گرم یادآوری یا نه من از یادت نمی‌کاهم -سهراب سپهری

_

چه میداند این معشوق مغرور ما؟ شبی را که در غمش پلک برهم نزدیم یا عقلی که با دو دستمان تقدیمش کردیم؟ مگر میشود عشق باشد و کین وکج رفتاری و بی دینی را بر خود نکِشد.. اما ما با درد استخوان سوزش خوشیم. تو چه دانی که به‌جان لذت غم‌های تو چیست؟' چه تقصیر داشتیم،که در فراغِ نبودن و نماندن سوختی. کلامت را مهر موم کردی و عقلت را بهانه ای بر دل. مشتاق و پریشان در پی اش که گوشه چشمی را بر تکبر ترجیح دهد،تا دار ندار را به باده مویش دهیم. غربت شب با امیدی واهی از طرف دلبندمان میپوشانیم که شاید منت بر سرمان گذاشت و مارا همسُفره دل خود کرد. گر غیر باشد ،لاجرم مست خرابات میشویم و فارغ از خود. مرا که یاد محبوب هضم کرد در خود. لیکن جای من،در برت غم هجران بنشان که بی فایده است تقلا..

فتاده ام از پا بگو که از جانم دگر چه خواهی؟. .

نور>>>>>

چشمانش جز مسکرات بود.

برایش ماه بودیم و میگفت:بخند. ماه را چه به غم بر سر خود ریختن؟ ماه مادر است. مادرِ تنها دلان ،نومیدان و غم زدگان. مادر را چه به اشک؟ مادر باید پنهان کند آوارِ دلش را. لبخند مادر است که جان می افزاند به جان دگر بچهایش. تو لب باز کنی از زخمهایت پس چه انتظار از آنها؟ در شان ماه نیست که سوگوار باشد. پس بخند بگذار مروارید هایت بدرخشند و نور امید را به بچهایت بیندازند.

الانم سختمونه ولی میرسیم به جایی که حقمونه.

آدما نه تو جنگ خودکشی میکنن نه تو فقر؛ آدما تو تنهایی خودکشی میکنن. آدما رو تنها نذاریم!

کاش منم یدونه بیمکث داشتم.

_حالم خوب نیست. +چرا؟ _دلیلی براش ندارم +دوست نداشتی حالت خوب باشه . _

یکی نیست بهم بگه تو که جز پست گذاشتن تو فضای مجازی کار دیگه ای نداری چرا انلاین میشی؟:/