من نظامی نیستم. داده‌های دقیقی هم ندارم! کیفیت حمله، نوع تاکتیک دشمن میزان نفوذ، میزان اثرگذاری! این بخش را باید کارشناسان نظامی تحلیل کنند. نباید هم انتظار داشت در صحنه جنگ مقامات نظامی بصورت شفاف دم به دقیقه مقابل دوربین باشند و به مردم گزارش لحظه به لحظه دهند. آن وظیفه روابط عمومی ها یا سخنگوهاست. من به حمله نظامی دیشب، از بُعد جامعه شناختی نگاه میکنم. پرسشم این است: چرا جامعه وحشت زده نشد! چرا وحشت عمومی جامعه ایرانی را فرانگرفت؟ لااقل برای ۲۴ ساعت مدارس تعطیل می‌شد! یا اولیا فرزندان‌شان را به مدرسه نمی فرستاند! بازار چند ساعت تعطیل می‌شد! ما برخلاف صهیونیست ها شبکه ای از پناهگاه نداریم، سیستم هشدار عمومی نداریم. هنگام حمله موشکی به گوشی های ما پیام هشدار فرستاده نمیشود. صدای پدافند مهیب بود، ترس لحظه ای شکل گرفت اما به ناامنی روانی و وحشتی که امور جامعه را مختل کند ختم نشد، جالب اینکه باز بخشی از جامعه ایرانی دست به لطیفه سازی زد و مردم هم به فروشگاه‌ها حمله نکردند! حتی صبح زود پارک های سطح شهر پر بود از مردمی که مشغول ورزش بودند! این رفتار شجاعانه مردم ایران قابل مطالعه است. بقول خودشان چهارمین ارتش جهان با پشتوانه آمریکا، انگلیس و سایر قدرتها به ایران حمله کرده است! به نظرم چند موضوع مهم را باید پیش کشید: ۱. روحیه مقاومت ملی ایرانیان ۲. تجربه هشت سال جنگ تحمیلی ۳. اعتماد به قدرت نیروهای نظامی کشور ۴.اعتماد به فرماندهی و شجاعت رهبر هر کدام از این موارد در اینکه جامعه در لحظه بحرانی از خود رفتاری شجاعانه بروز دهد موثر است. با رفتار جامعه صهیونیستی مقایسه کنید‌. در سال‌های اخیر بسیاری تلاش نموده اند جامعه ایرانی را جامعه ناآماده برای دفاع معرفی کند. باید به این رفتار مردم بیشتر پرداخت. #علیرضا_زادبر https://eitaa.com/shahid_abazari