آنچه انسانها را از پا در میآورد
رنجها و سرنوشت نامطلوبشان نیست
بلکه بیمعنا شدن زندگی است
که مصیبتبارتر است.
و معنا تنها در لذت و شادمانی و خوشی نیست
بلکه در رنج و مرگ هم میتوان معنایی یافت.
بچه که بودم فقط اسمشو شنیده بودم.
هیچ تصوری هم ازش نداشتم ..
عیدا تو بیابونُ این تپه اون تپه دنبال یه چیزی بودم که اسمش گربه نوروزی بود.
که بزارمش تو جعبه کبریت کوچولو و دوستم شه..
ذوق دیدنش منو تو اون گرما میکشوند بیرون.
خب آخرشم ندیدم و پیداش نشد.وقتی یه عالمه از اونا کوچولو های پشمالو رو دیدم که نه من اون بچه خوش ذوق بودم،نه جعبه کبریتی همرام بود.
یه نگاه چندش آوری بهشون کردم و زودتر دور شدم ازشون،خیلی دور!
علاقه و ذوق تبدیل شد به بد دلیُ تنفر.
تقصیر من نبود.
مرز بین علاقه و نفرت یه خطه،یه خط خیلی نازک..
