‍ شهید حسن فاتحی معروف به حسن طلا تولد: ۱۳۴۸/۶/۲۰ نجف اشرف شهادت: ۱۳۶۵/۱۱/۱۴ منطقه نهرخین (علملیات کربلای ۴) معروف به حسن طلا و حسن آمریکایی به خاطر موهای طلایی و چشم های آبی و پوست سفیدش ابتدا به کردستان رفت و از آنجا عازم جبهه های جنوب شد و به گردان یونس که گردان غواصان  لشکر امام حسین بود پیوست ۱۵ ساله بود که به جبهه رفت و ۱۷ سالگی هم به شهادت رسید وقتی او ۲ ساله بود در سال ۱۳۵۰ خانواده ی او را از عراق بیرون کردند محل موقت زندگی همه اخراجی های عراق در جیرفت بود حسن آقا به ظاهر خود خیلی توجه داشت خوش تیپ و خوش لباس بود در حدی که برای مرتب کردن موهایش در جبهه تافت مو هم برده بود! ولی پسر بسیار متدین و به مسائل شرعی مقید بود و تقریبا نماز شبش ترک نمی‌شد حاج مهدی مظاهری می‌گوید: جوانی بود رعنا و رشید و بسیار خوش چهره و خوش سیما با موهای طلایی چشم آبی و پوست سفید حسن قبل از حرکتمان برای عملیات کربلای ۴ به من گفت: "من واقعیتش این است که مشکلی دارم قبل از آمدن به جبهه دنبال لباس و تیپ زدن...جلوی آیینه بودم برای ظاهرم خواهشم این است که اگر من شهید شدم شما مقداری از خون من را به بدنم بمالید چون احساس می‌کنم با این قیافه خودنمایی کرده ام باید کفاره ای بدهم این حرف خودش است نه یک کلمه کم نه یک کلمه زیاد! حسن گفت: من از شما می‌خواهم از این خونم به موهایم بمال که من روز قیامت خوب محشور بشم" مادر حسن می‌گوید بعد از اینکه خبر دادند او #مفقودالاثر است مزار خالی در گلستان شهدای اصفهان دادند وقتی دلم می‌گرفت سر مزارش می رفتم پدر شهید هم بعد از ۱۲ سال بیخبری از حسن آقا به رحمت خدا رفت و بالاخره ۴۰ روز بعد فوت همسرم استخوان های پسرم را آوردند وقتی برای شناسایی رفتیم استخوان هایش تیره شده بود پلاکش همراهش بود حتی موهای طلایی حسن روی لباس هایش بود شادی روح همه ی شهدای مظلوم غواصِ عملیات کربلای ۴ ذکر صلوات و قرائت فاتحه #شهید_حسن_فاتحی #حسن_طلا #شهدای_غواص_کربلای۴ #عملیات_کربلای_۴ #نهرخین @khaimahShuhada

عمه لیلا ۲۵ سالی بود تنها زندگی می‌کرد! شوهرش حاج رحیم ۲۵ سال پیش فوت کرد! پسرِ عمه لیلا #مفقودالاثر شد و هیچ وقت برنگشت! عمه هیچ وقت نبودِ پسرش رو باور نکرد و ایمان داشت که مرتضی برمی‌گرده! فکر می‌کنم ۳۸ سالی بود که درِ خونش بسته نشده بود آخه عمه لیلا می‌گفت پسرم برمی‌گرده! می‌گفت من گوشام سنگینه؛ اگه مرتضی بیاد در بزنه و من نشنوم چکار کنم؟! نکنه مرتضی فکر کنه من مُردم! نکنه پشت در بمونه! نکنه مرتضی بیاد ببینه من در رو باز نمی‌کنم؛ بره و برنگرده! بالاخره مرتضی بعد از ۳۸ سال برگشت... اما استخوناش! مرتضی شهید شد و در خونه‌ی عمه لیلا برای همیشه بسته شد… ‌ اللّـهـمَّ‌عَـجِّـلْ‌لِـوَلِیِّـڪَ‌الفَـرَج https://eitaa.com/khaimahShuhada