خلوت دمشق است، سیدعباس از آینه به همان خودرو نگاه می‌کند و بی‌تاب شده _ چرا سبقت نمی‌گیره! مشکوکه!! ایمان هم سرش را برگردانده تا دقیق‌تر خودرو را ببیند. حواس هر دو به پشت‌سر است که یکباره دو #لاستیک بزرگ از کوچه وارد #خیابان می‌شود! سیدعباس روی ترمز می‌زند... . از آنچه می‌ترسیدند به سرشان آمده بود، افراد سیاه‌پوش مسلح خودرو را هدف گرفته و با قدم‌های شمرده به ماشین نزدیک می‌شدند... ایمان اسلحه را بین دوپا برده و مسلح می‌کند... سیدعباس چشم از مردان سیاه‌پوش برنمی‌دارد و در حالی که سعی می‌کند لبانش زیاد تکان نخورد می‌گوید؛ _ دست به اسلحه ببری کارمون تمومه! . خودرو با حدود ۲۰ مرد مسلح محاصره شده... درب سمت ایمان باز می‌شود، دستی موهای بلند ایمان را می‌گیرد و پرتش می‌کند روی آسفالت... مردم خیلی زود از منازل خارج می‌شوند و با هرچه داشتند به‌سمت ایمان حمله‌ور شدند سیدعباس با گوشه‌ی چشم ایمان را زیر دست‌وپای مردم نگاه می‌کند و با دستش به آرامی دنده را برای مرگی باعزت جا می‌زند... نگاهش به جاده است... #زنان و #کودکان خشمگین جاده را گرفته‌اند... تصمیم سختی است... نمی‌تواند با خودرو از آنان بگذرد... دنده را خالی می‌کند و با تهدید پیاده می‌شود... لوله‌های اسلحه از او می‌خواهد که روی زمین دراز بکشد ولی حاضر نمی‌شود... گلوله‌ای شلیک می‌کنند و سوزشی در پای چپ‌ش احساس می‌کند... ضربه‌ای به پشت‌سرش می‌خورد و نقش بر زمین می‌شود... . چشمان سیدعباس، ایمان و سرباز سوری را بستند و در خودرویی که تعقیب‌شان می‌کرد سوار کردند. #دنیا برایشان تمام شد و به‌سوی مقصدی نامعلوم حرکت کردند... . یادداشت‌هایی از #سوریه (۱۰) ادامه‌ی پست قبل؛ ساعت ۹ صبح است که مسلحین با شلیک‌های هوایی خودروی حامل اُسرا را از میان جمعیت خارج می‌کنند. چشم‌ها بسته و با ضرب قنداق سرها را روی زانو می‌گذارند... سیدعباس با کشیدن سر به صندلی کمی چشم‌بند را پایین داده و زیرچشمی نگاه می‌کند، غیر از ایمان و سرباز سوری یک نفر دیگر هم با چشمان بسته کنارشان نشسته! ...خودرو وارد حیاط بزرگی می‌شود. چهار اسیر را با #سیلی و لگد به اتاقی می‌اندازند، خیلی زود فهمیدند اسیر جدید سوری و راننده‌ی یک درجه‌دار ارتشی است که در لحظه‌ی درگیری آنجا رسیده و او راهم دستگیر کردند. . سیدعباس زیرلب آیه‌الکرسی می‌خواند، ایمان با اضطراب می‌پرسد؛ _ شهادتین بخوانیم؟ + برای هرچیزی آماده باش هر شخصی برای دیدن اسرا وارد می‌شد آنها را به باد کتک می‌گیرد... . عصر اتاق پر می‌شود... راننده ارتشی را جدا می‌کنند و سه اسیر را گوشه‌ی اتاق می‌برند، #دوربین آماده است... یک‌بار ضبط می‌کنند ولی #سید با چهره‌ی جدی جواب می‌دهد... یکی با لگد چند ضربه به پهلوی سید می‌زند، چانه سید را نگه می‌دارد و چند کشیده محکم... #فیلم (پست قبل) ضبط می‌شود. . هنوز آفتاب غروب نکرده، سروصدای بیرون بیشتر می‌شود... جروبحث به پشت درب اتاق رسیده، سید و ایمان خودشان را برای یک کتک دیگر آماده می‌کنند، درب باز می‌شود و دو جوان خوش‌پوش در حال گفتگوی تند با مسلحین وارد می‌شوند. مستقیم به سراغ راننده ارتشی می‌روند، از صحبت‌هایشان معلوم می‌شود که رابط #نظام با مسلحین هستند. بحث و جدل بالا می‌گیرد و دست آخر دو جوان متقاعد می‌کنند که همه اسرا باید #آزاد شوند... . آفتاب روز جمعه غروب کرد و عمر سیدعباس و ایمان به دنیا بود... مسلحین ماشین و اسلحه آنها را تحویل می‌دهند و سید با #پهلوی_شکسته و پای مجروح ماشین را به مقر می‌رساند. . حاجی...... مسئول ... منتظرشان است؛ _ کجایی سیدعباس؟ از صبح همه رو علاف خودتون کردین! سید داستان #اسارت و #مجروحیت را تعریف می‌کند و حاجی با پوزخند می‌گوید؛ _ رفتین عشق‌وحال، آخرشم #دعوا کردین و برگشتین!!! فردا بیاین برای توضیحات! . بعد از دو روز ارائه توضیحات #قلب سید شکسته‌تر از روز اسارت بود چون هیچ شاهد و مدرکی نداشتند. صبح روز سوم حا