🔻 بازگشایی پرونده #شعر_پاییزی در سایت شهرستان ادب ▪️ پاییز را مردم «فصل شاعرانه» می‌خوانند و بسیاری از شاعران نیز برای این فصل برگ‌‌ریز شعر سروده‌اند. همچنین این فصل، شروع سال تحصیلی است و حال و هوای مدرسه نیز در این اشعار، گه‌گاه دیده می‌شود. به همین مناسبت و با شروع فصل خزان، پرونده‌ی شعر پاییزی سایت شهرستان ادب نیز بازگشایی شد. در این پرونده تاکنون اشعاری پاییزی منتشر شده بود: 🔸مولوی 🔗shahrestanadab.com/Content/ID/6581 🔸مهدی اخوان ثالث 🔗 shahrestanadab.com/Content/ID/6580 🔸 قیصر امین‌پور 🔗 shahrestanadab.com/Content/ID/5846 🔸علیرضا قزوه 🔗 shahrestanadab.com/Content/ID/3914 🔸 میلاد عرفان‌پور 🔗shahrestanadab.com/Content/ID/6570 🔸سعید تاج‌محمدی 🔗 shahrestanadab.com/Content/ID/5838 در پاییز 97 نیز این پرونده با اشعار تازه‌ای به‌روز خواهد شد. شما را به خواندن این پرونده‌ی پاییزی دعوت می‌کنیم: 🔗 Shahrestanadab.com/پرونده-شعر-پاییزی ☑️ @ShahrestanAdab

🔻 خش‌خشِ خوشبختی (پرونده‌ی #شعر_پاییزی شهرستان ادب را با شعری از #مژگان_عباسلو به‌ روز می‌کنیم. شعری از کتاب #هم_قفسان که توسط انتشارات شهرستان ادب به چاپ رسیده است.) ▪️ این معجزه‌ی توست که پاییز قشنگ است هر شاخه‌ی با برگ گلاویز قشنگ است هر خش‌خشِ خوشبختی و هر نم‌نمِ باران تا یاد توام هرکس و هرچیز قشنگ است کم‌صبرم و کم‌حوصله، دور از تو غمی نیست پیمانه‌ی من پیش تو لبریز قشنگ است موجی که نپیوست به ساحل به من آموخت در عین توانستن پرهیز قشنگ است بنشین و تماشا کن از این فاصله من را فواره‌ام، افتادن من نیز قشنگ است بنشین و ببین،‌زردم و نارنجی و قرمز پاییز همین است؛ غم‌انگیز قشنگ است ☑️@ShahrestanAdab

🔻 مطالب سایت شهرستان ادب برای #مولوی (به بهانه‌ی روز بزرگداشت این چهره‌ی درخشان ادبیات فارسی) ▪️ پاییز ما ایرانیان،‌ ادعای شاعرانگی‌اش را در هشتمین روزش به اثبات می‌رساند، روز بزرگداشت مولانا جلال الدین محمد بلخی، شاعر شهیر ایرانی. شاعری که کودک و پیر این مرز و بوم، با اشعارش آموخته‌اند و زیسته‌اند. شاعر مثنوی معنوی و غزلیات شمس و نویسنده‌ی فیه ما فیه، مجالس سبعه و... . سایت شهرستان ادب پیش از این مطالبی درخصوص مولوی منتشر کرده بود که اکنون به مناسبت بزرگداشت این شاعر شهیر، به بازخوانی گزیده‌ای از آن‌ها می‌پردازیم: 🔸عاشقانه‌ای از مولوی 🔗shahrestanadab.com/Content/ID/9077 🔸رباعی‌هایی از جلال‌الدین محمد 🔗shahrestanadab.com/Content/ID/3931 🔸 چند سکانس از مولانا به بهانه روز بزرگداشتش | یادداشتی از #امیر_مرادی 🔗shahrestanadab.com/Content/ID/2653 🔸نگاهی به کتاب «در سایه آفتاب» #تقی_پورنامداریان | ساخت‎شکنی در شعر مولوی 🔗shahrestanadab.com/Content/ID/3930 🔸دانش‎آموزان چقدر و چگونه با مولوی آشنا می‎شوند؟ | گزارشی از #المیرا_شاهان 🔗shahrestanadab.com/Content/ID/5864/ 🔸سماع‌وارۀ مولانا؛ نگاهی به جهانِ مولوی | یادداشتی از #نیلوفر_بختیاری 🔗shahrestanadab.com/Content/ID/5863 🔸«ما شعرهای مولوی را دوست داریم»| یادداشتی از #نیلوفر_بختیاری 🔗shahrestanadab.com/Content/ID/5861 🔸غزل های شمس تبریز به روایت شفیعی کدکنی | یادداشتی از #حسن_صنوبری 🔗shahrestanadab.com/Content/ID/2654 🔸نظر رهبر انقلاب آیت‎الله خامنه‎ای درباره مولوی و مثنوی معنوی‎اش 🔗shahrestanadab.com/Content/ID/5862 🔸مشروح نشست «جهان رمان، جهان قصه‌های ایرانی» با موضوع مثنوی معنوی 🔗shahrestanadab.com/Content/ID/6785 ☑️ @ShahrestanAdab

🔻ای رستخیز ناگهان (ستون شعر سایت شهرستان ادب را با شعری از #مولانا جلال‌الدین محمد بلخی به‌روز می‌کنیم، در روز بزرگداشت این شاعر شهیر ایرانی) ▪️ای رستخیز ناگهان وی رحمت بی‌منتها ای آتشی افروخته در بیشه‌ی اندیشه‌ها امروز خندان آمدی مفتاح زندان آمدی بر مستمندان آمدی چون بخشش و فضل خدا خورشید را حاجب تویی امید را واجب تویی مطلب تویی طالب تویی هم منتها هم مبتدا در سینه‌ها برخاسته اندیشه را آراسته هم خویش حاجت خواسته هم خویشتن کرده روا ای روح بخش بی‌بدل وی لذت علم و عمل باقی بهانه‌ست و دغل کاین علت آمد وان دوا ما زان دغل کژبین شده با بی‌گنه در کین شده گه مست حورالعین شده گه مست نان و شوربا این سکر بین هل عقل را وین نقل بین هل نقل را کز بهر نان و بقل را چندین نشاید ماجرا تدبیر صدرنگ افکنی بر روم و بر زنگ افکنی و اندر میان جنگ افکنی فی اصطناع لا یری می‌مال پنهان گوش جان می‌نه بهانه بر کسان جان رب خلصنی زنان والله که لاغست ای کیا خامش که بس مستعجلم رفتم سوی پای علم کاغذ بنه بشکن قلم ساقی درآمد الصلا ☑️ @ShahrestanAdab

🔻گشایش پرونده‌پرتره‌ی #حمیدرضا_شاه_آبادی در سایت شهرستان ادب goo.gl/WLmJVy ▪️«پرونده‌پرتره» یکی از فعالیت‌های سایت شهرستان ادب است که در آن، هربار به بررسی آثار و وجوه ادبی یک شخصیت برجستۀ ادبی پرداخته می‌شود. پیش از این نیز پرونده‌پرترۀ نویسندگانی چون نادر ابراهیمی، محمود دولت‌آبادی، گابریل گارسیا مارکز و شاعرانی چون فردوسی، شهریار،طاهره صفارزاده، محمدرضا شفیعی کدکنی و قیصر امین‌پور در سایت شهرستان ادب منتشر شده بود. همزمان با بازگشایی این پرونده، مطالب تازه‌‌ای در سایت شهرستان ادب با موضوع حمیدرضا شاه‌آبادی منتشر خواهد شد. برای مطالعه مطالب این پرونده به صفحۀ ویژۀ حمیدرضا شاه‌آبادی در سایت شهرستان ادب مراجعه کنید: 🔹پرونده‌پرتره‌ی حمیدرضا شاه آبادی 🔗 shahrestanadab.com/حمیدرضا-شاه-آبادی گفتنی‌ست حمیدرضا شاهآبادی، سوم خرداد سال 1346 در تهران بهدنیا آمد و جز دورۀ لیسانس که در دانشگاه تبریز سپری کرد، مابقی دوران تحصیلش را در همین شهر سپری کرد. در جوانی به داستاننویسی علاقهمند شد و بدون بهره گرفتن از هر نوع استاد و آموزش، چند داستان نوشت. او همزمان، در حوزههای سینما و تئاتر هم تجربههایی را پشت سر گذاشت؛ تجربههایی که حاصلشان ساختِ چند فیلم کوتاه و نوشتن چند نمایشنامه و کارگردانی و بازیگری در چند نمایشنامۀ دیگر بود . اوّلین داستان شاهآبادی در سال 1368 در یک مجلّۀ هفتگی چاپ شد؛ «قبل از باران»، داستان تنهایی دختری روستایی است که با شوهرش به تهران میآید. او که در این شهر، کاملاً غریب است، یک شب بعد از دعوا با شوهرش، با قهر از خانه بیرون میآید؛ امّا چون جایی برای رفتن ندارد، بعد از پشت سر گذاشتن چند حادثه به خانه برمیگردد . تحصیل در رشتۀ تاریخ، که از سال 1367 آغاز شد، او را به علم تاریخ و وقایع تاریخی علاقهمند کرد. پس از مدّتی، رابطۀ نزدیکی بین تاریخ و ادبیّات داستانی برقرار کرد و بر فعّالیت در دو حوزۀ داستاننویسی و پژوهش تاریخی متمرکز شد. او در بیشتر داستانهایش، نگاهی تاریخی دارد، حتّی اگر همۀ وقایع داستان در دورۀ معاصر بگذرند. در پژوهشهای تاریخی نیز ضمن رعایت مستندات، به حوادث و شخصیّتها همچون حوادث و شخصیّتهای داستانی نگاه میکند و از یافتههایش، روایتی نزدیک به داستان ارائه میدهد . تجربۀ فعّالیت در کسوت معلمی طی یک دورۀ پنج ساله و همچنین فعّالیت در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، شاهآبادی را به نوشتن برای کودکان و نوجوانان علاقهمند کرد؛ از اینرو بخشی از آثار این نویسنده، برای این گروه سنّی نوشته شدهاند . حمیدرضا شاهآبادی، دارای مدرک کارشناسیارشد در رشته تاریخ است و علاوه بر آن، دو بورس مطالعاتی را در کتابخانۀ بینالمللی مونیخ با موضوع ادبیات کودک گذراندهاست . بهترین آثار شاهآبادی به شرح زیر، قابل دستهبندی هستند : 🔸الف- ادبیات داستانی دایرۀ زنگی. (مجموعۀ داستان کوتاه). انتشارات کمان. 1380 دیلماج. (رمان). انتشارات افق. 1385 لالایی برای دختر مرده. (رمان نوجوان). انتشارات افق. 1386 اعترافات غلامان. (رمان نوجوان). کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان. 1389 وقتی مژی گم شد. (رمان نوجوان). کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان. 1391 هیچکس جرأتش را ندارد. (رمان نوجوان). کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان. 1392 کافۀ خیابان گوته. (رمان). 1394 🔸ب- پژوهشهای تاریخی تاریخ آغازین فراماسونری در ایران. (دو جلد). انتشارات سورۀ مهر. 1376 مقدمه بر ادبیات کودک. (بحثی در تحوّل تاریخی مفهوم کودکی). کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان. 1382/ حاصل پژوهش در کتابخانه بینالمللی مونیخ نهضت مشروطه (از مجموعۀ تاریخ فکر ایرانی). انتشارات افق. 1382 از آرمان تا واقعیت. (مقاله). مقایسۀ تطبیقی کتاب «احمد» از طالبوف تبریزی و کتاب «امیل» از ژان ژاک روسو در فقدان کودکی. (مقاله). بررسی وضعیت کودکان ایرانی در دوره قاجار زمینههای تاریخی خلق کتاب «پیتر شلخته» اثر هاینریش هافمن. (مقاله به زبان انگلیسی). حاصل تحقیق در کتابخانه بینالمللی مونیخ شاهآبادی هماکنون مدیریت انتشارات «مدرسه» را بر عهده دارد و از مدرّسان مدرسه‌ی رمان شهرستان ادب است. ☑️ @ShahrestanAdab

🔻عشق، مبارزه و قهوه! (یادداشت #محسن_حسن_نژاد بر #کافه_ی_خیابان_گوته پرونده‌پرتره‌ی #حمیدرضا_شاه‌آبادی) ▪️«...ادبیات معاصر ایرانی به گونه‌ی خود با چالش‌هایی مواجه بوده که مقتضای حال کنونی جامعه‌ی ایرانی است. از آشفتگی روزمره‌ی ادبیات فارسی معاصر به ستوه آمدن طبیعی است، اما این ستوه و این آشفتگی حکایت‌گر افق کنونی جامعه‌ی ایرانی است. البته این آشفتگی و این ستوه در مواردی نقض می‌شود و این نقض‌ها، حرکتی را به سمت افقی دیگر در ادبیات و تاریخ تفکر ایرانی نوید می‌دهند. شاه‌آبادی مثال نقضی بر این موارد است. برای چون منی که فکر می‌کنم ادبیات نمونه‌ی تفکر است، کافه‌ی خیابان گوته، نمونه‌ای‌ست که تفکر به سیاق ادبی در بافت ادبیات ایرانی را نوید می‌دهد. رمانی که از عشق گفته و به سطحی‌نگری نیفتاده، از مبارزه‌ی سیاسی و ایدیولوژی سخن رانده، با این حال خود در بند نگاه‌های خام ایدیولوژیک نمانده! اثری که از تاریخ مایه می‌گیرد و با این حال به مرض رایج تاریخ‌نگاری رسمی ایرانی، یعنی آنگلوفوبیا، راشیا فوبیا و... مبتلا نشده. خوب چنین آثاری باید جدی گرفته شوند! شاه‌آبادی تاریخ‌خوانده‌ای‌ست که دغدغه‌ی تاریخ دارد. بوی تاریخ در کلمه‌به‌کلمه‌ی اثرش هویدا است. با این حال، این اثر یک اثر ادبی است و در دره‌ی وقایع‌نگاری تحریف شده، آنچه که گاهی به غلط رمان تاریخی خوانده می‌شود نیز نیفتاده است...» ادامه‌ی این یادداشت را در سایت شهرستان ادب بخوانید: 🔗 shahrestanadab.com/Content/ID/9555 ☑️ @ShahrestanAdab