#داستان_های_اخلاقی ✍ شُکرِ نعمت‌های ناپیدا 🔹 شخصی تاحالا جنگل ندیده بود بار اول که به جنگل رفت و برگشت، از او پرسیدند: جنگل چگونه بود؟ 🔸پاسخ داد: تعریفش را زیاد شنیده بودم اما متأسفانه درخت‌های زیاد اجازه ندادند آن را ببینم!!! 🔹ما برای آب و نان پول می‌پردازیم؛ اما برای هوا پول نمی‌دهیم. کدامش قیمتی‌تر است، هوا یا نان و آب؟ ما برای نان در صف نیز می‌ایستیم، برای آب ماهانه پول می‌پردازیم؛ اما برای هوا، سالانه یک ریال هم نمی‌پردازیم! وقتی که انسان نفَسش تنگ می‌شود، برایش کپسول اکسیژن می‌آورند تا هوا به او برسد. انسان اگر یک هفته نان بدست نیاورد، با چیزی دیگر کمبود آن را جبران می‌کند و اگر ۲۴ ساعت نیز آب گیرش نیاید، باز چاره‌ای می‌اندیشد؛ ولی انسان بدون هوا، یک دقیقه هم نمی‌تواند صبر کند. 🔸انسان وقتی که نان می‌خورد، می‌گوید: «الحمدلله»، وقتی آب می‌خورد، می‌گوید: «خداروشکر»؛ اما آیا شده وقتی که هوا تنفس می‌کنید، بگویید «الحمدلله»؟! اصلا وقتی هم می‌گوییم: «الحمدلله» باز تنفس می‌کنیم. پس برای یک تنفس خودمان هم نمی‌توانیم خدا را حمد کنیم. 🔹گاهی یک چیز از بس ظاهر است، مخفی است؛ از بس همه‌جا هست و فراوان است، نعمتِ بودنش، روشن نیست. در حالی که همان از نعمت‌های اصلی است. 🔰 خدایا! ما را شاکر نعمت‌هایی که اینقدر در چشممان است که دیده نمی‌شود قرار بده. 🇮🇷 📌شبکه عماریون https://eitaa.com/joinchat/3835625684Cb092b114d2 @ammarion1401