سلام و سلام و سلام. خوب باشی و لبخند به لب؛البته که کمی غم، نمک این زندگانیست. هر کسی جان آن روزهای دور دوستی گفت:هر زمانی که دلت مثل کریستالی هزار تکه شد،آنوقت نوشتن را شروع کن آنقدر بنویس و بنویس که شاهکار خلق کنی. راست میگفت! شهریار هم بعد از ثریا شهریار شد و شاملو هم با آیدا. آن آدمهای سوخته و بیطاقت گرچه شاعر نویسنده نشدند اما دیوانه های قابلی از خود ساختند. ماه زده هایی که خودشان هم قبول ندارند سوخت شدند از این دنیا و حیف..و مصرانه میخواهند عادی بنظر برسند. هر کسی ام همیشه هم غلیان این حس ها آزار دهنده و غیر قابل تحمل نیستند.. خداحافظت.

گفت: وقتی چتامونو میخوندم‌فهمیدم اون پیام نمیداده؛فقط جوابمو میداد..

اگه همه برن ام من به یه ورم.

دور دورای شبونه>>>>>>>>

مزیت با من بودن:اونقدری فراموشکار هستم که خوبیات فقط یادم بمونه؛معایب با من بودن:ممکنه یهو خودتم یادم بره:)

حقه که غمت از تو وفادار تر است!

من:همینطور که دارم روی فر دستمال خیس میذارم تا تبش بیاد پایین میگم نه بابا منو نگرفته. اونم با خوردن دو شات قهوه پشت هم*

ببین:من از عشق تو ساختم یه زره با کلاه:)

یه روز بودی عاشقم ولی اون روز که یاد من نیست!

خون گریه کن به حال من، ای شیشه شراب که حریف درد من، این روز ها تویی!