آئینه ها دروغ میگویند،تو در کنارمی. .

دیوونه ها که نمیرن،دیوونه ها میمونن،حتی اگر تو نخوای.

اره من بچم، مث بچه ها واسه کوچیکترین کارات ذوق میکنم، مث بچه ها دروغ گفتن بلد نیسم، مث بچه ها دلم پاکه و وقتی میگم دوست دارم ینی از تهِ قلبم دوست دارم ، مث بچه ها زود دلم میشکنه و دو دقیقه بعدش میبخشمت؛ میشه توهم بچه باشی؟

‏اولین واکنشم نسبت به ناراحت شدن، کم حرف شدنه.

از تمام بودنت نبودنت به من رسیده..

تو یک مهاجمی،از خودت به رویای من می آیی..

هر موقع که میرفتم جلو اینه و خودمو نمیشناختم زود خودمو می رسوندم به چشمات و از تو اون چشمای قشنگت و تازه خودمو میشناختم اما الان تنها جمله ای که میتونم بهت بگم... : چشم هایت آینه ی کیست؟ :)

هُوَ رَبُّ المُستَحیل و أنت تبکی عَلَی المُمکن؟ ٬ او خداوندِ ناممکن‌هاست در حالی ك تو بر ممکن گریه می‌کنی؟ ٬

اون همیشه غصه میخورد بخاطر چیزی که نبود..

کله ظهر پیاده خیابونو متر میکردیم که گفتی: _چرا خسته نمیشی؟ +چون با همیم. _ناراحت نیستی که مثل بقیه تو ماشینای گرون قیمت ننشستی؟ +باهم میتونیم؛ میخریم. _اینا همش حرفه بابا،کی پسر بدون پولو میخاد جز ننش؟ +باهمیم،چه تو آسون چه سخت.

همان کودک پیر که آهش لرزه به قلبت می اندازد..

اون وقتی که خودت از خندت لذت میبری هم بحثش جداست.