💔 #بسم_الله ‏إِنَّ صَلاتَكَ سَكَنٌ. ‏خدا به پیامبر می‌فرماد برای مردم دعا کن. دعای تو بهشون آرامش می‌ده. سوره مبارکه توبه/۱۰۳ #یک_حبه_نور

💔 «السَّلامُ عَلَيْكَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ، عَلَيْكَ مِنِّي سَلامُ اللّٰهِ أَبَداً مَا بَقِيتُ وَ بَقِيَ اللَّيْلُ وَ النَّهار...»

💔‏عقل با دل روبرو شد ؛ صبح دلتنگی بخير ..‌‎ سلام...صبح بخیر

💔 با وجود نفس گرم #تو در حیرانم که در این شهر چرا باز هوا سرد شده #فداےسیدعلےجانم #آھ_اے_شھادت... #نسئل_الله_منازل_الشھداء 💞 @aah3noghte💞

💔 کار من رد شده از حسرت و دلتنگی چون دل نماندست پس از آن که از اینجا رفتی #مادران_شهدا #همسران_زینبی #آھ_اے_شھادت... #نسئل_الله_منازل_الشھداء 💞 @aah3noghte💞

💔 حی علی آغوش ِ امنت من کل آلام ... #دم_اذانی #آھ_اے_شھادت... #نسئل_الله_منازل_الشھداء 💕 @aah3noghte💕

💔 امام على عليه السلام فرموده اند: اَلزّاهِدُ فِی الدُّنْیا مَنْ لَمْ یَغْلِبِ الْحَرامُ صَبْرَهُ، وَ لَمْ یَشْغَلِ الْحَلالُ شُکْرَهُ. زاهد در دنیا کسی است که حرام بر صبرش غلبه نکند، و حلال از شکرش باز ندارد. 💕 @aah3noghte💕

💔 #شرح_خطبه_فدکیه #قسمت_بیست_و_هشتم * وَ وَخْزِ السِّنانِ فِی الْحَشْا و مثل فرو رفتن سر‏نيزه در بدن انسان. وَخْزْ تير يا نيزه‏ای است كه در بدن فرو رود. حضرت زهرا(س) كمال ناراحتی خود را در اين عبارت بيان می‏كند و می‏گويد اين زخمها عمق جان را می‏سوزاند. با خواندن اين جملات انسان به ياد جملات نهج‏البلاغه در خطبۀ شقشقيه می‏افتد كه امام علی(ع) می‏گويد: فَرَأَيْتُ أَنَّ الصَّبْرَ عَلی هٰاتٰا أَحْجی فَصَبَرْتُ وَ فِی الْعَيْنِ قَذًی وَ فِی الْحَلْقِ شَجاً أَریٰ تُراثی نَهْباً يعنی ديدم صبر كردن خردمندانه است و صبر كردم در حالی كه چشمان مرا خار و خاشاك و گلويم را استخوان گرفته بود و ميراثم را تاراج رفته ديدم. چقدر اين جملات شبيه عبارات حضرت زهرا(س) است و اگر كسی بگويد حضرت علی(ع) اين عبارات را از حضرت زهرا(س) گرفته حرف گزافی نزده است * وَ أَنْتُمْ تَزْعُمُونَ أَنْ لا إِرْثَ لَنا و شما گمان می‏كنيد كه ما از پيامبر اكرم(ص) ارث نمی‏بريم. * أَفَحُكْمُ الْجاهِلِيَّةِ تَبْغُونَ؟ وَ مَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللّهِ حُكْماً لِقَوْمٍ يُوقِنُونَ. أَفَلا تَعْلَمُونَ؟ آيا شما حكم زمان جاهليت را انتخاب كرده‏ ايد؟ چه كسی بهتر از خدا حكم می‏كند در نظر آنان كه اهل يقين‏ اند؟ آيا شما نمی‏دانيد؟ در اينجا چند مطلب بايد ذكر شود، اوّل آن كه فدك بر طبق آنچه عامّه و خاصّه نقل كرده‏ اند منطق ه‏ای بود يهودی‏ نشين و با زور و جنگ فتح نشده بود كه مثل غنائم جنگی احكام خاصّی داشته باشد، يعنی از غنائم جنگی نبود و خود يهوديان بدون درگيری و جنگ اين زمين را به پيغمبر اكرم(ص) دادند؛ لذا فدك اصلاً جزو فتوحات اسلامی نيست بلكه از اموال شخصی آن حضرت بود و مربوط به مسلمانان نمی‏شد. دوّم اين كه عامّه و خاصّه نوشته‏ اند كه وقتی آيۀ وَ ٰاتِ ذَا القُرْبیٰ حَقَّهُ نازل شد كه به خويشاوندانت حقشان را بده، پيغمبر اكرم(ص) در زمان حياتشان حضرت زهرا(س) را خواستند و فدك را تقديم ايشان كردند. هيچ كس هم اين را انكار نكرد و لذا زمانی كه پيغمبر رحلت كردند اين زمين در تصرّف حضرت زهرا(س) بود و كارگرهای ايشان روی آن زمين كار می‏كردند و پس از غصب فدك، سردمداران سقيفه كارگران حضرت(س) را از فدك بيرون كردند. پس فدك نِحْلِه يا عطيه و بخششی بود كه پيغمبر اكرم(ص) به دخترش هديه كرد و بر اساس آيۀ شريفه صورت گرفته است. بنابراين صرفاً بر اساس عواطف و محبت پدری نبود بلكه به فرمان الهی بود. حتی خود حضرت زهرا(س) وقتی پس از ايراد اين خطبه به منزل برمی‏گردد و با اميرالمؤمنين علی(ع) صحبت می‏كند می‏گويد هٰذَا ابنُ أَبی‏قُحافَةَ يَبْتَزُّنی نِحْلَةُ أَبی[3] يعنی اين پسر ابی‏ قحافه است كه عطيه پدرم را از من می‏ستاند امّا چه شد كه فدك را غصب كردند با اين كه حضرت علی(ع)، ام ايمن و بعضی از موالی پيغمبر(ص) هم به عطيه بودن فدك شهادت دادند؟ پاسخ اين كه پس از سقیفه احساس كردند فدك حكم پشتوانۀ مالی برای اهل‏بیت را دارد، از طرفی هم نمی‏توانستند آيۀ قرآن را انكار كنند، پس اوّل متوسّل شدند به اينكه گفتند اين ملك پيامبر بوده امّا ايشان آن را بخشش و هبه نكرده است بعد ديدند كه اگر اين ملك ارث پيامبر باشد، باز هم به حضرت زهرا(س) می‏رسد زيرا بنابر فرض سردمداران سقيفه و از آنجا كه زوجات از زمين مزروعی ارث نمی‏برند پس باز هم اين زمين به عنوان ارث بايد به يگانه وارث پيغمبر يعنی حضرت زهرا(س) داده شود، پس آمدند حديثی از پيامبر(ص) جعل كردند و گفتند در حديث است كه نَحْنُ مَعاشِرَ الْأَنْبِياءِ لا نُوَرِّثُ وَ ما تَرَكْناهُ صَدَقَةٌ يعنی ما گروه انبياء چيزی را به ارث نمی‏گذاريم و آنچه از ما باقی بماند صدقه است. پس از جعل اين حديث گفتند اگر اين زمين ملك پيامبر هم بوده طبق اين حديث به ارث نمی‏رسد و ريختند و كارگرهای حضرت(س) را از فدك بيرون كردند و لذا حضرت زهرا(س) دقيقاً و جزء‏به‏ جزء همۀ مسائل را بازگو می‏كند تا هيچ چيز در تاريخ مبهم نماند و مشت اين گروه را باز كند و جعل حديث كردنشان را نشان دهد. توجه كنيد كه بحث حضرت زهرا(س) با ابوبكر يك مجادله است يعنی حضرت می‏گويد به فرض كه طبق نظر شما فدك بخشش نباشد پس ارث است لذا با قانون ارث با شما بحث می‏كنم و در ادامه حضرت به قوانين ارث در قرآن استدلال می‏كند ادامه دارد.. #آھ_اے_شھادت... #نسئل_الله_منازل_الشھداء 💕 @aah3noghte💕

💔 خیلی خیلی کوتاه و مختصر عرض کنم و وقتِ شریفتان را به بیهوده گویی های خویش مُختص ندارم ، که میدانم سخت مشغولِ درس و بحث و رتق و فتق امورید و مراجعان و ملازمان چنان مهر و عطوفتی در حقتان روا داشته اند که نازک گویی های این بندهء کمترین اگر که به زعم جنابِ شریفتان موجبِ تکدرِ خاطر نیست ، خدایِ من آن روز را نیاورد که موجبات ناخوش احوالی تان را فراهم سازد ، عرض کوتاهی داشتم ، فقط یک سوال : میشود دوباره عاشقتان شوم ؟ #وبلاگ_گردی #وبلاگ_انارماهی #آھ_اے_شھادت... #نسئل_الله_منازل_الشھداء 💞 @aah3noghte💞

💔 #رمان_دلارام_من #قسمت_صد_و_ده هنوز هم نمیدانم تعبیرش چیست؟ حامد از همه سرحال تر است؛ همپای ما سالن ها را طی میکند و حرف میزند برایمان علی گرفته است و پدر و مادرش هنوز مبهوتند اما من میدانم باید لحظه لحظه را با تمام وجودم درک کنم و قدرشان را بدانم. به سالن پرواز که میرسیم، حامد خداحافظی را از حاج مرتضی شروع میکند، مثل پدر و پسر یکدیگر را در آغوش میگیرند، نمیدانم حاج مرتضی علی را چطور بدرقه کرده ولی با حامد مثل پسر خودش رفتار میکند.میرود سراغ علی، علی نگاهش را بالا نمی آورد، هردو از دست هم شرمنده اند و دلخور! حامد پیش دستی میکند و علی را در آغوش میکشد؛ در گوشش چیزهایی میگوید که ما نمی شنویم؛ هرچه باشد حرف های مردانه ایست که برادرها برای هم نجوا میکنند؛ هردو چندبار با دست میزنند پشت هم. حامد از علی جدا میشود و به طرف عمه میرود، عمه را چند قدم آنطرف تر میبرد، هم را بغل می گیرند و عمه ثمره زندگی و یادگار برادرش را سیر نگاه میکند، می‌بوسد و میبوید. حرف هایی باهم میزنند، بعد هم حامد دست می اندازد دور گردن عمه و می آوردش بین ما؛ اشک های عمه را هم پاک میکند. وقتی به طرف من که با فاصله ایستاده ام برمیگردد، قلبم تکان میخورد؛ خجالت میکشم مثل عمه بغلش کنم، تبسم او هم با دیدن من میخشکد؛ جلو می آید بدون اینکه نگاهم کند؛ زیرچشمی تماشایش میکنم تا تمام حالاتش را به خاطر بسپارم؛کاش زمان کش بیاید یا اصلا بایستد، بین دو حس متضاد گیر افتاده ام: خدا و خودخواهی هایم؛ میدانم باید کدام را برگزینم اما غلبه بر احساسات کار سختی ست؛همیشه کارهای سخت پاداش بزرگ دارند. دستم را کمی بالا می آورم و به انگشتری که خریده نگاه میکنم؛ دوست دارم جو عوض شود؛ گرچه حال من هم مثل آسمان ابریست ولی جلوی باریدن را میگیرم: - خیلی خوش سلیقه ای! انگشترمو دوست دارم! - خداروشکر! - اگه هوا سرد بود یادت نره کلاه سرت کنی! سوز بخوره به شقیقه هات حتما سینوزیت میگیری، نرفته برت میگردونن! -چشم. - خوراکی خوردی یادم کن! - مگه دارم میرم اردو؟! صدایم خشدار میشود: زود به زود زنگ بزنیا، باشه؟ - چشم خواهر من! حواسم هست! هرچه میخواهم بگویم خیلی نامردی که تنها میروی، چرا انقدر زود میروی، دلم برایت تنگ میشود و... زبانم نمیچرخد؛ دوست ندارم گریه کنم، آرام و با بغض میگوید: حلالم کن! جواب نمیدهم؛ مثل همیشه، مغرور میشوم تا کمی منت بکشد. - میدونم خیلی برات کم گذاشتم، وقتی نیاز داری دارم میرم، حق برادری رو ادا نکردم، ولی وظیفه ست؛ غیر از ما خیلی آدمای دیگه تو دنیا هستن که کمک میخوان، نباید فقط خودمونو ببینیم، بی درد بودن صفت آدم نیست... نترس حوراء! تو راهتو پیدا میکنی! آینده خیلی میتونه بهتر باشه اگه تو بخوای؛ تو راهتو، آینده تو، دلارامتو پیدا میکنی؛ به شرطی که ناامید نشی، میدونم ایمانت انقدر قوی هست که نیاز به این حرفا نیست! حرف هایش مثل آبی ست که هرچند آتش افتاده به جانم را خاموش نمیکند، ولی از شدتش می کاهد؛ دست می اندازم دور گردنش، سرش را پایین می آورم و پیشانیش را میبوسم؛ سرم را بر سینه می فشارد؛ به اندازه تمام هجده سال دلم برایش تنگ میشود، دوست ندارم سرم را بردارم؛ شانه هایش تکان میخورند. جایی خواندم که گریه مردان، نماز باران است.وقتی سرم را برمیدارم، لکه آبی روی پیراهنش مانده؛ میخندد، از همان خنده های شیرین. دست میگذارد سر شانه ام و دستمالی میدهد که اشک هایم را پاک کنم؛ بلندگوهای فرودگاه پروازش را اعلام میکنند، قرآن کوچکی از کیفم درمی آورم و بالا میگیرم که از زیرش رد شود؛ اصلا برایم مهم نیست دیگران چطور نگاهم میکنند، بااینکه دستم را بالا نگه داشته ام، گردنش را برای رد شدن از زیر قرآن کمی خم میکند؛ آنقدر نگاهش میکنم تا در سالن پرواز گم شود؛ هوا ابریست و الان است که ببارد. آری؛ گریه مردان، نماز باران است. #در_رفتن_جان_از_بدن_گویند_هرنوعی_سخن #من_خود_به_چشم_خویشتن_دیدم_که_جانم_ میرود پیشانی ام را به در می چسبانم و اشک میریزم، انگار به "در" پناه آورده باشم؛ اینبار هوای حرم غریب است با من! تصور اینکه نه روز به همین زودی تمام شد برایم سخت است، باورم نمیشود به همین زودی باید بروم، چرا قدر لحظات را ندانستم؟ نگاهی به ساعت می اندازم، پنج دقیقه وقت دارم؛ برای سومین بار برمیگردم داخل حرم، وداع چقدر سخت است... آیینه ها، چلچراغ ها، معرق ها و سنگ های قشنگ مرمر، همه میخواهند بدرقه ام کنند اما من خداحافظی را دوست ندارم. حیران و آواره، خودم را روبه روی ضریح میرسانم و کنار دیوار میایستم؛ گله مندانه نگاهش میکنم و شعر میخوانم: آینه کاری اندر حرمت چشم ترم خواهد بود عشق مدیون تو ای شاه کرم خواهد بود... #ادامہ_دارد... به قلم فاطمہ شکیبا #آھ_اے_شھادت... #نسئل_الله_منازل_الشھداء 💞 @aah3noghte💞