خیلی دنبال کسب ثواب نبود؛ بلکه بیشتر به دنبال کسب معرفت و حال خوش معنوی، یا همان اتصال به معبود خویش بود. وقتی که با هم به مراسم دعای عرفه یا احیاء میرفتیم، مفاتیحش را باز میکرد و دقیقا از همان جایی که جمعیت در حال خواندن دعا بودند، شروع به خواندن میکرد؛ (اینطور نبود که حتما بخواهد از اولش بخواند)؛ میگفت میخواهم از حال خوش جمع استفاده کنم! وقتی که روضه خوان شروع به روضه خوانی میکرد، می دیدم که چگونه اشک از محاسنش جاری می شد و من به حال خوش او و احساس پاک و قلب همیشه آماده اش غبطه میخوردم. دوستانش میگفتند بارها او را در روضه های اهل بیت (صلوات الله اجمعین) به خصوص در روضه های حضرت صدیقه طاهره (سلام الله علیها) می دیدیم که چگونه بر سر و صورتش میزد و چون فرزندی که مادر از دست داده باشد، از صمیم جان زجه میزد و اشک میریخت! ... و عاقبت همین اشک ها، میانبُری شد تا او را به مقصودش یعنی شاه راه #شهادت رسانید.💫 روحش شاد و همنشینی با خاندان عصمت و طهارت (صلوات الله علیهم اجمعین) گوارای وجود زلال و آسمانیش باد.💐 #شهیدمحمرضاالوانی🕊 #همسرانه‌های‌شهدا🥀 🌹🍃🕊🌹🍃🕊🌹🍃🕊 ༺◍⃟🥀჻ᭂ࿐❁❥༅••┅┄ کانال رسمی شهید محمدرضا الوانی👇 https://eitaa.com/shahidmohammadrezaalvani