🔻سپتامبر خشک (داستانی کوتاه از #ویلیام_فاکنر به مناسبت زادروز خالق #خشم_و_هیاهو) ▪️«چو، یا خبر، یا هر چه بود، در آن غروب خونین ماه سپتامبر، که از پی شصت و دو روز بی‌باران می‌آمد، مانند آتشی که به علف خشك بیفتد در شهر پیچیده بود. صحبت از میس مینی‌کوپر و يك نفر سیاه پوست بود. حمله کرده، اهانت کرده، تهدید کرده: هیچ کدامشان درست نمی‌دانستند چه اتفاقی افتاده است؛ همه‌شان در آن شب يكشنبه در آن مغازۀ سلمانی جمع بودند و بادبزن سقفی کار می‌کرد، بدون آن که هوا را خنك كند، و هوای کثیف را، در امواج مکرر بوی ماندۀ پماد صورت و روغن سر و نفس و عرق تن خود آن‌ها، روی سر آن‌ها برمی‌گرداند. سلمانی گفت: "منتها ویل‌میز نبوده." مرد میانه سالی بود، لاغر، به رنگ ماسۀ صحرا، با چهره‌ای ملایم، که داشت صورت يك مشت را می‌تراشید. "ویل‌میز رو من می‌شناسم. سیاه خوبیه. میس مینی‌کوپر رم من می‌شناسم"...» 🔗 ادامۀ این داستان را در سایت شهرستان ادب بخوانید: shahrestanadab.com/Content/ID/11700 #داستان_کوتاه ☑️ @ShahrestanAdab

🎥 #ابریشم_شعر ▪️شناخت #مولوی (سخنرانی دکتر #قربان_ولیئی در اردوی #آفتابگردان_ها، به بهانۀ روز بزرگداشت مولانا جلال‌الدين بلخی) ☑️ @ShahrestanAdab

🔻غم هجر (شعری از #مولوی در پرونده #شعر_پاییزی به مناسبت بزرگداشت جلال‌الدین محمد بلخی) ▪️ای که تو ماه آسمان ماه کجا و تو کجا در رخ مه کجا بود این کر و فر و کبریا جمله به ماه عاشق و ماه اسیر عشق تو ناله کنان ز درد تو لابه کنان که ای خدا سجده کنند مهر و مه پیش رخ چو آتشت چونک کند جمال تو با مه و مهر ماجرا آمد دوش مه که تا سجده برد به پیش تو غیرت عاشقان تو نعره زنان که رو میا خوش بخرام بر زمین تا شکفند جان‌ها تا که ملک فروکند سر ز دریچه سما چون که شود ز روی تو برق جهنده هر دلی دست به چشم برنهد از پی حفظ دیده‌ها هر چه بیافت باغ دل از طرب و شکفتگی از دی این فراق شد حاصل او همه هبا زرد شدست باغ جان از غم هجر چون خزان کی برسد بهار تو تا بنماییش نما بر سر کوی تو دلم زار نزار خفت دی کرد خیال تو گذر دید بدان صفت ورا گفت چگونه‌ای از این عارضه گران بگو کز تنکی ز دیده‌ها رفت تن تو در خفا گفت و گذشت او ز من لیک ز ذوق آن سخن صحت یافت این دلم یا رب تش دهی جزا ☑️ @ShahrestanAdab

🔻دامن حقیقت را حقیقت‌جویی فلاسفه به دروغ آلوده کرده است (نظری بر رمان #دن_کیشوت به قلم #محمدقائم_خانی، به مناسبت زادروز #میگل_د_سروانتس) ▪️«سروانتس به روایت مشهور، خالق اولین رمان است. یعنی اولین داستان که ویژگی‌های داستان‌های مدرن را داراست. درباره اثر مشهور او "دن کیشوت" سخنان زیادی گفته شده و تحلیل‌های زیادی انجام شده است. ویژگی‌های کار به گونه‌ای است که از منظرهای متفاوت می‌توان به آن پرداخت. یکی از آن‌ها توجه به تسخری است که او به اصل سالک گذشته می‌زند. معمولاً چنین چیزی بدیهی پنداشته می‌شود. و بسیاری این تسخر را نوعی مژده‌گانی شروع دنیای جدید می‌دانند. اما جدای از این نقیضه‌تشویقی، آیا پس پشت تمسخرهای او می‌توان نشانه‌ای مبنی بر سخنی ایجابی پیدا کرد؟ و حتی بالاتر، آیا ممکن است حکمتی در گوشه پنهان این هجویه وجود داشته باشد؟ آیا دن کیشوت سخنی است صرفاً بر پایه تسخر، چونان داستان‌های پست‌مدرن نقیضه‌محور قرن بیستم؟ یا آن که سخنی در این کتاب هست که او را در ابتدای دوره جدید قرار می‌دهد؟ آیا در فاصله بین واقع‌گرایی روایت و شخصیت مضحک دن کیشوت، چیزی غیر از تمسخر نیز وجود دارد؟ یکی از بهترین نقاط داستان برای پرداختن به این سوال، توجه به فصل‌های ۳۳ تا ۳۵ کتاب اول است. جایی که کشیش داستان "کنجکاو بی‌تدبیر" را برای بقیه حضار می‌خواند...» 🔗 ادامۀ این یادداشت را در سایت شهرستان ادب بخوانید: shahrestanadab.com/Content/ID/11703 ☑️ @ShahrestanAdab

🎥شعرخوانی #علیرضا_قزوه (بند سوم ترکیب بند عاشورایی #با_کاروان_نیزه، به‌طور اختصاصی از رسانۀ #شهرستان_ادب) 🔗 فیلم کامل این شعرخوانی را در صفحۀ آپارات شهرستان ادب مشاهده نمایید: www.aparat.com/shahrestanadab 🔗 آثار «علیرضا قزوه» را از فروشگاه اینترنتی #ادب_بوک تهیه نمایید: adabbook.com ☑️ @ShahrestanAdab

🔻نشان (شعری از دیوان #اهلی_ترشیزی با تصحیح دکتر #سیدوحید_سمنانی) ▪️از دود آه بر سر ما سایبان بس است خرگاه لاجوردی ما آسمان بس است ما را که هست از آتش هجران دلی کباب خونابِ دیده، هم می چون ارغوان بس است گر محو شد ز تختۀ هستی نشان من نام تو بر صحیفۀ دل جاودان بس است ور نیست در حریم وصال تو ره مرا روی نیاز مانده بر آن آستان بس است گر سوختم به داغ تو شادم که روز حشر در خیل بندگان تواَم، این نشان بس است گر نیست غیر درد و غم از عشق حاصلم حاصل مرا ز دنیی و عقبی همان بس است ما را امید زندگی از آب خضر نیست یک جرعه می ز ساغر پیر مغان بس است اهلی اگرچه نیست تو را دست زرفشان درها به کف ز خامۀ گوهرفشان بس است ☑️ @ShahrestanAdab

🔻نقد و بررسی رمان #طاعون اثر #آلبر_کامو (دومین نشست از سری میزگردهای آزاد ادبی «درنگ» با محور "یاریگری" و با حضور #ابراهیم_اکبری_دیزگاه، #علیرضا_سمیعی و #محمدقائم_خانی در معاونت فرهنگی هنری حوزه نمایندگی ولی فقیه جمعیت هلال احمر جمهوری اسلامی برگزار شد) ▪️«...اصلی‌ترین خاصیٌت رمان، آئینه‌گی است. رمان، شما را به خودتان نشان می‌دهد تا با دیدن خودتان، زوایای پنهان‌تان را پیدا کنید. اگر قبل از شیوع کرونا "طاعون" را می‌خواندید یک اتٌفاق در شما می‌افتاد و اگر در زمان کرونا آن را بخوانید، وضعیٌت فرق می‌کند. شما می‌توانید خودتان را جای شخصیٌت‌های این رمان بگذارید. آیا "تارو" هستم که فرار کنم یا دکتر "ریو" که بمانم و به مردم کمک کنم؟ آیا شبیه کشیش "پانلو" هستم و به وظایف دینی‌ام عمل می‌کنم؟ وقتی خودم را در آینه‌ی این رمان می‌بینم، زاویه‌ای از خودم را کشف می‌کنم و با کشف خودم می‌توانم در جامعه‌ام درست زندگی کنم. اتٌفاقاً در موقعیٌتی که هستیم این رمان بیشتر به ما کمک می‌کند که چه واکنشی به وضعیٌتی شبیه به "طاعون" داشته باشیم...» 🔗 مشروح این نشست را در سایت شهرستان ادب بخوانید: shahrestanadab.com/Content/ID/11705 ☑️ @ShahrestanAdab

🎥 فیلم شعرخوانی #مرتضی_حیدری_آل_کثیر در مراسم پیاده روی #اربعین #کاروان_شاعران_و_نویسندگان_ایرانی، آبان ۱۳۹۶ ☑️ @ShahrestanAdab

🔻صدای تو (به مناسبت درگذشت زنده‌یاد استاد #محمدرضا_شجریان و به مناسبت زادروز استاد #محمدرضا_شفیعی_کدکنی، ستون شعر سایت شهرستان ادب را با شعری از استاد «شفیعی کدکنی» که به مناسبت هفتاد سالگی استاد «شجریان» سروده بودند، به‌روز می‌کنیم) ▪️بخوان که از صدای تو سپیده سر برآورد وطن، زِ نو، جوان شود دمی دگر برآورد به روی نقشه وطن، صدات چون کند سفر کویر سبز گردد و سر از خزر برآورد برون زِ ترس و لرزها گذر کند ز مرزها بهار بی‌کرانه‌ای به زیب و فر برآورد چو موجِ آن ترانه‌ها برآید از کرانه‌ها جوانه‌های ارغوان زِ بیشه سر برآورد بهار جاودانه‌ای که شیوه و شمیم آن ز صبرِ سبزِ باغِ ما گُلِ ظفر برآورد سیاهی از وطن رود، سپیده‌ای جوان دمد چو آذرخشِ نغمه‌ات زِ شب شرر برآورد شب ارچه های و هو کند، زِ خویش شست‌وشو کند در این زلال بیکران دمی اگر برآورد صدای توست جاده‌ای که می‌رود که می‌رود به باغ اشتیاق جان وزان سحر برآورد بخوان که از صدای تو در آسمانِ باغ ما هزار قمریِ جوان دوباره پَر برآورد سفیرِ شادی وطن صفیر نغمه‌های توست بخوان که از صدای تو سپیده سر برآورد ☑️ @ShahrestanAdab

🔻موکب مارمولکی (داستانی کوتاه از #مریم_مطهری_راد به مناسبت #اربعین حسینی در پروندۀ #ادبیات_عاشورایی) ▪️«ساعت یک ظهر روز چهارم، عمود ۱۷۰ را رد کرده بودیم که سرگروه اعلان استراحت داد. از خدا خواسته چپیدیم تو یکی از موکب‌ها که هر چی از بیرون آرام به نظر می‌رسید داخل شلوغ و ملتهبی داشت. خانم‌ها با اسباب و اثاثیه و بچه هر کدام جایی گرفته بودند و انگار سیم خاردار دورشان کشیده باشند با احتیاط از کنارشان رد می‌شدیم. اگر کمی زودتر بود یا اگر اینقدر خسته و کوفته نرسیده بودیم اینجا نمی‌ماندیم و می‌رفتیم دنبال موکب خلوت‌تری! ولی تصمیم گرفته بودیم هرطور شده همینجا گوشه‌ای هرچند دنج نباشد پیدا کنیم و حتی نشسته کمی بخوابیم. دوستان، هرکدام برای خودشان جایی باز کردند. من، هدف را گوشۀ بالای اتاق، سمت راست قرار دادم و با ببخشید، عذرخواهی می‌کنم و شرمندگی از روی سر و کلۀ مردم رد شدم. تا پا گذاشتم تو مکان مورد نظر، زنی که پوشش عربی داشت با خشونتی غیرعادی، انگار از مرز و ناموسش دفاع می‌کرد به زبان خودشان سرم داد کشید و خواست از دور و برش دور شوم...» 🔗 ادامۀ این داستان را در سایت شهرستان ادب بخوانید: Shahrestanadab.com/Content/ID/11706/ #داستان_کوتاه ☑️ @ShahrestanAdab

🎥 #ابریشم_شعر ▪️شناخت #حافظ (سخنرانی دکتر #کاووس_حسن_لی در اردوی #آفتابگردان_ها، به بهانۀ روز بزرگداشت حافظ شیرازی) ☑️ @ShahrestanAdab

🔻پناه (شعری از حضرت #حافظ) ▪️ما بدین در نه پی حشمت و جاه آمده‌ایم از بد حادثه این جا به پناه آمده‌ایم ره رو منزل عشقیم و ز سرحد عدم تا به اقلیم وجود این همه راه آمده‌ایم سبزه خط تو دیدیم و ز بستان بهشت به طلبکاری این مهرگیاه آمده‌ایم با چنین گنج که شد خازن او روح امین به گدایی به در خانه شاه آمده‌ایم لنگر حلم تو ای کشتی توفیق کجاست که در این بحر کرم غرق گناه آمده‌ایم آبرو می‌رود ای ابر خطاپوش ببار که به دیوان عمل نامه سیاه آمده‌ایم حافظ این خرقه پشمینه بینداز که ما از پی قافله با آتش آه آمده‌ایم ☑️ @ShahrestanAdab