خدا نیاره اون روزیو که رو دستای خودت کراش بزنی

عمو سهراب>>>>>>>>>

اونجایی که با چند تا جمله کل معادلاتت هم بهم میریزه هم بحثش جداست.

از اینجا که منم نمیشه یه اسرائیلیو کشت.

تراپی؟نه ممنون خدا خودش حواسش هست.

اگر مرگم فرا رسید و یکدیگر را ندیدیم، فراموش نکن من دیدار تورا بسیار آرزو کردم.

یادت در دل،طوفان..

سلام هر کسی جانم. حال احوالت خوب باشد. دوست عزیزم تا به حال فکر کردی که واقعی بودن چقدر سخت است؟ اشتباه میکنم حماقت و خریت را به اوج میرسانم اما حداقل نقابی بر چهره ندارم. جسارت به خرج میدهم ،اشتباه میکنم و از زندگی 'نه'میشنوم. در خودم حبس میشوم و بخاطر اشتباه ندانسته گریه میکنم،اشک هایم را پاک میکنم و زندگی را ادامه میدهم. هر کسی ام من یاد گرفتم که رنج مثل زنجیری بر پای آدمهاست . عیب هایم را گاهی با گریه نکردن ، وقتی هم با لوازم ارایش و حتی با پاک کردن صورت مسئله پوشاندم. اما این بار میخواهم واقعی باشم. ادامه میدهم،تنها ادامه میدهم با زنجیر بسته بر وجودم.. اشتباهاتم را بر خلاف شکنندگی ام بر صورتم میزنم تا شاید جبران شود.. اما دوست عزیزم واقعی بودن سخت است یا بهتر است بگویم: بودن. غرق مشکلات شو اما بازهم برگرد و ادامه بده،تتها کاریست که میتوانی انجام دهی.. خدا مراقبت باشد..

بعضیا هی با خودشون خوبیه دیگرانو یاد اوری میکنن که متقاعد بشن اون ادم همیشه هم بد نبوده . من باید هی به خودم بدیاشونو یاد اوری کنم که متقاعد بشم بابا همیشه هم خوب نبوده فلان جا دلتو شکونده ها.. اینقدر ببعی نباش

کاش کلمه ها عمق احساسات را فریاد میزدند. از جملهِ 'نوش دارو بعد مرگ سهراب' نباید ساده گذر کرد،اما این کلمه ها خیانتکارند. هیچ گاه حقیقت با خود حمل نمیکنند. هیچوقت در این جمله قصه فراق،وصال و در عین حال فاجعه را در نظرت نمیرسانند. و آنجاست که میفهمی از چه ابراز دلتنگی و *من غمگینم* هایی ساده عبور کردی بدون اینکه بدانی چه طوفانی به پاست در روح او..

باز خداروشکر که الحمدالله وگرنه که الله اکبر.