چقدر زندگی مان شبیه امام رضا علیه السلام است؟؟؟ حضرت امام رضا (سلام الله‌ عليه) هنگام صرف غذا، ظرف خالی طلب می كردند و قبل از خوردن، #بهترين غذاهای سفره را در آن ظرف ريخته و برای مستمندان می فرستادند[۱] آنگاه اين آيات را مي خواندند:«فلا اقتَحَم العقبة وما أدريك ما العَقَبة» [۲]  ( ولی او از آن گردنه مهمّ نگذشت! و تو چه می دانی آن گردنه سخت چیست؟ فَكُّ رَقَبَةٍ بنده‌اى را آزادكردن، أَوْ إِطْعَامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ یا غذا دادن در روز گرسنگی...) مردم اين عقبه ها و گردنه های عاقبت نگری را بالا نمی روند! به واقع نمی دانند اين گردنه ها چيست. در سرزمين های هموار، مساعد و ملايم راه می روند. در دامنه‌ی كوه كه زمين هموار است، راه رفتن مشكل نيست. بالای كوه رفتن ديد انسان را وسيع می‌کند. لباس‌های كهنه و مندرس را به فقرا دادن، صراط مستقيم نيست، «اقتحام عقبه»يا گذشتن و عبور از گردنه نيست. اين آيه ما را تشويق می‌کند كه چرا از كوه مشكلات بالا نمی‌روید؟ چرا هميشه در دامنه‌ كوه هستيد؟ چرا همت های بلند نداريد؟ چرا سعی نمی كنيد، كه از اين گردنه ها و كُتلها بگذريد؟ غذاهای مانده و لباس‌های مندرس را به اين و آن دادن، كار سهلی است و اين را خدای سبحان دوست ندارد: «لن تنالوا البرّ حتی تنفقوا مما تحبّون»[۳] [۱]الکافی ج۴ ص۵۲ [۲]سوره بلد آیات ۱۱_۱۲ [۳]سوره آل عمران آیه ۹۲ حکمت عبادات ص۹۷ #آيت_الله_العظمی_جوادی_آملی