💔 آن روز عصر دلگیر پنجشنبه 22 مهر 1361 که مصطفی کاظم زاده در بغلم خندید و رفت، تا صبح سوختم. نگذاشتم کسی از بچه ها بیاید در سنگر. یکه و تنها ماندم و خوب درد تنهایی را حس کردم. در خواب و بیداری، مدام چهره خندان او جلوی چشمم بود. باهاش حرف می زدم. می خندیدم و وقتی می فهمیدم دیگر مصطفی نیست، های های گریه می کردم. ولی طوری که بچه ها در سنگر بغلی نشنوند! سالها داغ جدایی را با خود حمل کردم. در جبهه، هرکس را که به نگاهم خوش می آمد، می جستم و می چسبیدم بلکه نشانی و عطری و نظری از مصطفی داشته باشد: حسین نصرتی، سعید طوقانی، حسن شریعتی، سیدمحمد هاتف، حسین اکبرنژاد، حسن نوروزی فهیم، محسن صباغچی، سیدرضی الدین برقعی و ... شاید برای اینکه آرام شوم این گونه بودم. چون با شهادت هرکدام از آنها، جز اینکه داغم بیشتر شد، چیزی در برنداشت! امروز مصطفی شدن، شاید که راحت تر باشد تا آن روزها! فقط میتونم بگم: خوش به حال رفقا و دوستان جدید مصطفی، چون خوب میدونم که خییییلی تحویلشون می گیره. واسه ما دل سوخته های زخم کهن بر دل هم دعا کنید که بر این رفاقت پایبند بمانم و عاقبت بخیر شوم. کوچکتان حمید داودآبادی نویسنده کتاب #دیدم_که_جانم_می_رود #شهید_مصطفی_کاظم_زاده 💕 @aah3noghte💕 @hdavodabadi

💔 امروز یادی کنیم از رزمنده بسیجی، مصطفی کاظم زاده ۲۲ مهر، سالروز شهادتش #شهید_مصطفی_کاظم_زاده #دیدم_که_جانم_می‌رود ♡ ㅤ    ❍ㅤ     ⎙ㅤ     ⌲   ˡᶦᵏᵉ  ᶜᵒᵐᵐᵉⁿᵗ    ˢᵃᵛᵉ 💞 @shahiidsho💞