بسم الله از کنار شهدای گمنام دارم می روم طرف مرکز رفاهی، کوله ام سنگین شده است و دستانم از بلندکردنش اذیت می شود. اول صبحی با خبری که شنیده ام، با امتحانی که دارم و مروری نکرده ام، با اساتید دوره های فرهنگی که پای درس مکتب امام نشسته اند و سر درس اخلاق و خودسازی امام احتمالا غایب بوده اند.اساتیدی که باید برای یک ساعت دعوت شان، هزارها بار خودت را کوچک کنی و به فکر غرور طرف مقابلشان نیستند. اساتیدی که به بهانه های کوچک،قهر میکنند و چندکار جهادی و غیرجهادی را به مرز نابودی میکشانند، از سامانه همیشه مشکل دار مرکز خدمات؛ از همه اینها باید عصبانی باشم. اما صدای اساتید خانم و آقا سر کلاس های حوزه به گوشم میخورد، اما نگاهم می رود طرف سرسبزی های محوطه... (یادم می آید اوایلی که جزو خانواده مشکات علی بن موسی الرضا علیه السلام شده بودم، اغلب همسران طلاب و حتی خود طلاب به سرسبزی بی نظیر محوطه حوزه شان و حتی جانواران خاص وحشی آسمان و زمین مشکات؛ افتخار میکردند. ولی انصافا اینجا کجا و آنجا کجا؟!؟!...) برخلاف تصور مردم که فکرمیکنند ما طلبه ها فقط بلد هستیم خوب و زیاد حرف بزنیم؛ من یادگرفته ام بعنوان طلبه خوب بشنوم و خوب ببینم! هم حرف اسلام را،هم درد مردم را و هم سوال شرعی مردم را... باید خسته می بودم و عصبانی اما از چادرم یادگرفتم، قد خم نکنم! از امام ره یاد گرفتم ببخشم و فکر کنم و یاد بگیرم و وسط میدان باشم تا جایی که توانش را دارم... #دلانه ✍شمع

امشب در عزاداری ها بر مصیبت بانوجان خانم حضرت زینب سلام الله علیها، به نیت شهدای مدافع حرم هم عزاداری داشته باشیم از شهید حاج قاسم سلیمانی تا شهید محسن حججی. از شهید سیدرضا طاهر تا شهید محمود رادمهر. از شهید عبدالصالح زارع تا شهید کوچک زاده. از شهید نوید صفری تا شهید صدرزاده. و همه آنها که نگذاشتند دوباره ماجرای اسیری تکرار شود!... #دلانه