🍃🌸 🔰 دل بزرگ كردن و از دنيا بيشتر خواستن... ◼️▪️ آن‏چه كه اخلاص را در نيّت و در عمل و در دين مى‏ نشاند، تا در نيّت از دنيا كه هيچ، حتى از طمع بهشت و ترس جهنم فراتر برود، و در عمل از بدعت و فساد و انحراف جدا شود و در دين از التقاط و تبعيض اعتقاد، نجات بيابد، آن‏چه كه اخلاص در اين وسعت را مى‏ طلبد و زمينه سازى مى‏ كند همين دل بزرگ كردن و از دنيا بيشتر خواستن و از پوسته بيرون زدن است. ◾️ اخلاص كه جهت عمل و صالح بودن عمل را شكل مى‏ دهد چون حسنات و خوبى‏ ها آن‏گاه صالحات مى‏ شوند كه در جايگاه و در جهت مناسب نشسته باشند، ◾️ اخلاص، كه اين صلاحيت را مى‏ سازد، ريشه در رجاء لقاء خدا و اشتياق لقاء خدا و انس به لقاء خدا و تمناى لقاء خدا دارد و هر اندازه كه درجه‏ى رجاء بالاتر برود و به تمنا و اشتياق و انس برسد، اخلاص عميق‏تر و گسترده تر خواهد شد و تصعيد نيّت و توفير نيّت شكل خواهد گرفت. ◾️▪️ دلى كه موقف دنيا براى او گشاد است و اين مرتع براى او سرسبزى و شادابى دارد، كوچ نمى ‏كند و رحل نمى‏ بندد و بانگ رحيل را انتظار نمى ‏كشد و حتى بر نمى‏ تابد كه خط زندگى او با خط مرگ تقاطع دارد و مرگ او را از كارها و خواسته‏ ها و آرزوها و نتايج كارهايش جدا مى‏ كند و از بت ‏هايش دور مى‏سازد. ◾️ تمنّاى مرگ براى كسانى است كه ولايت خدا را به دست آورده‏ اند و مرگ‏ براى زندگى آن‏ ها دريچه ‏اى است و ادامه‏ اى، نه ‏هادم و حاطمى كه لذت‏ ها را بسوزاند و كاخ آرزوها را خراب كند، كه در خطاب به يهود در سوره‏ى جمعه آمده؛ «ان زعمتم انكم اولياء لله من دون الناس فتمنوا الموت ان كنتم صادقين». 📝 استاد علی صفایی حائری 📚 کتاب #وارثان_عاشورا، صفحه ۱۷ 🍃🌸 @shahid_ahmadali

🍃🌸 🔰 با او مرگ، استمرار و فتح است. 🔷🔹 معلى بن خنيس به امام صادق عليه السلام مى‏ گويد: كاش كار به دست شما مى‏ رسيد و ما به فراخى مى‏ رسيديم. 🔹حضرت مى‏ فرمايد: در اين صورت جز رنج روز و بيدارى شب نبود و هيچ ظلمى، مظلومى را در راحت نگاه نداشته جز اين ظلم بر ما كه كار را بر ما راحت نموده است. 🔹 اين انتظار امن و رفاه و دست‏يابى به آرمان‏ها همان آفتى را به دنبال مى‏ آورد كه آن دوست رنج كشيده به آن مبتلا شده كه اگر در كنار معصوم، به آن آرمان‏ها دست نيابد، متزلزل خواهد شد و عقب خواهد كشيد، 🔹در حالى كه از ما مى‏ خواهند تا زمينه‏ ى تحول و امكان انتخاب را فراهم كنيم. وصول نتيجه مربوط به اطاعت و اقبال ديگران است. 🔹كه چه بسا روى نياورند و يا سركشى نمايند. از ولى خود ببرند و با پاى حجاج بيعت كنند تا مبادا امام زمان را نشناخته باشند و به مرگ جاهليت گرفتار شده باشند. 🔹 آن‏ها كه در تنهايى و جمع در تربيت و سلوك و اخلاق و در رابطه با اشياء و افراد و ملت‏ هاى ديگر نياز و اضطرار به خدا و رسول و حجت را احساس كرده‏ اند، مى‏ توانند از جان و مال و راحت خود بگذرند ولى نمى‏ توانند از ولى دست بشويند، كه بدون ولى زندگى محدود و كور است و با او مرگ، استمرار و فتح است. 🔹انا فتحنا لك فتحاً مبينا 📝 استاد علی صفایی حائری (رحمه الله) 📚 کتاب وارثان عاشورا،صفحه ۴۴ #وارثان_عاشورا 🍃🌸 @shahid_ahmadali

🍃🌸 🔰 او که عشق را آفرید ... 🔶🔸 با توجه به محبت به كمال به جمال به انس و همراهى خدا، عشق او در دل مى‏ نشيند. 🔸 او كه عشق را آفريد و حتى مرا با خودم پيوند زد، كه خودشناسى و خودخواهى من هم از اوست و او ميان من و دل من واسطه است و حائل است. 🔸 با اين عشق، شور رفتن مى‏ آيد اما محرك‏ ها و بت‏ هاى ديگر در ميان هستند، مانع‏ ها و مشكلات در ميان هستند، اين‏جاست كه عشق تو را مى‏ گيرد تا بلاء تو را تصفيه كند. 🔸 اين رابطه و پيوند بلاء با تمحيص و تزكيه است. بدون اين عشق، بلاء فرارى مى‏ دهد مثل آن‏كه بخواهى فلزى را بسايى، بدون آن‏كه آن را در گيره گذاشته باشى. عشق اين گيره است و زمينه‏ ساز بلاء است. كه؛ «البلاء للولاء» و «من صح ايمانه و حسن عمله اشتد بلائه». 📝 استاد علی صفایی حائری(رحمه الله) 📚کتاب وارثان عاشورا، صفحه ۷۱ #وارثان_عاشورا 🍃🌸 @shahid_ahmadali

🍃🌸 🔰 بلا و عبودیت 🔶🔸 بلاء دل را مى‏ شكند و توكل بر عمل و حالت را مى‏ گيرد 🔸 و تو را از خودت جدا مى‏ سازد و اين حقيقت اخلاص است. 🔸 بلاء تو را از دنيا مى‏ كند و مى‏ رماند و به غيب سوق مى‏ دهد و مى‏ تاراند و دلى كه از دنيا بيرون رفت كارهايش حتى خوردن و خوابيدنش، دنيايى نيست و الهى است، 🔸 كه خنده و گريه‏ ى عشاق ز جايى دگر است و خالص و صالح است. 🔸 بلاء و مصيبت بت‏ها و معبودها را نشان مى‏ دهد كه شكستنى هستند و قابل اعتماد نيستند 🔸 و هنگامى كه اين شكست‏ ها و تحول‏ ها شامل و گسترده شد دل خالص مى‏ شود و عمل خالص مى‏ شود و تمامى دين براى خدا مى‏ ماند. و بدعت و التقاط و تبعيض در ايمان و كفر زمينه‏ اى نمى‏ يابد. 📝 استاد علی صفایی حائری(رحمه الله) 📚 کتاب وارثان عاشورا، صفحه ۷۲ #وارثان_عاشورا 🍃🌸 @shahid_ahmadali

🍃🌸 🔰آن جا که تو تمام شدی تازه رفتن آغاز می شود. 🔶🔸 بلاء در نعمت‏ ها و تحول نعمت‏ ها، اطمينان به نعمت را بر مى‏ دارد. 🔸 و ابتلاء و مصائب، ضعف‏ ها و حالت‏ ها را به تو نشان مى‏ دهند و تمحيص مى‏ كنند 🔸 و در نتيجه تكيه بر علم و عشق و عمل برطرف مى‏ شود و اطمينان به قدر و اطمينان به شكر در دارايى‏ ها و صبر در گرفتارى‏ ها، در تو مى‏ شكند، 🔸 كه اين‏ها و اين شكر و صبر به اندازه تو هستند و مگر تو چه قدر و تا چه قدرى، كه تا او سربردارى. 🔸 مگر حسين عليه السلام با آن همه فنا و وفاء و شكر و رضا در لحظه‏ هاى آخر مستغيث نيست و «يا غياث المستغيثين» ندارد؟ 🔸 پس تو مى‏ مانى بدون تكيه بر نعمت و بدون تكيه بر علم و عشق و عمل، و بدون تكيه بر طاعت و حالت و بدون تكيه بر صبر و شكر، 🔸 تو مى‏ مانى و بى نهايت راه و توشه‏ ى كم. 🔸 تو مى‏ مانى و تمام مى‏ شوى و آن‏جا كه تو تمام شدى تازه رفتن آغاز مى‏ شود. «يا ايتها النفس المطمئنة ارجعى الى ربك ...» 🔸 از تمام امكانات و از تمامى سعى و عمل و صبر و شكر، به او باز مى‏ گردى، 🔸 كه جز با او به سوى او راهى نيست، «يا غياث المستغيثين». 📝 استاد علی صفایی حائری(رحمه الله) 📚 کتاب وارثان عاشورا،صفحه ۷۳ #وارثان_عاشورا 🍃🌸 @shahid_ahmadali