eitaa logo
موسسه شمیم عفاف کریمه سلام الله علیها
466 دنبال‌کننده
13.8هزار عکس
10.4هزار ویدیو
414 فایل
ارتباط با ادمین @vesalll
مشاهده در ایتا
دانلود
🔺امام حسینِ همه! ✍️ 🏴🏴 آیا همین‌که هر گناهکاری به امام حسین ابراز ارادت کرد پذیرفته است؟ متر و معیار سنجش پذیرش آدم‌ها نزد امام حسین‌علیه‌السلام بطور مصداقی، دست من و شما نیست. ما اساسا امکان این قضاوت را نداریم. اما به قاعده، برخی ابراز ارادت‌ها را نمی‌شود ادب نام‌گذاری کرد. 🔸ادبی که دست حرّ را می‌گیرد، ادبی است که برخاسته از تواضع درونی او در محضر امام است. آن مشروب‌خواری که ماه محرم مشروبش را کنار می‌گذارد، می‌داند که فعل‌اش گناه است. این تواضع درونی اوست که دهه‌ی محرم خود را در محضر امام حسین علیه‌السلام می‌بیند و فعل قبیح خود را متوقف می‌کند. گرچه ایام دیگر به سبب غفلت از محضر امام، گرفتار گناه است. یا آن بی‌حجاب (و یا حتی غیر معتقد به حجاب) که مجلس روضه را محضر حسین(ع) می‌بیند و از سر تواضع و ادب خود را می‌پوشاند؛ این تواضع درونی اوست که او را به رعایت آداب وامی‌دارد؛ گرچه ممکن است در دیگر مکان‌ها از حضور امام غفلت داشته باشد. (هیچ‌کدام از ما گناه‌کاران نمی‌توانیم ادعا کنیم در همه وقت و همه‌جا خود را در محضر ایشان می‌بینیم. و به سبب همین غفلت است که گناه‌کاریم) خلاصه آنکه، آن ادب که از تواضع درونی برخاسته باشد، در محضر امام آدابش را هم به‌همراه می‌آورد. 🔸اما برخی اوقات ابراز ارادت آمیخته به استکبار نفس است. اینکه بگویند چون حسین(ع) آدم خوبی است پس دوستش دارم و برایش سینه می‌زنم، اما با اعمال و رفتار خودم هم مشکلی ندارم، این ادب نیست؛ تکبر نفس است. و این تکبر هم سطوح مختلفی دارد. اینکه امام حسین(ع) برای همه است پس هر عملی از هرکس را باید پذیرفت، این حسینِ همه، محصول استکبار نفس است. حسینِ همه، حسین شمر و یزید هم هست. حسینِ همه، حسین پادگان اشرف و رجوی‌های سینه‌زن هم هست. حسینِ همه، حسین پلورالیستی است که هیچ منطق رفتاری ندارد و حتی با مستکبران(در هر سطحی) هم کنار می‌آید. این حسینِ همه تنها زاده‌ی ذهن تاریخ‌نخوانده‌ها و آن‌هایی است که نفس‌شان به توجیه اعمال‌شان دست می‌زند. 🔸این‌ قاعده را گفتم برای اینکه همه‌ی ما به خودمان رجوع کنیم و ببینیم ارادت ما نسبت به محضر حسین(ع) ریشه‌اش در کجاست. اگر گریه می‌کنیم و روضه می‌خوانیم از سر عادت و فرهنگ مذهبیِ ماست یا حقیقتا خود را گناهکاری می‌دانیم که در محضر حسین(ع) به گناهکاری خود اقرار داشته و تمنای پذیرش داریم؟ یا اینکه حسین[ع] آدم خوبی بود که مظلومانه کشته شد برای او اشک می‌ریزیم اما همزمان از گناه پنهان و آشکارمان هم ابائی نداریم؟ بله، امام حسین، امام حسین همه‌ی گناهکاران هم هست. اما همه‌ی آنهایی که با کبر و انانیت با امام مواجه نشوند. ─┅═ೋ❅💠❅ೋ═┅─ 🍃🌸 @shamimeefaf @habibatolhosein🌸🍃 ─┅═ೋ❅💠❅ೋ═┅─