توضیح #علامه_حسن_زاده_آملی ره پیرامون کتاب شریف زیج بهادرخانی یا#زیج_بهادری اثر #غلامحسین_جنپوری اهل شیراز که به دلیل حضور در رصدخانه ای در هند به این نام ملقب شد. لذت بردن علامه از لمس کتاب و نگاه خاص ایشان به اوراق کاملاً محسوس است. لذت های خاکی و خیالی در برابر التذاد علمی عدم است. #علامه_حسن_زاده_آملی #زیج_بهادر_خانی #زیج_بهادری @shakhehtoba

اقسام و مراتب قرائت آيات قرآنى روزنه ها و درها و معبرها و عالمها براى اشخاص اند، تا بينش ها در چه پايه، و خواننده ها در چه حدى بوده باشد. به عبارت ديگر اين كتاب  الهى معراج انسان يعنى وسيله عروج انسان است كه آيات آن به منزله درجات اين معراجند و پايه هاى اين نردبان اند. حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام به فرزندش ابن حنيفه وصيت فرموده است كه و عليك بتلاوة القرآن والعمل به واعلم ان درجات الجنة على عدد آيات القرآن فاذاكان يوم القيامة يقال لقارى القرآن اقرأ وارق. امام فرمود: درجات بهشت بر عدد آيات قرآنند، پس چون روز قيامت شود به قارى قرآن گفته مى شود بخوان و بالا برو. اين قرائت را مراتب است. يك مرتبه آن قرائت لفظى است كه همين قرائت  در عالم ماده و نشأه عنصرى است كه با حلق و زبان و دهان و لپ انجام مى دهيم، و يك مرتبه آن در عالم خواب است كه مثال همين قرائت اينجا است ولى كارى به جنبيدن لب و زبان اينجائى ندارد به قول حكيم ابوالقاسم فردوسى: مگر خواب  را بيهده نشمرى يكى بهره دانش ز پيغمبرى و پس از آنكه بكلى از اين كالبد انقطاع حاصل شد، قرائت به نحو ديگر خواهد بود تا جايى كه خداوند متعال قرائت مى نمايد فاذا قرأناه فاتبع قرآنه، قرائت خداوند به چه معنى است؟ خداوند خودش را ذاكر و ثناگوى خود خواند، مقصود از اين ذكر و ثنا چيست و به چه نحوه است. در عالم مفارقات كه عالم بى ماده و بى دهان و بى زبان است قرائت  به چه معنى است؟ آيا دهان ها و زبانها مطابق عوالم متفاوت اند؟ آيا بدنها در طول يكديگرند و تفاوت بين بدن هاى اين نشأه و بدن هاى آن نشأه به نقص و كمال است كه بدن هاى حكايت از يكديگر مى كنند و قرائت ها و زبانها هم حكايت از هم مى كنند و بين آنها محاكات است چنانكه عوالم از يكديگر حكايت مى نمايند. به قول ميرفندرسكى: چرخ با اين اختران نغز و خوش و زيباستى صورتى در زير دارد آنچه در بالاستى منبع: ولایت تکوینی @shakhehtoba

آب فراوان است هر چيز كه دل بدان گرايد گر جهد كنى به دست  آيد نمى بايست انديشيد كه اين امر نشدنى است. اين همه كتابهاى كتابخانه هاى معظم جهان را ابناء نوع ما و اشخاص نظير ما نوشته اند جهان مسخر تو است. وحشت براى چه؟ تو تشنگى آور بدست، آب فراوان است يا ايها الذين آمنوا استجيبوا لله و للرسول اذا دعاكم لما يحييكم. خداوند متعال آب را براى تشنه و تشنه را براى آب  آفريده است، به قول ملاى رومى: حكمت حق در قضا و قدر كرده ما را عاشقان يكديگر آب مى نالد كه كو آن آب خوار تشنه مى نالد كه كو آب گوارا تشنه تحصيل معارف و حقائق قرآن را عاقبت به خيرى ديگر است، و آن تكامل برزخى او است  يعنى چنين انسان طالب را كه از اين نشأه رخت بر بسته است و هنوز به مرتبه قيامت كبرى نرسيده است، قرآن تعليم مى دهند، اين قرآن باطن و حقيقت و معنى و محتواى كتاب و الفاظ قرآنست و اين محتوى را مراتبى است لاتعد ولا تحصى. جناب ثقة الاسلام كلينى در كتاب فضل القرآن كافى به اسنادش از حفص از امام هفتم باب  الحوائج الى الله روايت كرده است كه امام عليه السلام به حفص فرمود: يا حفص من مات من اوليائنا و شيعتنا ولم يحسن القرآن علم فى قبره ليرفع الله به من درجته فان درجات الجنة على قدر آيات القرآن يقال له اقرأ وارق فيقرأ ثم يرقى. اى حفص هر كس از اولياء و شيعه ما بميرد و قرآن را نيكو نداند، در قبرش بدو تعليم مى دهند تا خداوند درجات او را بالا برد چه اين كه درجات جنت بر قدر آيات قرآن است، به او گفته مى شود بخوان و بالا برو پس مى خواند و بالا مى رود. اين قبر همين حفره اى از ارض نيست، اين حفره قشرى و ظلى و نمودى از قبرهاى انسان است. منبع: #ولایت_تکوینی @shakhehtoba

ارتقاء وجودی انسان در اين مقام كه ارتقاء وجودى انسان است حضرت استاد علامه طباطبائى قدس سره در رساله شريف ولايت كه در ولايت تكوينى نوشته است، نكته اى بلند و عرشى افاده فرموده است به اين مضمون كه انبياء تمام احوال و اطوار و شؤون زندگيشان معصوم است حتى نيت خلاف و گناه نمى كنند، و اصلا زبان هرزه ندارند، بنى اسرائيل كه در موضوع ذبح بقره به حضرت موسى كليم عليه السلام گفتند: أتتخذنا هزوا در جوابشان فرمود:  اعوذ بالله أن اكون من الجاهلين. استهزاء و مسخره كردن و تعريض گفتن كار جهال است. ياوه سرائى و دشنام و بدگوئى و قلم و زبان هرزه داشتن روش و شيوه نابخردان است، انسان بخرد آگاه همانست كه اميرالمؤمنين عليه السلام وصف فرمود: المؤمن يتقلب فى خمسة من النور مدخله نور، و مخرجه نور، و عمله نور و كلامه نور، و منظره يوم القيمة الى النور. منبع: #ولایت_تکوینی @shakhehtoba

دعوت به بالا سفراى الهى كه مطلقا معصوم اند ما را به سوى خود دعوت فرمودند به اين خطاب كه ما را ببينيد و به سوى ما بيائيد و هدف از ارسال آنان ارتقاء و اعتلاء انسان ها به سوى آنان است و حاشا كه دعوتشان به گزاف  باشد، و اگر ما لياقت و قابليت اين چنين خطاب را نداشتيم مخاطب بدان نمى شديم. بانگ مى آيد كه اى طالب بيا جود محتاج گدايان چون گدا جود محتاج است و خواهد طالبى آنچنان كه توبه خواهد تائبى پس اگر نيكبختى به حقيقت ندايشان را لبيك بگويد نه به مجاز. به مجاز اين سخن نمى گويم به حقيقت نگفته اى الله و به راه بيفتد و وادى ها طى كند و به مقامات شامخى نائل آيد چه منعى متصور است؟ به قول عارف سنائى غزنوى: چو ماكيان به درخانه چند بينى جور چرا سفر نكنى چون كبوتر طيار در به روى همه باز است، و اين درگاه حاجب و دربان ندارد، علاوه اينكه ما را دعوت به ضيافت هم فرمودند، به قول كمال اصفهانى: بر ضيافتخانه فيض نوالت منع نيست در گشادست و صلا در داده خوان انداخته تو كه بال و پر پرواز به سوى ملائكه عالين را دارى پرواز كن، تو كه تور شكار دارى شكار كن. تو را كه لياقت مقام خلافة اللهى بلكه فوق اين مقام داده اند قدر خود بشناس و به كار باش، به قول خواجه حافظ: اى دل به كوى دوست  گذرى نمى كنى اسباب  جمع دارى و كارى نمى كنى منبع: ولایت تکوینی @shakhehtoba

یک عمل شايد سؤالى پيش آيد كه مگر ممكن است ما به مقامات انسانهاى كامل نائل آييم؟ جواب اين كه اولا همين كه به راه افتاده ايم، هر اندازه پيش رفته ايم مغتنم است به قول خواجه حافظ: مرا تا جان بود در تن بكوشم مگر از جام او يك  قطره نوشم همين يك  قطره درياهاست، آن كه يك قطره هم بنوشد از بركات  سرشارى بهره مند خواهد بود و به حقيقت او را حظ و افر است. حضرت عيسى مسيح عليه السلام در اين امر به مردم موعظه مى فرمود كه دانه خردل از جميع تخم ها كوچكتر است. ولى چون آن را بكارند به نوعى نمو نمايد كه درخت مى شود و پرنده ها بر بالاى آن لانه مى سازند و در سايه او مى آرامند، يعنى عمل خير در ملكوت  عالم همين طور است  يك  عمل خير هر چند كوچك  باشد در ملكوت  عالم بزرگ  است و خير كثير است، مثلا انسان تصميم بگيرد كه كشيك زبان خود را بكشد و صادرات  و واردات دهان خود را كنترل كند و مراقب باشد همين يك عمل را خير كثير است و در عالم خير خيلى بزرگ است، پس اين كه فرمودند ما را ببينيد و به سوى ما بيائيد به هر اندازه اى كه به سوى آنها رهسپار شده ايم به عالم انسان بالفعل تقرب جسته ايم و به همان حد انسان و انسان تر مى شويم، و به هر مقدار اسماء الله عينى را كه سر منشأ ولايت تكوينى اند در خود يافته ايم ارتقاء و اعتلاى وجودى داريم، تا يار كه را خواهد و ميلش به كه باشد و ثانيا اين كه بايد بين ولايت  تكوينى و مقام نبوت تشريعى و امامت تشريعى فرق گذاشت، فضل نبوت و منصب  امامت مطلبى است و نيل به مقامات معنوى انسانى و ولايت تكوينى مطلب ديگر. در اصطلاح ارباب قلوب اين را نبوت عامه و نيز نبوت مقامى و نبوت تعريف و انباء گويند و آن را نبوت تشريع. هر چند سير الى الله موجب تقرب به اوصاف ربوبيه و تخلق به اخلاق الهيه يعنى سبب نيل به مقام ولايت تكوينيه مى گردد ولكن وظيفه سالك اين است كه در رياضات شرعيه هدفى جز حق سبحانه نداشته باشد. اگر به اميد نيل به مقامى رياضت كشد ضرر كرده است. و به قول جناب شيخ الرئيس در مقامات  العارفين اشارات: من آثر العرفان للعرفان فقد قال بالثانى هر چيز كه جز حق تعالى هدف باشد آن بت است به قول خواجه حافظ: تو بندگى چو گدايان به شرط مزد مكن كه خواجه خود صفت بنده پرورى داند منبع: ولایت تکوینی @shakhehtoba