#الْحُسَیݩ... +قیامت بےحسین غوغا ندارد#شفاعت بےحسین معنا ندارد حسینے باش ڪ در محشر نگویند چرا پرونده ات امضاء ندارد... ❤️| #حسینےام

🔹 حاج #میثم_مطیعی 🔺 #شب_پنجم دهه اول #محرم97 🔸🔸

+دوستان #شهدا زیارت عاشوراشون ترک نمی شد... وسط جنگ وقتی به #شهادت می رسیدند.... یا توجیبشون یا دستشون زیارت #عاشورا بود... چی می دونم چیه؟ اگه می دونستیم ثانیه به ثانیه دستمون زیارت { #عاشورا } بود...😭 #الْحُسَیݩ... + @SHAHIDBASH

#فـراز_عشقـــــ😭 + مُصِيبَهً مَا أَعْظَمَهَا وَ أَعْظَمَ رَزِيَّتَهَا فِي الإِْسْلاَمِ وَ فِي جَمِيعِ السَّمَاوَاتِ وَ الأَْرْضِ (اَلأَْرَضِينَ) چه مصيبتي بزرگ است آن مصيبت، و چه عظيم است آن عزا در اسلام، و در همه آسمانها و زمين.

#الْحُسَیݩ... +خیس شد پرچمت از گریه ے دلتنگےِ من همه ے #بغض مرا در جریان است حرم وسط جمع حرم رفته ، فقط زار زدم... بسڪ گفتند: چنین است و چنان است 🏴...حرم...🏴

{+ُتُو خوابیدِه ای وَ مَن دَر خیال تو هَنوز بیدارَم}💔 ⚫️ #رفیق_شهیدم ⚫️

سقای تشنه سقا صدايش می‌کردند. به مادر گفته بود: می‌خوام اونجا سقا باشم. همیشه قبل از خودش به رزمنده‌ها تعارف می‌کرد. سر سفره‌ي ناهار و شام هم دنبال پارچ‌های آب می‌دوید و وقت‌وبی‌وقت به آن‌ها آب تعارف می‌کرد. می‌گفت: آب نطلبیده مراد است! حتی آب قمقمه‌اش را هم می‌بخشید. تشنه شهید شد؛ همان‌طور که آرزو داشت. شهید زکریا صفرخانی («شب امتحان»، ص66) امام محمد باقرعلیه السلام خداى تبارك و تعالى خنك ساختن جگر تشنه را دوست می‌دارد، و كسى كه جگرى تشنه را سیراب سازد-چه از چهارپا باشد چه از غیر آن- در روزی كه سایهاى جز سایه‌ی او وجود ندارد، او را در سایه‌ی عرش خویش جای می‌دهد. من لا یحضره الفقیه؛ ترجمه‌ی غفارى ج2، ص 371.(غررالحکم، ح 6354)

خواب با وضو آخر شب بود. لب حوض داشت وضو می‌گرفت. باورم نمی‌شد! با تعجب گفتم: پسرم تو که اهل نماز اول وقت بودی؛ چرا الآن؟! البته خدا کریم است و بخشنده. یک بار اشکالی نداره. حتماً کار مهمی داشتی؛ نه؟! محمدرضا خندید و مسح سر و پایش را کشید و گفت: الهی قربون تو ننه‌ام برم که این‌قدر به فکر منی. خیلی مخلصیم ننه جون. ادامه داد: نمازم رو مسجد خوندم. می‌خوام با وضو بخوابم مادر. شنیدم کسی که قبل خواب وضو بگیره، انگار تا صبح عبادت کرده! شهید محمدرضا میرانداز «اخراج یک زگیل»، ص47 پیامبر خدا صلی الله علیه وآله هر که با وضو بخوابد، اگر در آن شب مرگش فرا رسد، نزد خدا شهید به‌شمار می‌آید. میزان‌الحکمه؛ ج 12، ص448، ح20963