همهی آدمها مسبب آرامش هستند
یکی با دوست داشتنش
دیگری با آمدنش
یکی با دست کشیدنش
دیگری با رفتنش...
- فرگل مشتاقی
روح!
همهی آدمها مسبب آرامش هستند یکی با دوست داشتنش دیگری با آمدنش یکی با دست کشیدنش دیگری با رفتنش...
دیگری با رفتنش،دیگری با رفتنش،دیگری با رفتنش..
روح!
خالین دستاتُ دستامُ میخوان..
دنیا رو دریا میکردیم میشدیم هر دو ماهی،ولی موندی سر دوراهی؛
روح!
من خیلی آدمِ''باهم درستش میکنیم''ای هستم.
من خیلی آدمِ''میفهمم اما به روت نمیارم''ای هستم.
که میداند چه میگذرد در دل آن شاعری که اینگونه نوشتُ نوشت تا تو برایش بخوانی، او لذت ببرد.
روح!
دنیا رو دریا میکردیم میشدیم هر دو ماهی،ولی موندی سر دوراهی؛
آزرده دل از جفای یاری..