⚜ قسمت دوم ⚜
💠💠 ارباب حلقه‌ها (۲)
✡ ارتش سرّی روشنفکران (قسمت اول)
🌐 جاسوسان در تهران (۱)
1⃣ پروژه #روشنفکری_دینی گام به گام نیمه‌ی پنهان خود را آشکار می‌کرد. سال ۱۳۶۹، وقتی که دیگر انتشار مقالات چهارگانه‌ی قبض و بسط از #عبدالکریم_سروش در ماهنامه کیهان فرهنگی به پایان رسید، زیرساخت‌های پروژه #جامعه_مدنی نیز در مرکز مطالعات دموکراسی در دانشگاه وست مینستر لندن توسط پرفسور #جان_کین نظریه‌پرداز MI6 بازتولید گشت و با آغاز دهه ۱۳۷۰ به پروژه اصلی #روشنفکران_سکولار ایران بدل شد.
2⃣ فصلنامه #ایران‌نامه ارگان مطبوعاتی بنیاد مطالعات ایران به ریاست عالیه‌ی #اشرف_پهلوی در واشنگتن.دی.سی اجزاء بنیادین پروژه جامعه مدنی ایران را ابتدا از این مرکز انگلیسی اقتباس کرد و تحقق آن را شرط لازم فروپاشی ایدئولوژیک نظام جمهوری اسلامی دانست.
3⃣ پژوهشگران این بنیاد مانند علی بنوعزیزی اعتقاد داشتند که ساختارهای جامعه مدنی به گسترش #سکولاریسم در ایران کمک می‌کند و فصلنامه کنکاش نیز به سرعت خط یک مبارزه‌ی ایدئولوژیک در داخل کشور را ترسیم ساخت.
4⃣ آنان در جستجوی خلق «دو نیروی موازی روشنفکری» به عنوان اهرم‌های پروژه #کودتای_ایدئولوژیک بودند، چنان‌که کنکاش درباره کارکرد واحد این دو نیرو می‌نویسد:
5⃣ «اصلاح دین» با توجه به تلاش «دو نیروی موازی» هم صورت پذیر است: متفکرین #اصلاح‌طلب_دینی با تأثیرپذیری از ارزش‌ها، و فرهنگ جدید، #تجدد در دین را در دستور کار خود قرار خواهند داد و #روشنفکران_غیردینی (سکولار) از فرصت‌های مناسب بهره جسته و دست به #تقدس‌زدایی در حوزه‌های سیاسی و اجتماعی خواهند زد.
6⃣ شش ماه پس از نشر این نظریه، از قضاء ماهنامه‌های #نگاه‌نو و #کیان در یک فصل روی کیوسک‌های مطبوعاتی قرار گرفتند: پاییز ۱۳۷۰ و هردو به سرعت تبدیل به پایگاه گسترش #علوم_انسانی_سکولار شدند.
7⃣ هر دو مجله از «یک مشرب سیاسی» و آن هم مشرب #فیلسوفان_یهودی پیروی می‌کردند.
🔹 ادامه دارد...
📚 پیام فضلی‌نژاد ، ارتش سری روشنفکران ، تهران: شرکت انتشارات کیهان.
🔸 هشتگ اصلی: #ارتش_سری_روشنفکران
⚜ قسمت هشتم⚜
💠💠 پلورالیسم ، قدرت و مبارزه سیاسی (1)
✡ ارتش سرّی روشنفکران (قسمت سوم)
🌐 جاسوسان در تهران (3)
1⃣ #دیوید_هول (David Hull) فیلسوف سیاسی معاصر استدلال جالبی درباره‌ی «اصلاح‌طلبی لیبرال» دارد. او می‌گوید:
🔸دعوت به «پلورالیسم»، «کثرت‌گرایی غربی» و «جامعه مدنی» توسط 2 گروه سیاسی مختلف صورت می‌گیرد:
🔸یکی توسط گروه سیاسی جدیدی که برای دستیابی به «قدرت» مبارزه می‌کنند؛
🔸دیگری به وسیله‌ی گروهی از شخصیت‌ها که بر مسند قدرت نشسته‌اند، اما پیش‌بینی می‌کنند که به زودی قدرت را از دست بدهند.
2⃣ نیمه‌ی دهه 1370 وضعیت سیاسی #اصلاح‌طلبان در مرز میان 2 گروهی بود که پرفسور هول در نظریه جنجالی‌اش ترسیم کرده است!
3⃣ طیفی که یک سویش مانند #عبدالکریم_سروش و محمد مجتهد شبستری با ژست آکادمیک شعار «روشنفکران: قدرتمندان بی‌مسند» می‌دادند، اما در پشت‌پرده با کارگزاران دولت سازندگی از محمدتقی بانکی تا غلامحسین کرباسچی پیوند تنگاتنگ داشتند،
4⃣ و سوی دیگرش کاملاً برعکس: اعضاء حزب #کارگزاران ایران به عنوان «صاحب منصبان دولتی» و «سیاستمداران تکنوکرات» مثل سیدحسین مرعشی از «مدیریت انتقال قدرت» پس از پایان دوره دوم ریاست جمهوری هاشمی رفسنجانی می‌گفتند.
5⃣ در عین حال، طیف‌های لیبرال / سکولار موسوم به #اصلاح‌طلب نه تنها از «سیاست‌زدگی مفرط» بلکه از یک «آوارگی معرفتی» زجر می‌بُردند.
6⃣ تا جایی که حتی #رسول_نفیسی سرپرستی ایران‌پژوهان کالج استریر در ویرجینیای ایالات متحده با انتشار نتایج پروژه تحقیقاتی خود اعلام کرد:
✍ «روشنفکران دینی» اقتباسی ناقص و پرغلط از معنا و مبنای #جامعه_مدنی و #پلورالیسم انجام داده‌اند؛ در نتیجه تئوری‌های آنان فاقد حداقل استانداردهای علمی و اصول معتبر فلسفی است.
7⃣ بتدریج از حامد الگار (استاد مسلمان رشته ایران‌شناسی دانشگاه برکلی) تا شورای روابط خارجی آمریکا یا ماهنامه پَر و ماهنامه راه آزادی، هریک به نوعی اذعان می‌کردند که پروژه #روشنفکری_دینی یک پروژه سراپا #سیاسی با #مدیریت_خارجی برای تحقق هدف #براندازی نظام ایران است!
🔹 ادامه دارد...
📚 پیام فضلی‌نژاد ، ارتش سری روشنفکران ، تهران: شرکت انتشارات کیهان.
🔸 هشتگ اصلی: #ارتش_سری_روشنفکران