بسم الله الرحمن الرحیم مقام عظمای ولایت حفظه الله تعالی:: *انتظار* یعنى دل سرشار از امید بودن نسبت به پایان راه زندگى بشر. ممکن است کسانى آن دوران را نبینند و نتوانند درک کنند - فاصله هست - اما بلاشک آن دوران وجود دارد... ما آن وقتى مى‌توانیم حقیقتاً منتظر به حساب بیاییم که زمینه را آماده کنیم. براى ظهور مهدى موعود(ارواحنافداه) زمینه باید آماده بشود؛ و آن عبارت از عمل کردن به احکام اسلامى و حاکمیت قرآن و اسلام است. اولین قدم براى حاکمیت اسلام و براى نزدیک شدن ملتهاى مسلمان به عهد ظهور مهدى موعود (ارواحنافداه و عجّل‌اللَّه‌فرجه)، به‌وسیله‌ى ملت ایران برداشته شده است؛ و آن، ایجاد حاکمیت قرآن است؛ 25/09/1376 🏴@shab_amaliat

بسم الله الرحمن الرحیم *پرونده ویژه* *زیارت اربعین* تبلور آرمانهای کربلای سیدالشهدا علیه السلام در طول تاریخ میباشد. فرهنگی که زیارت اربعین به روح تاریخ میدمد به جهت آنکه وفای به عهد زینب کبری علیهاالسلام با امام زمان خویش بوده، جاودانگی و صحّت راهبردها را تضمین نموده است. پیاده‌روی زیارت اربعین نیز نمادی از این فرهنگ است که از الگوی نظری و عملی زینب کبری علیهاالسلام شکل می‌یابد؛ الگویی که در تمام طول اسارت به نمایش درآمد و با زیارت اربعین به اوج شکوفایی خود رسید. از سوی دیگر زیارت مأثور اربعین بعنوان مرامنامه‌ی این فرهنگ، مویّد نقشه‌ای است که در الگوی زینبی ترسیم گشته و اینک ما به تبیین آن همّت گماشته‌ایم. ان شاء الله *از امشب تا اربعین* *هر شب ساعت بیست* 🏴 @shab_amaliat

بسم الله الرحمن الرحیم *پرونده ویژه اربعین* لازم است نخست زیارت اربعین را فی‌نفسه بررسی نماییم تا بعد از آن بتوانیم به فرهنگ زیارت اربعین نظاره کنیم. این بررسی اولیّه از چند جهت خواهد بود، که در ادامه به تفصیل احصاء می‌گردند: ✔️ گفتار اوّل: فلسفه‌ی زیارت نفس زیارت همواره ثمرات منحصر به فردی در عبودیّت انسان دارد که قطعاً زائر اربعین نیز از آنها بی‌بهره نخواهد بود. آنچه زائر را به ملاقات مزور پس از مرگ او ترغیب می‌نماید، نه می‌تواند منافع مادی باشد و نه جاه و رتبه‌ی دنیوی؛ چراکه انتظار استیفای چنین منافعی از شخص فوت شده، بی‌معناست. بلکه تنها اعتقاد و ارادت قلبی زائر است که وی را به ملاقات مرادش و ابراز وفاداری به او سوق می‌دهد . زیارت، برقراری ارتباط زنده و موثّر بین دو فرد زنده است. اینگونه نیست که ارتباط زائر با بدن مزور باشد، بلکه توجّه خاصّ مزور به بدنش موجب می‌گردد که زائر با زیارت جسم مزور با روح و جان او ارتباط برقرار کند. لذا زائر با حضور خویش نزد مزوری حیّ، ارتباطی حقیقی با وی برقرار می‌کند و همچنین مزور نیز با زائر خویش چنین ارتباطی خواهد داشت که زیارت آغاز آن است. ثمرات این ارتباط دوسویه تا بدان جا امتداد خواهد یافت که مزور در تمام شئون حیات زائر نقش‌آفرینی خواهد کرد؛ و در این صورت است که زیارت به نقطه‌ی اوج تعالی خویش و کارکرد اصلی خود میرسد. ارتباط با اولیای خداوند در هر زمان و مکانی برقرارشدنی است؛ همانطور که زیارتنامه از بعید در روایات مأثور است. لکن تاکید بسیاری بر حضور در حرمهای مطهّر آل الله علیهم السلام شده است : «مُرّوا بِالمَدینَةِ فَسَلِّموا عَلَی رَسولِ الله صلی الله علیه و آله وَ إن کانَت الصلاةُ تَبلُغُه مِن بَعیدٍ؛ به مدینه بروید و بر رسول خدا صلی الله علیه و آله سلام کنید، گرچه که سلام از دور نیز به ایشان میرسد». از اینجا دریافت می‌گردد که اهمّیّت و ثمرات خاصّی در این حضور است که پرداختن به آن لازم و شایسته می نماید. از جمله‌ی این ثمرات: اوّلاً بهره‌ی معنوی زائر از مکانی که محلّ آمد و شد ملکوتیان، فرشتگان و انبیای الهی است، زائدالوصف خواهد بود. انسان به پالایش های روحانی بسیار محتاج است، چراکه زندگی در دنیا خواه ناخواه کدورت‌هایی را بر دل و جان باقی میگذارد که زدودن آنها به دستگیری اولیای الهی نیاز دارد. ثانیاً اثبات ادّعای دوستی و صداقت زائر بوسیله‌ی زیارت محقّق می‌گردد. سوّم آنکه زائر با کوله‌باری از عشق و ارادت به سوی معشوق خویش می‌شتابد و شهرها و دیارها را در می‌نوردد و با توشه ای از فرهنگ توحید و ولایت به موطن خویش بازمی‌گردد. در واقع زائر در خلال این سفر، بلاد و عباد را از نور مودّت و معرفتی که از بارگاه ملکوتی اهل بیت علیهم السلام کسب کرده، بهره‌مند می‌کند. چهارم آنکه همواره حرم اهل بیت علیهم السلام مرکز علم، ترویج دین، مبدأ قیام‌ها و محل پیمان بستن برای انقلاب‌های آزادی بخش و جنبش‌های انتقام آمیز و... بوده است. ایاب و ذهاب پرشور زوّار در به ثمر رسیدن چنین اهدافی تاثیری جدّی دارد. این موارد تنها برخی از ثمراتی است که بر زیارت اولیای خدا مترتّب می‌گردد. ادامه دارد... 🏴@shab_amaliat

بسم الله الرحمن الرحیم *پرونده ویژه اربعین* در ادامه بررسی فلسفه زیارت جالب است بدانیم بسیاری از ثوابها و مقامهای معنوی به احترام مزور، نصیب زائر و گذشتگان و آیندگان وی می‌شود که در روایات بدانها اشاره شده است. «عن علی علیه السلام أن رسول الله صلی الله علیه و آله قال له: والله لتقتلنّ بأرض عراق و تدفن بها....؛پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله به امام علی علیه السلام خبر دادند که تو در سرزمین عراق کشته و دفن خواهی شد. امام علیه السلام پرسیدند: کسی که قبر ما را زیارت و تعمیر کند و تعهّد خویش را با آن حفظ کند، چه اجری دارد؟ فرمودند: ای اباالحسن! خداوند قبر تو و قبر فرزند تو را بقعه ای از بقعه های بهشت و زمینی از زمین‌های آن قرار داده است. قلب جوانمردانی از مخلوقات خود و برگزیدگان از بندگانش را مشتاق به سوی شما قرار داده به گونه‌ای که ذلّت و اذیّت را در راه شما تحمّل می‌کنند و قبرهای شما را آباد می‌سازند و با انگیزه‌ی تقرّب به خدا و دوستی رسول او، فراوان به زیارت قبور شما میشتابند. ای علی! تنها آنان از شفاعت من برخوردار، وارد شونده ی بر حوضم و زائران من در بهشت هستند. ای علی! کسی که قبر شما را آباد کند و به تعهّد خویش پایبند باشد، مانند آن است که سلیمان بن داوود را در ساختن بیت‌المقدس یاری رساند. کسی که قبر شما را زیارت کند، ثواب هفتاد حج (بعد از حجة الاسلام) دارد و از گناهان خود بیرون می‌آید همانند روزی که از مادرش متولّد می‌شود. پس بشارت باد تو را و به اولیا و دوستانت نیز بشارت بده به نعمت‌ها و چشم روشنی هایی که نه چشمی دیده و نه گوشی شنیده و نه به دل کسی خطور کرده است. لیکن نابخردانی از مردم، زائران قبور شما را سرزنش میکنند، آنگونه که زنان نابکار را بر نابکاریشان سرزنش میکنند. اینها اشرار امّت من هستند، شفاعت من به آنان نرسد و بر حوض من وارد نشوند». ثوابهایی که در امثال روایت مذکور بیان شده اند، تنها بیانگر اجر اخروی زیارت نیست؛ بلکه حکایت از اثراتی دارد که بر جسم و جان زوّار و اجتماع ایشان دارد و آنان را به ثواب های نشنیدنی و ندیدنی نائل میکند. ✨زیارتنامه ائمّه اطهار علیهم السلام، منبع مملو از فیض و رحمت و معرفت برای زائر این درگاه می‌باشد و او را به درجه‌ی «عارفاً بحقّه» می‌رساند. و پس از آن است که زائر هماره در محضر مزور حضور دارد و سلام او بُعد مکانی را در می نوردد و زندگی او رنگ و بوی مولایش را پیدا میکند؛ و این تمام هدف زیارت است. لذا زیارت سیدالشهدا علیه السلام که تجسّم تمامی معارف و سنن نبوی صلوات الله علیه و اله است، زائر را به چنان درجه‌ای از قرب و معرفت می‌رساند که گویا به زیارت خداوند نائل شده است (کَمَن زارَ اللهَ فی عَرشِه) ادامه دارد... 🏴 @shab_amaliat

بسم الله الرحمن الرحیم *پرونده ویژه اربعین* زیارت اربعین، تعظیم شعائر الهی تعظیم شعائر الهی از جمله اوامری است که قرآن کریم مستقیماً بدان پرداخته است. آیه‌ دوم از سوره‌ی مائده چنین میفرماید: "لا تُحِلُّوا شَعائِرَ اللَّهِ" همچنین در آیه‌ی 158 سوره‌ی بقره می‌فرماید: "إنّ الصَّفا وَ المروَةَ مِن شعائِرِ الله". با بررسی مصادیقی که قرآن کریم به عنوان شعائر الهی معرّفی فرموده است در می‌یابیم که اولاً شعائر الهی تنها در این مصادیق خلاصه نمی‌گردد؛ چراکه «مِن تبعیضیّه» در آیه‌ دلالت دارد بر اینکه موارد نام برده شده، تنها بخشی از شعائر الهی هستند. ثانیاً شعائر الهی، آیات و نشانه‌هایی هستند که بندگان را به یاد خداوند می اندازند؛ و این نشانه‌ها غیر از موجودات عالمند که تکویناً آیت الهی محسوب می شوند، بلکه آنچه برای عبادت خداوند متعال اختصاص می‌یابد، در زمره‌ی شعائر قرار می‌گیرد. در واقع هر نوع شعیره ای که بازگو کننده‌ی معالم دین یا ارزش‌های دینی باشد، مورد امضای شارع بوده و شامل ادلّه ی تعظیم شعائر الهی می‌شوند؛ چراکه عرف متشرّعه در تشخیص شعائر از سوی شارع مأذون است. جالب توجّه است که برخی معتقدند شعائر اهمّیّتی افزون بر واجبات دارند؛ چراکه این شعائر هستند که حافظ دین و اساس ایمان در جامعه و به تبع باز بودن دریچه‌ی سعادت به روی بشریّت میباشند. لذا چنانچه عرف متشرّعه، عملی را به عنوان علامتی از معالم دین و یادآور دین الهی بپذیرند، آن عمل از شعائر الهی محسوب میگردد و از مصادیق پایه‌گذاری سنّت حسنه می باشد. بدین معنا که وضع علامتی که دالّ بر حکمی الهی باشد (علامتی که فی نفسه حرمتی ندارد)، سنّت حسنه‌ای است که موجب ترویج بیش از پیش احکام الهی میگردد؛ لذا در زمره‌ی شعائر الهی نام خواهد گرفت. بعنوان مثال شهادت ثالثه در اذان و اقامه یعنی شهادت به ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام (أشهد أنّ علیّاً ولیّ الله)، جزئیّت در اذان و اقامه ندارد لکن از نظر فقها این شهادت از شعائر دین می‌باشد فلذا ذیل امر به تعظیم شعائر الهی قرار می‌گیرد. البته چنین سنّتی که بین مسلمین پذیرفته گردد و آن را به عنوان شعاری الهی، آیت دین بدانند جز با عنایت خداوند به قلوب ایشان ممکن نخواهد بود. چنانچه خداوند اراده فرماید که عملی از شعائر گردد، قلبها را به سوی آن عمل سوق داده و تجمیع و تحکیم می فرماید. همانطور که آیه شریفه می فرماید: "وَ رَبَطنا عَلَی قُلوبِهِم إذ قامُوا فَقالُوا ربنا رب السموات و الارض؛ و دلهایشان را محکم ساختیم در آن موقع که قیام کردند و گفتند پروردگار ما پروردگار آسمانها و زمین است". یکی دیگر از شعائر الهی که در فقه شیعه بدان تصریح شده است، زیارت معصومین علیهم السلام و بالاخص زیارت و عزاداری حسینی علیه السّلام می باشد. به علاوه ی آنکه دلایل متعدّدی وجود دارد که احیا و اقامه‌ی عزای سیدالشهدا علیه السلام به همه انحای آن (مشروط به آنکه فی نفسه حرمتی نداشته باشد) از نشانه‌های ایمان و عوامل اقامه‌ی دین است. شعائر حسینی علیه السلام از مصادیق امتثال امر مودّت اهل بیت رسول الله صلوات الله علیهم اجمعین است که آیه کریمه اجر رسالت را مودّت ایشان میداند: "قُل لا أسئَلُکُم عَلَیه أجراً إلّا المَوَدّةَ فِی القُربَی" ✔️ تولّی و تبرّی که اصلی‌ترین شاخصه ی مودّت می‌باشد، در اقامه‌ی عزای حسینی علیه السلام تجلّی یافته است؛ چراکه از سویی عزادار خود را متعهّد به حفظ آرمانها و اهداف سیدالشهدا علیه السلام و همچنین متعهّد به مبارزه با عوامل غربت و شهادت ایشان می‌داند. از این رو دوستی و دشمنی خود را بر محور دین خدا تنظیم می‌نماید و از این جهت است که شعائر حسینی علیه السلام ، شعائر الهی می‌گردند. از سوی دیگر کربلای اباعبدالله علیه السلام جلوه گاه تمامی اسلام گشته است؛ به همین خاطرست که گفته میشود «الاسلامُ مُحمّدیّ الوجودِ حسینیُّ البقاءِ». بنابراین شعائر حسینی علیه السلام فی نفسه مقدّس و فریضه است؛ لکن تقدّس آن به جهت عظمت خداوند و جریان ولایت او بر عالم و عالمیان می‌باشد. چون شعائر حسینی علیه السلام ، موجب بسط ولایت الهی در جهان است، همگان موظّف به تعظیم آن هستند و روایات مملوّند از تأکید به زیارت و عزاداری برای سیدالشهدا علیه السلام و بیان ثواب های بی شمار برای آن. ✔️ جالب توجّه است که در خلال روایات، بسیار به ثواب زیارت اباعبدالله علیه السلام پرداخته شده است؛ لکن یک زیارت است که علی الظاهر پاداشی برای آن مطرح نشده، بلکه سیاق آن نشان از نوعی وظیفه دارد.

توضیح آنکه تنها زیارت در روز اربعین اباعبدالله علیه السلام است که به عنوان علامت شیعه اهل بیت علیهم السلام اعلام شده است. چنین بیانی گویا میخواهد وظیفه‌ای را تعیین فرماید که عیار صدق مدّعیان باشد و معیار صف بندی آخرالزمانیان. امام حسن عسکری علیه السلام می فرمایند: «عَلاماتُ المؤمنِ خَمسٌ: صَلَواتُ إحدي و خَمسينَ، و زيارةُ‌ الأربعينَ، و التَّخَتُّم بِاليَمينِ، و تَعفيرُ الجبین، و الجَهْرُ بِبسم اللهِ الرَّحمنِ الرَّحيمِ؛نشانه‌هاي مؤمن پنج چيز است: اوّل: نماز پنجاه و يك ركعت (واجب و نافله در طول شبانه روز) دوّم: زيارة اربعين سوّم: انگشتر در دست راست نمودن چهارم: پيشاني بر خاك گذاردن پنجم: بلند گفتن بسم‌ الله ‌الرّحمن الرّحيم در نمازها». ✨این زیارت در واقع بزرگداشت یوم الله اربعین است؛ اربعینی که خود بزرگداشت واقعه ی کربلا و تمامی آرمان‌های آسمانی آن می‌باشد. 🏴@shab_amaliat