اون همیشه غصه میخورد بخاطر چیزی که نبود..

کله ظهر پیاده خیابونو متر میکردیم که گفتی: _چرا خسته نمیشی؟ +چون با همیم. _ناراحت نیستی که مثل بقیه تو ماشینای گرون قیمت ننشستی؟ +باهم میتونیم؛ میخریم. _اینا همش حرفه بابا،کی پسر بدون پولو میخاد جز ننش؟ +باهمیم،چه تو آسون چه سخت.

همان کودک پیر که آهش لرزه به قلبت می اندازد..

اون وقتی که خودت از خندت لذت میبری هم بحثش جداست.

نصفه شبا>>>>>>>>

_

رفت،رفت اونی که میگفت هیچ وقت؛تنها نمیشی چه تو اسون چه سخت..

ارحم من راس ماله الرجاء و سلاحه البکاء :) رحم کن بر کسی که سرمایه اش امید و سلاحش گریه است.. -دعای‌کمیل

به دیگری اگر که دل نبسته ام ببخش..

تا حالا شده حس کنی یه آهنگ پناهته؟

کاش برگردم به همون دوران جاهلیت قشنگ.

اونی که براش صدتو میزاری تا ده بلده بشماره.