سلام بر شهدا و امام شهدا ،💐

‌ ⏪ تندخوانی «تحدیر» قــــرآن کـــریم ✅ 📖 #جزء_بیست‌ودوم 🎙قاری: حجة الاسلام سیّــدعلـــی حســینی

📝 تلخند! اگر « حضرت حافظ علیه الرحمه » می‌دانست که قرار است عده‌ای در لحظه‌ی تحویل سال در کنار تربتش این‌گونه رفتار کنند، به جای بیت: بر سر تربت ما چون گذری همت خواه که زیارتگه رندان جهان خواهد بود چیزی شبیه به مضمون سروده‌ی « مرحوم سهراب سپهری » داشت که فرمود: به سراغ من اگر می‌آیید؛ نرم و آهسته بیایید؛ مبادا که ترک بردارد، چینی نازک تنهایی من. 🔸پی‌نوشت: پیش از آن‌که خیلی دیر شود، کاش به داد فرهنگ برسیم... #نوروز #فرهنگ #تهاجم_فرهنگی

شهید علی خلیلی: تنها راه رسیدن به سعادت ؛ فقط بندگی خداست... 📆 تاریخ شهادت:۱۳۹۳/۱/۰۳ 🌹 سـالروز شـهادت شـهید عـلی خـلیلی گرامـی بـاد 🌹 شادی روحش صلوات بفرستید #شهید_علی_خلیلی #او_تماشاچی_نبود #سالروز_شهادتش_گرامی_باد ——————————————— 📌تهرانی ها تونستید حتما مراسم شهید رو شرکت کنید. یازدهمین سالگرد شهید امروز از ساعت ۱۵ بهشت زهرا(س) - قطعه ۲۴ به صرف افطار

السلام علیک یا اباصالح المهدی🖤

🔴داستان تشرف آیت الله سیّد شهاب‌الدین مرعشی نجفی(ره) در سرداب مقدس خدمت حضرت صاحب الزمان(عج) 🌺حضرت آیت الله مرعشی نجفی(ره): 🍃شب به نیمه رسیده بود و خواب به چشمانم نمی‌آمد و درگیر فکر و خیال شده بودم. با خود گفتم: «شب جمعه شایسته است که به سرداب مقدس بروم، زیارت ناحیه مقدسه را بخوانم و حاجات خود را از آن حضرت بخواهم. با آن که کمی خطرناک است و امکان دارد از ناحیه کسانی که دشمنی قلبی با اهل بیت پیامبر(ص) و شیعیان دارند مورد تعرض واقع شوم. هر چند که بهتر است با چند نفر از همراهان به آنجا بروم ولی این موقع شب شایسته نیست باعث اذیت دوستانم بشوم و اگر تنها بروم بهتر امکان درد و دل با آقا را دارم.» با این افکار از جایم برخاستم، وضو گرفتم و به آهستگی از حجره خارج شدم. شمع نیم سوخته‌ای که به روی طاقچه راهرو بود را در جیب گذاشتم و به سمت سرداب مقدس راه افتادم. همه جا تاریک بود و سکوت مرگباری را در سرتاسر مسیر احساس می‌کردم. قبل از ورود به سرداب مقدس، لحظه‌ای ایستادم و درنگی نمودم. درب سرداب را به آهستگی به داخل هل دادم و پا به داخل گذاشتم و با احتیاط از پله‌ها پایین رفتم. انعکاس صدای پایم، مرا کمی به وحشت انداخت. به کف سرداب که رسیدم شمع را روشن کردم و مشغول خواندن زیارت ناحیه مقدسه شدم. بعد از مدت کمی صدای پای شخصی را شنیدم که از پله‌ها پایین می‌آمد. صدای پاهایش درون سرداب می‌پیچید و فضای ترسناکی ایجاد می‌کرد. خواندن زیارت ناحیه را رها کردم و رویم را به سمت پله‌ها برگرداندم. مرد عرب ژولیده و درشت هیکلی را دیدم که خنجری در دست داشت و از پله‌ها پایین می‌آمد و می‌خندید؛ برق چشمان و دندان‌ها و خنجرش، ترس مرا چند برابر کرد و ضربان قلبم را بالا برد. دستم از زمین و آسمان کوتاه بود و عزرائیل را در چند قدمی خود می‌دیدم. احساس می‌کردم لب‌ها و گلویم خشک شده‌اند؛ عرق سردی بر پیشانی‌ام نشسته بود و نمی‌دانستم چکار کنم. پای مرد خنجر به دست که به کف سرداب رسید،‌ نعره زنان به سوی من حمله کرد و در همان لحظه شمع را خاموش کردم و پا به فرار گذاشتم. آن مرد نیز در تاریکی سرداب به دنبال من دوید و گوشه عبای من را گرفت و با قدرت به سوی خود کشاند. 💠ادامه دارد....... 👇👇