در پاسخ خواهیم گفت

هرچند بیان گزاره های مرتبط با علوم تجربی و طبیعی، رسالت دین نیست

اما سخن دین در این عرصه پذیرفته است؛

چنین معارفی می تواند به تکمیل یا تصحیح یافته های علمی، مدد رساند.

اما نکته قابل توجه در کیفیت استنباط نظریات علمی از معارف دینی است؛

تا زمانی که دلیل یقینی بر نظریه ی استنباط شده نباشد، باید به صورت احتمال به آن توجه کرد و نباید آن را به دین منتسب نمود.

محور سوم: تاثیر دین بر کاربرد علم

براساس یک تقسیم مشهور، علوم را به دوقسم تقسیم میکنند:

علوم توصیفی مثل فیزیک و شیمی، و علوم دستوری مثل اخلاق و حقوق.

منظور از علوم توصیفی آن دسته از علوم است که تنها به توصیف یک پدیده، چگونگی به وجود آمدن آن، و عوامل موثر در پیدایش و تحول آن می پردازد

و تمام تلاشش صرف کشف و تبیین و توصیف پدیده هایی می کند که در عالم واقع اتفاق می افتند.

در مقابل ویژگی علوم دستوری آن است که با رفتارهای انسانی سروکار دارد، و برای آنها تعیین تکلیف می کند