مصرع اول شعر بالا منتسب به #شاه_جهان و مصرع دوم آن نیز منتسب به همسر وی #ممتاز_محل است که از پادشاهان گورکانیان هند بودند. بنای #تاج_محل که به بنای عشق معروف است مدفن آن دو نفر می باشد که توسط "شاه جهان" برای "ممتاز محل" ساخته شده بود.

امروز چو حلقه مانده بیرون دریم با حلقه حریف گشته همچون کمریم چون حلقهٔ چشم اگر حریف نظریم باید که ازین حلقهٔ در درگذریم #مولوی #تصویرسازی_هوش_مصنوعی @shahkar_adabi

بی قرار توام و در دل تنگم گِله هاست آه بی تاب شدن ، عادت کم حوصله هاست همچو عکس رخ مهتاب که افتاده در آب در دلم هستی و بین من و تو فاصله هاست #فاضل_نظری #تصویرسازی_هوش_مصنوعی @shahkar_adabi

پُر نقش تر از فرشِ دلم بافته ای نیست از بس که گره زد به گره حوصله ها را #محمدعلی_بهمنی #تصویرسازی_هوش_مصنوعی @shahkar_adabi

پلکی بزن‌ ای مخزن اسرار که هر بار فیروزه و الماس به آفاق بپاشی‌ #علیرضا_بدیع #تصویرسازی_هوش_مصنوعی @shahkar_adabi

ای بس که نباشیم و جهان خواهد بود نی نام زما و نی‌نشان خواهد بود زین پیش نبودیم و نبد هیچ خلل زین پس چو نباشیم همان خواهد بود #خیام #تصویرسازی_هوش_مصنوعی @shahkar_adabi

اهلِ نظر دو عالم در یک نظر ببازند عشق است و داوِ اول بر نقدِ جان توان زد #حافظ #تصویرسازی_هوش_مصنوعی @shahkar_adabi

"داو" دادن یعنی در بازی یا در قمار حق تقدم برای حریف قائل شدن؛ نوبت‌دادن.

جانم دریغ نیست ولیکن دلِ ضعیف صندوق سِرّ توست نخواهم که بشکنند #تصویرسازی_هوش_مصنوعی #سعدی @shahkar_adabi

این کشته ی فتاده به هامون، حسینِ توست وین صیدِ دست و پا زده در خون، حسینِ توست #محتشم_کاشانی @shahkar_adabi

نشانده‌ای به لبانت، چنان تبسم گرمی که از دلِ نگرانم مجال آه گرفتی #قاسم_صرافان @shahkar_adabi

سوارِ گمشده را از میان راه گرفتی چه ساده صید خودت را به یک نگاه گرفتی من آمدم که تو را با سپاه و تیغ بگیرم مرا به تیر نگاهی تو بی‌سپاه گرفتی چگونه آب نگردم؟ که دست یخ‌زده‌ام را دویدی و نرسیده به خیمه‌گاه گرفتی! چنان به سینه فشردی مرا که جز تو اگر بود حسین فاطمه! می‌گفتم اشتباه گرفتی شنیده‌ام که تو نوحی! نه، مهربان‌تر از اویی که حُرِّ بد شده را هم تو در پناه گرفتی نشانده‌ای به لبانت، چنان تبسم گرمی که از دلِ نگرانم مجال آه گرفتی چه کرده‌ام، که سرم را گرفته‌ای تو به دامن؟ چه شد که دست مرا از میان راه گرفتی؟ به روی من تو چنان عاشقانه دست کشیدی که شرم را هم از این صورت سیاه گرفتی