در اعماق جهل خودم به سر میبرم . دقیقا همون زمانی که باید یه فرد بالغ بنظر برسم،احساساتم تمام زورشونو میزنن که عقلو قلبم یکی نشه. خب همیشه هم احساس شاید لطفیم برنده این بازیه و دوباره فرصت میدم به ادمای بی فایده زندگیم؛باز هم دلم نمیاد نبخشمو ،به خودم دلگرمی میدم که هی دختر ایندفعه دیگه فرق داره،اینبار شاید یکم روحتو درک کرد و خود واقعیتو فهمید.. اما بازم خلاف توهمات قشنگم پیش میره و اتفاقات مسخره تکرار میشن.

ما همه قاتلیم فقط فرقمون اینه ما ازادیم . یه عده آدم می کشن، گلو می برن، شلیک میکنن، خفه می کنن، میرن زندان و حکمشون میشه اعدام و حبس ابد یه عده ام مثل ما در روز صد ها نفر رو با حرفامون با نگاهمون با کارامون می کشیم و دلشون رو میشکنیم و غرورشون رو خورد می کنیم، ما روحشون رو میکشیم ! ما هممون قاتلیم .

آرزوهام لیاقت به حقیقت پیوستنو دارن.

برگشت و دید تمام این مدت، پشتش به خورشید گرم بوده!

از جسم جان و تنم توقع نوشتن دارم؛نه ایده ازمتن های پر زرق برقِ نویسندگان انچنانی. من کلمات رو دراختیار خودم میگیرم و به آنها فرم میدم مانند سفالگر و گل! شاید جذاب و گیرا نباشنداما از اعماق وجود اوست. وجودی که نادیده گرفته شدیا به عرش رسید.. روحش متعلق به این زمین و ادمهانبود؛مانند سطر هایی نا مفهوم ،که محصول افکار اوبود.

من قبلم میگفت: اگه دوسش داری پس اینقدر پیگیرش باش تا بپذیرتت و خودشو مال تو بدونه. و من الانم میگه : اگر ارزش داشته باشم خودش میاد و من با اغوش بازبه استقبالش میرم ولی اگر فراموش شدی،براش ارزوی موفقیت کن . شاید خیلی فرقی بین دوتا تکس نباشه ولی اولی خودش ادم مهم زندگیشو بیرون کرد از قلبش و دومی خودش رفت.

رقص میتواند نماد آزادی سرزندگی و رهایی رابه شما دهد. گاهی هم رقص میتواند نشان دهنده این باشد که از نمیخواهی از جهان اطرافت با خبر باشی و آنقدر خود را غرق در اهنگ میکنی که پاهایت توان تانگو رقصیدن را نداشته باشد. اما اوقاتی هم هست که غمت مانند گلوله ای برفی بزرگ وسردتر میشود؛تا زمانی که تصمیم میگیری در سیاهی شب با موسیقی بیکلام امامملو از رنج و درد،آنقدر باله برقصی که رقص از توبیزارشود.

چنلایی که این پیامو فور کنن، بعد خوندن پیامای چنلتون با توجه به شخصیت و حسی که ازتون میگیرم بهتون یه عکس و یه کلمه میدم که بهتون" میگه کی هستید"، درواقع این چالش درونتون رو توصیف میکنه یا به قول خودمون خبر میدهد از سِر ِ درون. پ.ن: هی تو، دَرونت چیه؟ -مونلایت

دوست داشتنت، گناه باشد یا که اشتباه. گناه میکنم تو را، حتی به اشتباه.

تو را حسابی خواستم؛ نمی‌دانستم؛ هندسه لبانت تا چشمان ِ میرزاخانی‌ات، جبری بود. حال که با دلگویه‌ام حل کردم دلگون‌ات¹ را مرا به توان ابدیت برسان. پ.ن: ۱- تعداد زیادی از معادلات ریاضی هستند که می‌توان به کمک آن‌ها نشان قلب را ترسیم کرد که به آن‌ها دلگون یا دلنما می‌گویند. بسان ِ معادله‌ی x²+y²−1)³−x²y³=0).