💔


✨ انتشار برای اولین بار✨


#رمان_آنلاین #حسین_پسر_غلامحسین 
#قسمت_سی_و_دو


ایشان گفت :«کار شما نیست حتما خودم باید بروم.»


شب بعد به همراه محمدرضا کاظمی رفتند و بعد از مدت کوتاهی آمدند. وقتی برگشتند ریسمان را پیدا کرده بودند، کاری که ما چند روز نتوانسته بودیم انجام بدهیم، آن ها در یک شب یا بهتر بگویم در چند ساعت انجام دادند.


نکته جالب اینجاست که این روحیه فقط مختص ماموریت های شناسایی نبود حتی در کار های عادی پشت خط نیز خلاق و مبتکر بود.


یک بار حدود دویست سیصد نفر از خانواده های شهدا برای بازدید از منطقه به مقرّ لشکر آمده بودند.
رسیدگی و پذیرایی در آن شرایط کار خیلی مشکلی بود.😅

 ما همه مانده بودیم که چه کنیم.🤔
یوسف اللهی مسئولیت خدمات آن ها را بر عهده گرفتو به کمک هندوزاده کارها را مرتب کرد. 

یادم است که می خواستیم به این خانواده ها چای بدهیم، اما هر چه امکاناتمان را بررسی کردیم، دیدیم نمی توانیم در آن واحد به سیصد نفر چای بدهیم.😐 

دوباره مشکل را با محمدحسین در میان گذاشتیم، ایشان آمد و گفت :«یک قابلمه ی بزرگ آب کنید و بگذارید روی اجاق.»

بعد یک چفیه ی تمیز و نو از تدارکات گرفت و آورد. آن را شست و یک بسته چای خشک وسط آن خالی کرد و آن را گره زد و داخل قابلمه که آبش جوش آمده بود، گذاشت و به این ترتیب یک قابلمه چای صاف و تمیز درست کرد که به راحتی برای تمام سیصد نفر کافی بود.😌👌


شهر خالےست ز عشاق بود کز طرفی
مردی از خویش برون آید و کاری بکند



#ادامه_دارد... 
#آھ_اے_شھادت...
#نسئل_الله_منازل_الشھداء


💞 @aah3noghte💞


#فقط‌فرواردکنید 
#کپےپیگردالهےدارد