🍃🌸🍃 رزقتون شهدایی رزق امشبتون رفاقتی️ باشد از جنس شهـیدان .. با عطـر شهــادت .. #سلام_بر_علمدار_ڪمیل #سلام_بر_ابراهیم ☘☘☘ #کانال_شهید_تورجی_زاده🚩 ╭━━⊰❀🇮🇷❀⊱━━╮ @shahidtoraji213 ╰━━⊰❀♥️❀⊱━━

خداقوت هموطن ✌️🇮🇷 #رئیسی #سلام_بر_ابراهیم

『🥀』 ایها‌الناس‌بگوشید سید‌علی‌[منتقم] لب‌تر‌ڪرد‌جان‌فدایش‌ڪردیم😍 #سلام_بر_ابراهیم

💢توصیه مهم شهید ابراهیم هادی: ✅به فکرِ مثلِ شهدا مردن نباشید به فکرِ مثل شهدا زندگی کردن باشید. #سلام_بر_ابراهیم #پنجشنبه‌های‌شهدایی 🕊🌹🍃

اولین سال جنگ بود که چند تایی از بچه های گروه اندرزگو به سمت یکی از ارتفاعات شمال منطقه گیلان غرب رفته بودند. آن زمان پاسگاه مرزی دست نیروهای بعثی بود و با خیال راحت در جاده ها رفت و آمد می کردند. بچه ها به بالای تپه ای که مشرف به مرز بود، رسیدند. ابراهیم مثل همیشه کتاب دعایش را باز کرد و با نوای زیارت عاشورای او همه بچه ها دم گرفتند و صدای زمزمه شان در فضا پیچید. ‏بچه ها با نگاهی حسرت آلود به مناطق اشغالی نگاه می کردند، یکی از آنها گفت: چطور این بعثی ها باید به راحتی آنجا تردد کنند و ما... ‏یعنی می شود یک روزی برسد که مردم ما هم از روی این جاده ها به خانه ها و شهرهای خودشان بروند. ابراهیم که این حرف ها را شنید، گفت: «یه روزی می رسه که مردم از همین جاده ها دسته دسته می رن کربلا» ‏ آن مرز جایی نبود جز مرز خسروی و حالا سال ها از آن روزها گذشته بود که بعضی از باقی مانده بچه های آن روز به اتفاق هم به سمت کربلا حرکت می کردند که در پیاده روی اربعین شرکت کنند. یاد همان حرف های ابراهیم افتادند که می گفت: یه روزی می رسه که مردم از همین جاده ها دسته دسته می رن کربلا. ‏⁧ #سلام_بر_ابراهیم⁩

🥀#سلام_بر_ابراهیم 🌺همراه با شهید ابراهیم هادی به سمت مقر سپاه میرفتیم تا وسایل لازم را برای رزمندگان تحویل بگیریم. صدای اذان ظهر که آمد، ماشین را در مقابل یک مسجد نگه داشت. گفتم: آقا ابراهیم، بیا زودتر بریم مقر، همونجا نماز رو میخونیم. ما که بیکار نیستیم. داریم کار رزمنده ها رو انجام میدهیم. این هم مثل نمازه. 🌺با لبخندی بر لب نگاهم کرد و گفت: تموم این کارها بازیه. هدف از جنگ و جبهه و...اینه که نماز زنده بشه. هدف تمام کارهای ما اینه که ما عبد خدا و اهل نماز اول وقت بشیم. 🌺 ان شاءاللّه اثر اهمیت به نماز اول وقت رو تو زندگی خودت میبینی. 📚الصَّلاة عِمَادُ دِینُکُم نماز، پایه و ستون دین شماست. میزان الحکمه، ج ۵، ص ۳۷۰